تصاویر؛ نقد و بررسی قسمت اول سریال «از یاد رفته»
این سریال، روایتگر زندگی فردی است که برای فراموش کردن خاطرات تلخ گذشته و رهایی از آن، تصمیم به فرار و دوری از همه می‌گیرد. اما این فرار، او را وارد چالش‌های پیچیده‌ای می‌کند که لایه‌های پنهان و عمیقی از شخصیت‌های مختلف داستان را آشکار می‌سازد.
فرادید| «از یاد رفته»، جدیدترین سریال شبکه نمایش خانگی به کارگردانی برزو نیک‌نژاد و نویسندگی نوید محمودی است که قسمت اول آن در ۲۳ تیرماه منتشر شد.
به گزارش فرادید؛ این عنوان، پیش از این برای سریالی به کارگردانی فریدون حسن‌پور در سال ۱۳۹۰ از تلویزیون استفاده شده بود و انتخاب مجدد آن برای این اثر جدید، از همان ابتدا سوال‌برانگیز بود. «از یاد رفته» که قرار بود در تاریخ ۱۶ تیرماه پخش شود، با یک هفته تأخیر به دست مخاطبان رسید و داستان آن درباره رازهای مخوفی است که افشایشان می‌تواند زندگی شخصیت‌ها را زیر و رو کند.
داستان سریال «از یاد رفته»
خلاصه داستان رسمی این سریال با جمله «فرار کردم که یادم بره، از یاد همه رفتم» آغاز می‌شود. این سریال، روایتگر زندگی فردی است که برای فراموش کردن خاطرات تلخ گذشته و رهایی از آن، تصمیم به فرار و دوری از همه می‌گیرد. اما این فرار، او را وارد چالش‌های پیچیده‌ای می‌کند که لایه‌های پنهان و عمیقی از شخصیت‌های مختلف داستان را آشکار می‌سازد.
در مرکز این درام، خانواده «ادیبی» قرار دارد؛ جایی که «اسماعیل ادیبی» (حسین محجوب) به عنوان بزرگ خاندان و صاحب شرکت ساختمانی، پس از بازگشتی دوباره به زندگی، در پی بازنگری در سوابق و اخلاقیات خود است. در مقابل او، شخصیت‌هایی چون «بهزاد» (فرهاد اصلانی) و «آرش» (حمیدرضا آذرنگ) قرار دارند که سودای رسیدن به قدرت و دارایی‌های اسماعیل را در سر می‌پرورانند.
همچنین، «شهاب» (سینا مهراد)، مهندس جوانی که ناخواسته وارد این ماجراها شده، به دنبال کشف اصالت و ردیابی گذشته واقعی خود است. در این میان، «پریسا» (پردیس احمدیه)، نوه‌ی اسماعیل، به طور پنهانی در پی کشف حقیقت و کمک به پدربزرگش است. داستان «از یاد رفته» در بستر روابط پیچیده خانوادگی و رقابت بر سر قدرت و ثروت، به دنبال واکاوی چالش‌های درونی و معضلات اجتماعی انسان‌های جامعه امروز است.
نقد و بررسی قسمت اول سریال «از یاد رفته»
این یک قصه تکراری است. سریال «از یاد رفته» با تمرکز بر ژانر درام و روانشناختی، در تلاش برای ارائه اثری جذاب به نظر می‌رسد، اما از همان قسمت اول نشانه‌هایی از تکرار و کلیشه در آن دیده می‌شود. ریتم سریال یکدست نیست و صحنه‌ها گاهی برای مخاطب باورپذیر نیستند. انتظار می‌رفت این اثر فضایی متفاوت از سریال قبلی برزو نیک‌نژاد، یعنی «مرداب»، داشته باشد، اما تصاویر منتشر شده و قسمت اول سریال، شباهت‌های زیادی به آن اثر نشان می‌دهد؛ فضایی که در آن هر شخصیت رازی ترسناک دارد و این رازها قرار است موتور محرک داستان باشند.
«از یاد رفته» به داستان کلیشه‌ای می‌پردازد که در آن انسان‌های پولدار ذاتاً بدجنس و حریص تصویر می‌شوند و فقرا نمادی از خوبی و مظلومیت‌اند. این کلیشه، که به نظر می‌رسید دیگر کمتر در آثار جدید استفاده می‌شود، بار دیگر در این سریال خودنمایی می‌کند و تازگی داستان را زیر سوال می‌برد.
در بحث فنی، تدوین قسمت اول نیز با ضعف‌هایی همراه است. برش‌های نادرست و پرش سکانس‌ها باعث شده تا یکنواختی روایت از بین برود و مخاطب نتواند به طور کامل با داستان ارتباط برقرار کند. با وجود سابقه برزو نیک‌نژاد در ساخت آثار اجتماعی و کمدی که غالباً با مخاطبان ارتباط خوبی برقرار کرده‌اند، در «از یاد رفته» به نظر می‌رسد این تسلط بر هنجارهای اجتماعی و شناخت رگ خواب تماشاگر، آن‌طور که باید و شاید، به کار گرفته نشده است. اما برای اظهارنظر نهایی درباره کیفیت کلی و موفقیت «از یاد رفته»، نیاز است تا چند قسمت دیگر از آن منتشر و دیده شود.
بازیگران سریال «از یاد رفته»
در ادامه مروری بر بیوگرافی برخی از بازیگران سریال «از یاد رفته» خواهیم داشت.
فرهاد اصلانی
متولد ۱۳۴۵، بازیگر برجسته سینما و تلویزیون ایران است. او دانش‌آموخته کارگردانی و بازیگری تئاتر از فرهنگسرای نیاوران است و فعالیت هنری‌اش را با تئاتر و نمایش‌های رادیویی آغاز کرد. نخستین تجربه تلویزیونی او در سال ۱۳۷۲ با مجموعه «همسایه‌ها» و اولین حضور سینمایی‌اش در سال ۱۳۷۳ با فیلم «روسری آبی» رقم خورد.
اصلانی در کارنامه خود افتخارات متعددی دارد؛ او در سال ۱۳۹۰ برای بازی در فیلم‌های «زندگی خصوصی» و «خرس» برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر شد و برای فیلم «دختر» (۱۳۹۴) نیز مورد تحسین قرار گرفت و اولین جایزه بین‌المللی خود را از جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو دریافت کرد. نقش‌آفرینی او در سریال «مختارنامه» در نقش عبیدالله بن زیاد نیز از جمله کارهای ماندگار اوست.
حسین محجوب
متولد ۱۳۲۷ در رشت، کارگردان، نویسنده و بازیگر گزیده‌کار ایرانی است. او فعالیت حرفه‌ای خود را با تئاتر در سال ۱۳۴۸ و در سینما با فیلم شاخص «رگبار» به کارگردانی بهرام بیضایی آغاز کرد. محجوب به خاطر بازی در فیلم «رنگ خدا» جایزه بازیگری جشنواره والنسین فرانسه، جشن خانه سینما و جشنواره فیلم فجر را کسب کرد و برای فیلم «من ترانه ۱۵ سال دارم» نیز دوباره از جشن خانه سینما جایزه گرفت.
نقش‌آفرینی‌های او در فیلم‌هایی چون «مادیان» و «پرده آخر» و سریال‌هایی مانند «سربداران» از یادگارهای هنرنمایی اوست. محجوب همواره به انتخاب نقش‌های عمیق و پرچالش معروف بوده و توانایی او در انتقال حس با سکوت و نگاه، به ویژه در نقش‌های پدری و شخصیتی، ستودنی است.
سینا مهراد
متولد ۱۳۷۰ در مشهد، با نام هنری سینا مهراد فعالیت می‌کند. او فرزند سعید سهیلی، کارگردان سینما، و برادر ساعد سهیلی، بازیگر است. سینا مهراد سال‌ها پیش از بازیگری، در کنار پدرش به عنوان دستیار در پروژه‌های مختلف حضور داشته است. اولین تجربه بازیگری و حضور او در تلویزیون با سریال «سایه‌بان» به کارگردانی برادران محمودی رقم خورد و پس از آن با سریال «پدر» به شهرت رسید. از آثار سینمایی او می‌توان به فیلم‌های «ژن خوک»، «شادروان» و «قاتل اهلی» اشاره کرد.
پردیس احمدیه
متولد ۱۳۷۱، بازیگر ایرانی است. او از سال ۱۳۸۵ با بازی در فیلم «مقلد شیطان» وارد عرصه بازیگری شد. احمدیه برای بازی در فیلم «لاک قرمز» (۱۳۹۶) به عنوان بهترین بازیگر زن در ششمین جشنواره فیلم شهر دست یافت و نامزد بهترین بازیگر نقش اول زن در نوزدهمین جشن سینمای ایران شد. او همچنین برای بازی در فیلم «تومان» (۱۴۰۰) برنده جایزه بهترین بازیگر زن از جشن حافظ شد و برای سریال «پوست شیر» (۱۴۰۲) نیز نامزد دریافت تندیس حافظ شد. پردیس احمدیه دانش‌آموخته نوازندگی ساز سنتور است و برای نقش‌هایش، مانند «لاک قرمز»، تحقیقات میدانی و مشاهدات دقیق انجام می‌دهد.
