سفر به ایران قدیم؛ یادداشت‌های علم، سه‌شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۵۱: بارک الله بر خانم گاندی که با یک ضربت در پاکستان شرقی هزاران استفاده سیاسی کرده است

اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.  

 

در ادامه بخشی از یادداشت های او را بخوانید.

 

سه‌شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۵۱: صبح عده زیادی از بلوچها را دیدم. چه دنیایی است. بخت اینها گل کرده، در صورتی که اصولاً کار ما در آن جا بر وفق مراد نیست. به این معنی که چون هند و بنگلادش بر علیه پاکستان دارند بلوچها را در پاکستان تحریک می‌کنند، ما متوجه اهمیت بلوچستان شده ایم و سبیل بلوچ های خودمان را چرب می‌کنیم. این بیچاره ها از ده دوازده سال گذشته که من بر سر کارهای حساس هستم، دائماً پیش من می آمدند - روی آشنایی خانوادگی من - و من نمی توانستم کمک مهمی بکنم. حالا می‌توانم هم برای آبادانی آن جا و هم به اشخاص وعده کمک بدهم......  

 

ظهر سفیر جدید هند به دیدنم آمد. برخلاف آن چه از فین بالا کشیدن آن روز تقدیم استوارنامه به نظرمان آمد، مرد بسیار فهمیده ای‌ ست. نزدیک دو ساعت حرف زدیم. تمام پیش آمدهای اخیر و روابط هند و پاکستان و ایران و افغانستان و چین و شوروی و اثرات و عکس العمل های هر یک را به نظر آوردیم. از جمله می‌گفت: ما نمی خواهیم پاکستان بیش از این تضعیف بشود، چون به وجود آمدن کشورهای پختونستان و بلوچستان و غیره که تمام فقیر و گرسنه هم خواهند بود، دردسرهای بزرگتری در این منطقه به وجود می آورد. درباره کشمیر صحبت کردیم.

 

می‌گفت: دست زدن به وضع کشمیر وضع اجتماعی هند را به خطر می اندازد، زیرا ما هنوز در هند هفتاد ملیون مسلمان داریم که  همه با کشمیر در ارتباط هستند. عذر بدتر از گناه را همین می‌گویند، ولی من به روی خودم نیاوردم، خودش هم می‌دانست که مغلطه می‌کند. می‌گفت: ما جداً می خواهیم که با پاکستان کنار بیاییم و حالت جنگ را از بین ببریم. بارک الله بر خانم گاندی که با یک ضربت در پاکستان شرقی هزاران استفاده سیاسی کرده است. با از بین رفتن حالت جنگ که خواه ناخواه پاکستان با ضعف خودش ناچار است قبول بکند - با بودن مسأله کشمیر همیشه دو طرف ادعا داشتند که بین ما حالت جنگ وجود دارد. مسأله کشمیر خود به خود حل می‌شود. بنگلادش هم که مستقل شده است و فعلاً در اختیار هند است، تا بعد چه شود و چینی ها چه مدت سکوت کنند...