فقط تهران بیآب نیست؛ کارشناسان میگویند شهر کابل در آستانه ورشکستگی آبی است

براساس گزارشی تازه از سازمان مرسی کورپس، شهر کابل افغانستان در آستانه تبدیلشدن به نخستین پایتخت مدرنی است که با اتمام آب مواجه میشود.
کارشناسان هشدار میدهند که کابل، پایتخت افغانستان با بحران وجودی در زمینه آب مواجه است و احتمال دارد که شهرهای دیگر نیز در معرض خطر باشند. کابل بهدلیل ترکیبی از عوامل گوناگون، از جمله تغییرات اقلیمی، مدیریت ضعیف منابع آبی، شهرنشینی شتابزده و افزایش جمعیت که حدود ۵ تا ۶ میلیون نفر برآورد میشود، در حال خشکشدن است؛ تقریباً همان عواملی که این روزها تهران را درمعرض بحران آب قرار داده است.
سازمان بشردوستانه مرسی کورپس در گزارشی در ماه آوریل، اعلام کرد که بحران آب کابل به نقطه بحرانی رسیده است؛ زیرا سفرههای آب زیرزمینی با سرعتی بیشتر از میزان تغذیه درحال تخلیه هستند و مشکلاتی مانند گرانی آب، آلودگی و ضعف زیرساختها نیز وجود دارد.
در ماه ژوئن، یکی از ساکنان کابل به گاردین گفت هیچ آب چاه با کیفیت مناسبی در دسترس نیست و هفته گذشته، یکی دیگر از اهالی کابل در گفتگو با سیانان اظهار داشت که نمیداند اگر شرایط وخیمتر شود، خانوادهاش چگونه زنده خواهند ماند.
در کابل برخی از خانوارها ۳۰ درصد درآمد خود را صرف تأمین آب میکنند
مشکل آب کابل موضوع جدیدی نیست و طی دههها بهطور پیوسته وخیمتر شده است. کاهش کمکهای بشردوستانه به افغانستان از اوت ۲۰۲۱، زمانی که طالبان با خروج نیروهای آمریکا و متحدانش به قدرت بازگشتند، بحران را تشدید کرده است.
نمایندگان سازمان مرسی کورپس در پایان گزارش گفتهاند اگر مدیریت آب در کابل بهطور گسترده تغییر نکند، طی ده سال آینده یا حتی زودتر، این شهر با یک فاجعه بزرگ انسانی روبرو خواهد شد.
گزارش جدید بر پایه مطالعات پیشین سازمان ملل متحد تهیه شده است. این مطالعات نشان دادهاند که منابع آب زیرزمینی کابل تا سال ۲۰۳۰ در معرض اتمام قرار دارند و تقریبا نیمی از چاههای حفاریشده در کابل هماکنون خشک شدهاند. درحالحاضر هر سال میزان برداشت از منابع آب حدود ۴۴ میلیون متر مکعب بیش از میزان تغذیه طبیعی آنها است.
محمد محمود، کارشناس امنیت آب که در تهیه گزارش نقشی نداشته است، به لایوساینس گفت کابل بهوضوح در میانه بحرانی رو به وخامت در زمینه آب قرار دارد و شرایط نشان میدهد که سامانه تامین آب کابل دیگر قادر به ادامه کار بهصورت پایدار نیست و در آستانه فروپاشی قرار دارد؛ زیرا منابع آب زیرزمینی با سرعتی بسیار بیشتر از تجدید طبیعی آنها مصرف میشوند.

محمود مدیرعامل سازمان غیردولتی «ابتکار اقلیم و آب» و مسئول سیاستگذاری اقلیمی و منابع آبی خاورمیانه در موسسه آب، محیطزیست و سلامت دانشگاه سازمان ملل متحد است. او یافتههای گزارش را بسیار نگرانکننده توصیف کرد و خاطرنشان ساخت که کاهش شدید سطح آب زیرزمینی کابل و افزایش شمار ساکنانی که ناچارند بخش قابلتوجهی از درآمد خود را صرف دسترسی به آب کنند، هشداردهنده است.
شمال آفریقا، خاورمیانه و جنوب آسیا بیش از سایر مناطق جهان با خطر کمبود آب مواجه هستند
سازمان مرسی کورپس گزارش داده است که سطح آبخوانهای کابل در طول دهه گذشته حدود ۳۰ متر کاهش یافته است و برخی از خانوارها تا ۳۰ درصد از درآمد خود را فقط صرف تأمین آب میکنند. محمود گفت: «این صرفا مسئلهای زیستمحیطی نیست، بلکه وضعیت اضطراری در حوزه بهداشت عمومی، بحرانی برای معیشت مردم و عامل بالقوهای برای جابجایی گسترده انسانی در آیندهای نزدیک است.»
مشکل جهانی کمبود آب
کمبود آب مشکلی جهانی است که مناطق گوناگونی را تحتتاثیر قرار داده است. در دهههای اخیر، منابع آبی تحت فشار قرار گرفتهاند و عوامل زیستمحیطی مانند تغییرات اقلیمی، با افزایش فراوانی و شدت خشکسالیها، و عوامل انسانی مانند رشد جمعیت، با افزایش تقاضا برای آب، این بحران را تشدید کردهاند.
مطالعهای که سال ۲۰۱۶ در نشریه Scientific Reports منتشر شد، نشان داد که از دهه ۱۹۰۰ تا دهه ۲۰۰۰، شمار افرادی که با کمآبی مواجه بودهاند، بهطرز حیرتانگیز از ۲۴۰ میلیون نفر به ۳٫۸ میلیارد نفر افزایش یافته است (از ۱۴ درصد به ۵۸ درصد جمعیت جهان). مناطقی که بیشتر در معرض خطر کمبود آب قرار دارند شامل شمال آفریقا، خاورمیانه و جنوب آسیا هستند.
همانطور که ساکنان تهران این روزها شاهد هستند، بیآبی مشکلی محلی نیست، بلکه نمونهای از روند جهانی بحران آب است که در بسیاری از مناطق دارای کمبود آب، بهویژه در خاورمیانه و شمال آفریقا نیز در حال رخ دادن است.
در بسیاری از مناطق، مردم بیش از حد از منابع آب زیرزمینی استفاده میکنند؛ بهطوریکه سرعت برداشت آب بیشتر از سرعت طبیعی جایگزینی آن است، در نتیجه، منابع آب زیرزمینی بهتدریج رو به اتمام هستند.
تغییرات اقلیمی نیز با کاهش و جابجایی الگوهای بارندگی، تولید آب شیرین و تغذیه منابع آب زیرزمینی را بیش از پیش محدود کرده و درعینحال، فراوانی و شدت خشکسالیها را افزایش داده است.
گزارش جدید تاکید کرده است که کابل در آستانه تبدیلشدن به نخستین پایتخت مدرن جهان است که با تمامشدن منابع آبی روبهرو میشود، گرچه، این شهر نخستین شهر بزرگی نیست که با چنین تهدید حیاتی ناشی از کمبود آب مواجه شده است و با توجه به روند کنونی، آخرین شهر نیز نخواهد بود.
کمبود آب باعث کاهش تولیدات کشاورزی، بالا رفتن هزینههای زندگی و اجبار مردم به مهاجرت میشود
در سال ۲۰۱۸، شهر کیپتاون، پایتخت قانونگذاری آفریقای جنوبی در جریان خشکسالی تقریبا با اتمام کامل منابع آبی مواجه شد و فقط با اعمال محدودیتهای شدید در مصرف آب و اجرای یک کارزار صرفهجویی، از قطع کامل جریان آب نجات یافت. وضعیت سال ۲۰۱۹ شهر چنای در هند حتی بدتر بود. در آن زمان هر چهار مخزن اصلی آب آن خشک شدند و این امر منابع تامین آب را بهشدت محدود کرد و شهر را درگیر بحرانی جدی ساخت.
کمبود آب فقط یک مشکل زیستمحیطی نیست، بلکه بر زندگی مردم بهطور مستقیم اثر میگذارد و بهویژه باعث کاهش تولیدات کشاورزی، بالارفتن هزینههای زندگی و در شرایط بحرانی، اجبار مردم به مهاجرت میشود. مقابله با بحران کمآبی نیازمند سرمایهگذاری قویتری در مدیریت پایدار منابع آبی، زیرساختهای مقاوم در حوزه آب و بهبود شیوههای اداره و نظارت بر منابع آبی است.
بحران آب در ایران
بحران کمبود آب محدود به کابل نیست و بسیاری از شهرهای ایران، به ویژه تهران، با چالشهای جدی در این زمینه روبهرو هستند. در سالهای اخیر، کاهش بارشها، افزایش مصرف آب بهویژه در بخش کشاورزی و رشد سریع جمعیت، باعث شده منابع آبی تهران به شدت تحت فشار قرار بگیرند.
بر اساس گزارش وزارت نیرو و سازمان محیط زیست ایران، سطح آبهای زیرزمینی در تهران به دلیل برداشت بیرویه کاهش یافته و بسیاری از چاهها خشک یا در حال خشکشدن هستند. این وضعیت علاوه بر تاثیرات زیستمحیطی، مشکلاتی نظیر افزایش هزینه تأمین آب و نگرانیهای بهداشتی را نیز به همراه داشته است.

براساس گزارشها، ذخایر سدهای تامینکننده آب تهران به پایینترین سطح خود در قرن اخیر رسیده است. این کاهش شدید ذخایر آبی، بهویژه در فصل تابستان، موجب افت فشار آب در مناطق مختلف تهران شده است. در پی این بحران، مسئولان به شهروندان توصیه کردهاند برای مقابله با کمآبی، اقدام به نصب مخزن و پمپ آب در منازل خود کنند.
کارشناسان بر این باورند که بحران کمآبی در تهران ناشی از ترکیبی از عوامل طبیعی و انسانی است. خشکسالیهای مداوم، کاهش بارندگیها، مصرف بیرویه آب و ضعف در مدیریت منابع آبی ازجمله دلایل اصلی این بحران بهشمار میروند. اگر تدابیر موثر فوری برای مدیریت منابع آبی اتخاذ نشود، کاملا محتمل است که تهران نیز پس از کابل به دومین پایتخت بیآب جهان تبدیل شود.
منبع: خبرآنلاین