محققان می‌گویند یک اتم هیدروژن را با کمک لنزینگ گرانشی از ۸.۸ میلیارد سال پیش در دورترین فاصله از سیاره زمین رصد کرده‌اند.
برخورد‌های فضایی یکی از موضوع‌های محبوب ژانر علمی‌تخیلی است. در چند دهه‌ی گذشته، این برخورد‌ها را در کتاب‌ها، فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و بازی‌های ویدئویی دیدیم و شنیدیم. برای مثال، تعقیب‌وگریز فضاپیما‌ها در فضا‌هایی پر از سیارک در فیلم «امپراتوری ضربه می‌زند» یکی از این نمونه‌ها است. قهرمان‌های فیلم باید حین فرار از مبارزان دشمن، راه خود را در میان سنگ‌های عظیم فضایی پیدا کنند که به یکدیگر برخورد می‌کنند.
ستاره‌شناسان مشاهدات‌شان از این تشعشع را با بازرسی صحنه در مرکز کهکشان «ESO ۵۸۳-G ۰۰۴» در نور فرابنفش با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل دنبال کردند. اگرچه هابل از این رویداد که «AT ۲۰۲۲ dsb» نامگذاری شده است بسیار دور است و نمی‌تواند سرنوشت ستاره را تشخیص دهد، اما تیم منجمان توانستند صحنه را با استفاده از نور ستاره‌ی محکوم به فنا بازسازی کنند.
ستاره شناسان بیش از ۲۰۰ ستاره متغیر آرآر شلیاقی واقع در دوردست‌ها را در هاله ستاره‌ای کهکشان راه شیری کشف کرده اند. دورترین این ستارگان بیش از یک میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند که تقریبا نیمی از مسافت تا کهکشان همسایه با نام «آندرومدا» (Andromeda) است که حدود ۲.۵ میلیون سال نوری فاصله دارد.
مگنتار‌ها یکی از نیرومندترین نیرو‌ها در جهان هستند و نوع خاصی از ستاره‌های نوترونی هستند که میدان مغناطیسی قوی دارند و هر چند ثانیه به دور خود می‌چرخند. اخترشناسان اطلاعات بسیار کمی در مورد ویژگی‌های آنها، نحوه شکل‌گیری یا حتی چیستی آنها دارند.
جیمز وب ثبت کرد
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ ALMA و تلسکوپ فضایی جیمز وب یک کارخانه بازیافت گاز هیدروژن مولکولی گرم و سرد را در پنج‌قلوی استفان کشف کرده‌اند که موجب اتفاقات مرموزی شده است.
پنجه‌ای که در تصویر امروز ناسا درحال بلعیدن کهکشان است، درواقع یک ابر گازی ساده نیست؛ بلکه به‌عنوان گویچه دنباله‌دار شناخته میشود.
عظمت هستی را ببینید
تصویر زمین از منظر کیهانی- و به گفته کارل سیگان «نقطه‌ای غبارآلود معلق در پرتو نور ماه» به اندازه عکس طلوع زمین که توسط یکی از فضانوردان آپولو ۸ از روی کره ماه گرفته شده بود، به یادماندنی شد
برای دانشمندان در سراسر جهان، اندازه‌گیری میدان‌های مغناطیسی کهکشان ی که در محیط بین ستاره‌ای نفوذ می‌کند بسیار دشوار است. این تیم تحقیقاتی برای اندازه‌گیری اثر فارادی، تعداد زیادی تپ‌اختر ضعیف را با حساسیت تلسکوپ کروی با دیافراگم ۵۰۰ متری بررسی کردند و پس از آن این تلسکوپ میدان‌های مغناطیسی کهکشان ی را در محدوده وسیع‌تری در دیسک و هاله کهکشان ی آشکار کرد.
با وجود اینکه از زمان آغاز به کار تلسکوپ فضایی جیمز وب همه توجهات به این رصدخانه معطوف شده است، هابل همچنان به ثبت تصاویر دیدنی خود می‌پردازد. این تلسکوپ اخیراً تصویری از یک برخورد کهکشان ی عجیب‌وغریب ثبت کرده است که در فاصله ۶۷۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.
محققان در جدیدترین پژوهش، جمعیتی از خوشه‌های ستاره‌ای کروی را در هاله داخلی آندرومدا شناسایی کردند که همگی دارای متالیتی یکسان هستند. متالیتی به ترکیب عنصری ستارگان، با عناصری سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم اشاره دارد که در نجوم عنوان فلزات به آنها اطلاق میشود.
بازسازیِ یک صحنه‌ی جرم کیهانی نشان داد ادغام قوی کهکشان ها ممکن است آنها را از گاز‌های ستاره‌ساز تهی کند و به این ترتیب مانع تولد ستارگان شود.
ستاره شناسان اخیراً موفق شدند با استفاده از تلسکوپ Gemini South، تصویر خیره کننده از یک جسم نورانی در کهکشان را رصد کنند که شباهت بسیار زیادی به یک پروانه تک بال دارد.
این کهکشان عظیم حاوی یک کهکشان میزبان، و همچنین فواره‌ها و لوب‌های عظیمی است که از مرکز کهکشان فوران می‌کنند.
هنگامی که دو کهکشان به صورت جزر و مدی برهم‌کنش دارند، گاز، غبار و حتی کل منظومه‌های ستاره‌ای می‌توانند به سمت یک کهکشان حرکت کنند و از دیگری دور شوند.
اطلس در فاصله بیش از ۱۶۰ میلیون کیلومتری، بیشتر از فاصله زمین تا خورشید، متلاشی شد. این فاصله بسیار بیشتر از مسافت گذر والد آن از اطراف خورشید بود
منجمان معتقدند که یکی از سیاه چاله‌های ابرپرجرم کهکشان که جرم آن ۷۸ میلیون برابر جرم خورشید است، باعث از هم گسیختگی ستاره غولی میشود که به دور سیاهچاله میگرد
تقریبا در همه کهکشان هایی که مشاهده کرده‌ایم، می‌گوییم که ما به‌دلیل ماده تاریک، قادر به مشاهده همه جرم آن کهکشان نیستیم.
دانشمندان تخمین زده اند که سالانه ۱۵۰۰۰ تن ذرات گرد و غبار کیهانی به سمت زمین می‌آیند، هرچند که بیشتر این ذرات در ابتدای ورود به زمین در جو میسوزند. این امر سبب میشود که در نهایت ۵۲۰۰ تن از ذرات میان سیاره‌ای بر سطح سیاره ما بنشیند.
با استفاده از تجهیزات "MUSE۱" نصب شده بر روی تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا در شیلی، ستاره‌شناسان توانستند برای اولین بار تصاویری از تار‌های کیهانی در نخستین سال‌های کهکشان ثبت کنند.
