ایران سومالیزه می شود!

فرادید | علی میرفتاح در مقاله ای در ستون کرگدن اعتماد نوشته: اوضاع آب وخیم و نگران‌کننده است، اما کسی باور نمی‌کند. چند سال است که اهل فن دارند انذار می‌دهند که ادامه این روند کشورمان را «سومالیزه» می‌کند، اما کو گوش شنوا. بحران آب را البته همه می‌گویند با یک عزم و همت ملی می‌توانیم پشت سر بگذاریم، اما انگار این عزم و همت یک چیزی بیرون از ما و متعلق به آینده است و ان‌شاءالله اگر خدا بخواهد یک روزی به آن می‌رسیم.

به نوشته این مقاله: این بحران برای هر کشور اروپایی پیش آمده بود یک نگرانی بجا و کارآمد پدید می‌آمد و همه را وادار می‌کرد تا خود را برای مقابله با بحران تجهیز کند، اما اینجا یک ایراد اصلی در «ارتباط» دولت و ملت وجود دارد که ملت باور نمی‌کنند، باور هم بکنند، اصل و اساس بحران را به چیزهایی پیوند می‌زنند که ظاهری خنده‌دار، اما باطنی تاسف‌برانگیز و گریه‌دار دارد. همین آلودگی هوا را با اینکه ملت به عینه می‌بینند که چقدر افتضاح است و با اینکه تنفس‌شان به مشکل خورده و به سرفه افتاده‌اند، مع‌ذلک حاضر نیستند از آلوده‌تر کردن هوا دست بردارند و به سهم خود هوایشان را - بلکه زمین‌شان را - تمیز کنند.

همین الان نصف بیشتر زنان خانه‌دار جنوب شهر، برای تمیز و نظافت حیاط خانه‌شان همین روش را پی می‌گیرند. امتحان کنید و صدی نودش‌شان همان جوابی را می‌دهند که آبدارچی‌مان: «باور نکن آقا. معلوم نیست می‌خواهند آب را به کدام یک از شیخ‌نشین‌ها بفروشند، به ما می‌گویند کم است. کم کجا بود؟» ده، دوازده سال بیشتر است که کارشناس‌های حسابی می‌گویند «چمن» برای تهران سم مهلک است و پدر آب را درمی‌آورد و حتما باید تغییر رویه داد و تهران را از این چمن‌های آبخوار نجات داد، اما شما نجاتش دادید شهرداری هم نجاتش داده است.