گام های روحانی در مسیر هاشمی
اما فیاض زاهد در مقاله ای در اعتماد نوشته رییس جمهور روحانی مشغول گام نهادن در راهی است كه سالهای دور دولت سلف او یعنی دولت آقای هاشمیرفسنجانی از همان مسیر گذشت؛ مسیری كه نتایج بعدی آن نشان داد چندان امن و مطمئن نیست. آقای هاشمی زمانی در دوران ریاستجمهوری خود گفته بود كه دولت من آمده تا كار كند و بار تمام مسائل سیاسی را خودم به تنهایی بر دوش خواهم كشید. این اتفاقی است كه در دولت یازدهم هم تا اینجای كار تكرار شده است.
کد خبر :
۹۶۶
بازدید :
۱۱۹۸
فیاض زاهد در مقاله ای در اعتماد نوشته رییس جمهور روحانی مشغول گام نهادن در راهی است كه سالهای دور دولت سلف او یعنی دولت آقای هاشمیرفسنجانی از همان مسیر گذشت؛ مسیری كه نتایج بعدی آن نشان داد چندان امن و مطمئن نیست. آقای هاشمی زمانی در دوران ریاستجمهوری خود گفته بود كه دولت من آمده تا كار كند و بار تمام مسائل سیاسی را خودم به تنهایی بر دوش خواهم كشید. این اتفاقی است كه در دولت یازدهم هم تا اینجای كار تكرار شده است.
به نوشته این استاد دانشگاه: دولت هر چند اولویت اصلی خود را كه همان حل مساله هستهای بود به درستی تشخیص داد اما در این تشخیص خود یك اشتباه بزرگ مرتكب شد و آن هم چشم پوشیدن بر تمام اولویتهای سیاست داخلی بود. حتی اگر مذاكرات هستهای در خردادماه به شكل مطلوبی پایان پیدا كنند، تاثیر آن بر حوزه اقتصادی حداقل شش ماه تا یك سال زمان نیاز دارد و این موعدی است كه دولت تنها یك سال و نیم تا پایان كارش فاصله دارد. این زمان به هیچ عنوان برای كسب مقبولیت عمومی و البته پاسخ به مطالبات جامعه در ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی كفایت نمیكند.
مقاله اعتماد نسبت به بهره برداری دولت روحانی از موفقیت مذاکرات هسته ای هم ابراز تردید کرده چرا که یكسو منتقدان دولت و رقبای آن امكان تحرك آزادانه و بدون دردسر دارند و از سوی دیگر حامیان دولت و كسانی كه آقای روحانی را بر شانههای خود راهی پاستور كردند همچنان گرفتار مشكلات ابتدایی از قبیل نداشتن آزادیهای حداقلی برای ابراز عقیده و برگزاری جلسات سیاسی هستند. این همان جایی است كه شكستخوردگان انتخابات میتوانند به نام «عموم ملت» آزادانه به اظهارنظر بپردازند و دولت را با چالشهای متفاوتی مواجه كنند.
به نوشته این استاد دانشگاه: دولت هر چند اولویت اصلی خود را كه همان حل مساله هستهای بود به درستی تشخیص داد اما در این تشخیص خود یك اشتباه بزرگ مرتكب شد و آن هم چشم پوشیدن بر تمام اولویتهای سیاست داخلی بود. حتی اگر مذاكرات هستهای در خردادماه به شكل مطلوبی پایان پیدا كنند، تاثیر آن بر حوزه اقتصادی حداقل شش ماه تا یك سال زمان نیاز دارد و این موعدی است كه دولت تنها یك سال و نیم تا پایان كارش فاصله دارد. این زمان به هیچ عنوان برای كسب مقبولیت عمومی و البته پاسخ به مطالبات جامعه در ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی كفایت نمیكند.
مقاله اعتماد نسبت به بهره برداری دولت روحانی از موفقیت مذاکرات هسته ای هم ابراز تردید کرده چرا که یكسو منتقدان دولت و رقبای آن امكان تحرك آزادانه و بدون دردسر دارند و از سوی دیگر حامیان دولت و كسانی كه آقای روحانی را بر شانههای خود راهی پاستور كردند همچنان گرفتار مشكلات ابتدایی از قبیل نداشتن آزادیهای حداقلی برای ابراز عقیده و برگزاری جلسات سیاسی هستند. این همان جایی است كه شكستخوردگان انتخابات میتوانند به نام «عموم ملت» آزادانه به اظهارنظر بپردازند و دولت را با چالشهای متفاوتی مواجه كنند.
۰