بر اساس یک ارزیابی، جمعیت کرم‌های خاکیِ بریتانیا در ۲۵ سال گذشته حدود یک‌سوم کاهش یافته است. شاید این هنوز علامت انقراض این جانور مفید نباشد، اما حتما زنگ خطری نسبت به وضع محیط زیست است.

تحلیل‌ها حاکی از آن است که مجموعه‌ی گیاهان مهاجم جهانی به سرعت در حال افزایش است. بدترین خبر این است که تا به امروز، بیش از دوسومِ گیاهان مهاجم را شناسایی نکرده‌ایم و این یک تخمین محتاطانه است.

مار‌های برمه‌ای برای آنکه بتوانند دهان‌های گشادشان را برای بلعیدنِ طعمه‌های بزرگ گشادتر کنند، یک ویژگیِ مخصوص به دست آورده‌اند.

اکوسیستم ‌های بزرگ طبیعی مانند جنگل‌های گرمسیری و صخره‌های مرجانی بسیار سریعتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد دارند از بین می‌روند. ممکن است جنگل‌های آمازون طی ۴۹ سال و صخره‌های مرجانی کارائیب فقط طی ۱۵ سال از بین بروند.

در دو دهه تحقیق و مشاوره استراتژی با بیش از صد شرکت، ما آموخته‌ایم که ساختن یک اکوسیستم مستلزم قابلیت‌های توسعه برای کشف ایده‌های جدید، آزمایش، پذیرش شکست و کار با شرکای خارجی است.