عکس‌های دیده‌نشده از «چین» در زمانی که هنوز «امپراتور» داشت؛ 150 سال قبل

فرادید|  ماه مه ۱۸۷۰، توماس چایلد از سوی خدمات گمرک دریایی امپراتوری به عنوان مهندس گاز در پکن استخدام شد. این مرد انگلیسی ۲۹ ساله، همسر و سه فرزند خود را ترک کرد تا یکی از حدود ۱۰۰ خارجی ساکن پایتخت آخرین دودمان چینگ شود. او دوربینش را هم با خود برد. چایلد برخلاف عکاسان هم‌عصر خود، به‌جای بازگشت به خانه و انتشار عکس‌هایش برای شهرت آنی، تصمیم گرفت در چین بماند. 

به گزارش فرادید، این به آن معنا بود که آثارش تا حدی نادیده گرفته شد، اما همچنین این به این معنا بود که به عنوان یک سخنور مسلط به زبان ماندارین و ساکن شناخته‌شده در پکن، چایلد فرصت دسترسی به رویدادها و افرادی را داشت که هم‌عصرانش این فرصت را نداشتند. 

در طول بیست سال بعد، او حدود ۲۰۰ عکس گرفت که نخستین تصویر جامع از رسوم، معماری و مردم در دوران آخرین دودمان سلطنتی چین است. 

عکسی که بخشی از دیوار بزرگ چین را نشان می‌دهد و گذرگاه نانکو را شامل می‌شود که به مغولستان منتهی می‌شود

چایلد دیوار بزرگ چین و همچنین پاگوداها، معابد، پل‌ها، بنادر شلوغ، حاشیه‌های جاده‌های سنگی و مغازه‌های ساده را عکاسی کرد. او عمل تخریب دیوارهای کاخ‌های آسیب‌دیده به‌خاطر پوسیدگی یا جنگ و بازیافت سنگ‌ها برای ساخت و سازهای دیگر را مستند کرد. در زیرنویس‌ها، نامه‌ها و یادداشت‌هایش از خیابان‌های کثیف، حشرات و آلودگی موش‌ها شکایت می‌کرد. او به آرامی خرافات محلی، صدای ناقوس معابد که در «ناهنجاری هماهنگ» به صدا در می‌آمد و مراسم تدفینی که «در تجمل و هزینه بی‌نظیر هستند» را به سخره می‌گرفت. 

سال ۱۸۸۹، توماس چایلد به انگلستان بازگشت. او همچنان به چین علاقمند بود و برای خانه‌اش در حومه لندن، نامی چینی برگزید که به معنای «استودیو آرامش جاویدان» بود. او در سال ۱۸۹۸ هنگام واژگون شدن ارابه‌اش کشته شد. خانواده‌اش برخی از اسناد و عکس‌های او را حفظ کردند.

عکسی از محمل سنتی که عروس را به مراسم عروسی‌اش می‌برد. این سفر در محمل نماد انتقال عروس از یک خانواده به خانواده‌ای دیگر است

نمایی از «جاده روح» در مقبره‌های امپراتوری خارج از پکن. این خیابان مزین به ۲۴ مجسمه حیوانی از جنس سنگ، ۱۲ عدد از آن‌ها ایستاده و ۱۲عدد خوابیده بود که نماد راه منتهی به بهشت بودند

(چپ) نمایی از پاگودای تپه‌های معطر که بخشی از صومعه بزرگ زونگجینگ بود. پاگودا با کاشی‌های لعابی زرد، سبز، بنفش و آبی تزئین شده است. (راست) پاگودای معبد تیانینگ از قرن دوازدهم که چند مایل از دروازه غربی شهر فاصله دارد. این یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های پایتخت است. مانند بسیاری از پاگوداهای دوران سلسله لیائو، این ساختار محکم است. یک اتاقک مهر و موم‌شده زیرزمینی، آثار مقدس بودایی، تندیس‌ها و متون سوترا را در خود نگه می‌دارد که هنگام ساخت پاگودا در آن قرار داده شده‌اند

نمایی از پل کمربند یشم که هنوز در زمین‌های باغ تابستانی در ساحل غربی دریاچه کونمینگ ایستاده است. این پل قوسی (طراحی سنتی چینی)، گذرگاه کشتی اژدهای امپراتور را میسر می‌کرد

عکسی از یک «لاما» یا راهب تبتی بودیست و شاگردش که هر دو تسبیح و دسته‌هایی از «سوترا» یا متون مذهبی در دست دارند. روی میز پشت آن‌ها مجسمه‌های برنزی و اشیاء مقدس مذهبی تبتی از جمله یک فنجان جمجمه با یک بودای برنزی و یک مجسمه منجوشری قرار دارد. این یکی از نخستین پرتره‌های عکاسی از یک شخصیت مذهبی در پکن است

نمایی از کانال بزرگ، مهم‌ترین کانال در پکن. در طول دودمان چینگ، این مسیر آبی برای حمل غلات و سایر کالاها به پکن بسیار مهم بود که شمال و جنوب چین را به هم متصل می‌کرد

نمایی از یک ابزار برنزی در رصدخانه امپراتوری نجوم. این مکان یک مرکز تحقیقاتی پیش‌تلسکوپی است که در دوران دودمان مینگ ساخته شده و در دوران دودمان چینگ گسترش یافته بود

نمایی از سرزمین‌هایی که مسافران قرن نوزدهم با آن مواجه می‌شدند، هنگام سفر به دیوار بزرگ چین. چایلد در طول سفرهایش، با تجهیزات عکاسی حساس و نگاتیوهای صفحه شیشه‌ای از این منطقه عبور کرد

نمایی از دروازه فواره در یوآن مینگ یوآن یا باغ روشنایی کامل. از سال ۱۷۰۹، امپراتور چینگ کانگ‌شی، ساخت این استراحتگاه باغی را آغاز کرد که از کاخ‌ها، باغ‌ها و فواره‌های بزرگ اروپایی الهام گرفته بود. بخش عمده‌ای از یوآن مینگ یوآن در جنگ دوم تریاک نابود شد. 

نمایی از خیابانی در پکن. 

نمایی از شهر ممنوعه از آن سوی خندق امپراتوری. این عکس سیستم‌های استحکامات چینی قرن‌های ۱۵ و ۱۶ را نشان می‌دهد که امروزه وجود ندارند. 

نمای جلویی از تپه وان شوشان یا تپه طول عمر در زمین‌های باغ تابستانی. 

نمایی از مسافران قرن نوزدهم و شترهایشان در جاده ابریشم در چین. به گفته چایلد، از شترهای باختری که با دو کوهانشان شناخته می‌شوند، برای حمل استفاده میشد. 

این تنها عکس شناخته‌شده از زمین‌های معبد ابر آبی است. ساختمان‌های چوبی اطراف پاگودای تخت الماس در طول شورش مشت‌زن‌ها تخریب شدند. 

نمایی از طاق یادبود در ورودی مقبره‌های مینگ خارج از پکن. 

نمایی از یک صحنه خیابانی مقابل یک فروشگاه توتون در منطقه‌ای از پکن که به نام شهر چینی شناخته می‌شود. 

نمایی از پل هفده قوسی، بزرگ‌ترین پل باغ امپراتوری در زمین‌های باغ تابستانی. این عکس از پل شامل گاو برنزی می‌شود که دریاچه کونمینگ را نظاره می‌کند. گاو برنزی که سال ۱۷۵۵ قالب‌گیری شد و روی دریاچه به امید جلوگیری از سیلاب‌ها کار گذاشته شد، زیرا گفته شده که گاو دارای قدرت خاصی روی آب است. 

نمایی از زونگلی یامن، دفتر امور خارجه دولت چینگ. این دفتر که توسط پرنس گونگ در سال ۱۸۶۱ تأسیس شد، به عنوان یک آژانس اداری برای رسیدگی به درخواست‌های وزیران خارجی به چین از منطقه دیپلماتیک پکن خدمت می‌کرد. 

برج دروازه چیانمِن و دیوارهای شهر، پکن، ۱۸۷۵

رصدخانه، پکن، حدود ۱۸۷۵

طاق باستانی در ژویون‌گوان، شمال پکن، ۱۸۷۷

صندلی حمل مأموارن عالی‌رتبه، بیرون از عمارت کلاه‌فرنگی وزیر اسپانیا، پکن، ۱۸۷۷

محملی که با اسب حمل می‌شد، حدود دهه ۱۸۷۰

مترجم: زهرا ذوالقدر