پایان سیستم سکهای در ورزش
توقع از مسئولان به یک عادت بد در میان ورزشکاران تبدیل شده بود و وقتی چند روز اهدای پاداششان هم دیر میشد، با یک برنامهریزی علیه مسئولان مصاحبه میکردند.
کد خبر :
۷۳۲۳۸
بازدید :
۶۱۵۶
حسین جمشیدی | پایان سیستم پاداش سکهای در ورزش ایران، یک خبر ناراحتکننده و حتی شوکهکننده برای ورزشکاران بود. این بار دیگر خبر از زبان وزیر و به صورت رسمی اعلام شد. دلیلش هم واضح و مبرهن است؛ نوسانات قیمت سکه. حتما بهزودی شاهد واکنش ورزشکارانی هستیم که همین چند ماه قبل برای گرفتن پاداش خود، بعد از نامهنگاری و مصاحبههای تند، حتی جلوی در وزارتخانه هم تجمع کردند.
اما شاید این اتفاق، خبر بدی برای ورزش ایران نباشد. سیستم پاداش سکهای تا حدودی برخی ورزشکاران را بدعادت کرده بود؛ تا جایی که هر ورزشکاری یا هر تیمی روی سکو میرفت، بلافاصله انتظار داشت وزیر و معاونانش از جیب جادوییشان سکهها را خارج و از آنها تقدیر کنند.
اما شاید این اتفاق، خبر بدی برای ورزش ایران نباشد. سیستم پاداش سکهای تا حدودی برخی ورزشکاران را بدعادت کرده بود؛ تا جایی که هر ورزشکاری یا هر تیمی روی سکو میرفت، بلافاصله انتظار داشت وزیر و معاونانش از جیب جادوییشان سکهها را خارج و از آنها تقدیر کنند.
توقع از مسئولان به یک عادت بد در میان ورزشکاران تبدیل شده بود و وقتی چند روز اهدای پاداششان هم دیر میشد، با یک برنامهریزی علیه مسئولان مصاحبه میکردند. کافی است هر روز رسانههای ورزشی را رصد کنید. حتما به یکی، دو مصاحبه از سوی ورزشکاران رشتههای مختلف برمیخورید که از نگرفتن پاداش یا کمبودهایی که دارند، گلایه میکنند.
به نظر میرسد جایگاه عرق ملی و ارزش پیراهن ملی فراموش شده و خیلی از ورزشکاران مدال را به چشم مقداری پول یا تعدادی سکه نگاه میکنند. فلسفه حضور در تیمملی در هر رشتهای افتخارآفرینی برای کشور است و در هیچ کجای دنیا ورزشکاری برای حضور در تیمملی پول دریافت نمیکند.
به نظر میرسد جایگاه عرق ملی و ارزش پیراهن ملی فراموش شده و خیلی از ورزشکاران مدال را به چشم مقداری پول یا تعدادی سکه نگاه میکنند. فلسفه حضور در تیمملی در هر رشتهای افتخارآفرینی برای کشور است و در هیچ کجای دنیا ورزشکاری برای حضور در تیمملی پول دریافت نمیکند.
همیشه مثالهای زیادی از زبان خیلیها میشنویم که ورزشکار فلان کشور بعد از کسب مدال، فلان جایزه را دریافت کرده، اما به جزو فوقستارههای ورزش هر کشور شاید خیلی هم مرسوم نباشد که دولتها به ورزشکاران خود سکه بدهند یا برایشان خانه بخرند!
البته در ایران هم در این چند سال چندان سطح پایین به ورزشکاران رسیدگی نشده. بلکه بعد از همین بازیهای آسیایی به ورزشکاری که مدال طلا گرفته بود، حواله ۱۶۰ سکه طلا به ارزش ۴۸۰میلیون تومان اهدا شد؛ پاداشی که اصلا هم کم نیست. حتی در برخی از رشتهها یک ورزشکار با بردن یک مسابقه به مدال برنز رسید و بعد از چند ماه ۱۲۰میلیون تومان دریافت کرد.
همین حالا هم که وزیر از حذف سکه برای تقدیر از قهرمانان خبر داده، قرار نیست بهطورکلی پاداش به مدالآوران از سیاستهای وزارت ورزش حذف شود، بلکه به خاطر دردسرهایی که افزایش قیمت سکه برای وزارتخانه داشت، آییننامه اصلاح میشود و پول نقد جای سکه را خواهد گرفت.
البته در ایران هم در این چند سال چندان سطح پایین به ورزشکاران رسیدگی نشده. بلکه بعد از همین بازیهای آسیایی به ورزشکاری که مدال طلا گرفته بود، حواله ۱۶۰ سکه طلا به ارزش ۴۸۰میلیون تومان اهدا شد؛ پاداشی که اصلا هم کم نیست. حتی در برخی از رشتهها یک ورزشکار با بردن یک مسابقه به مدال برنز رسید و بعد از چند ماه ۱۲۰میلیون تومان دریافت کرد.
همین حالا هم که وزیر از حذف سکه برای تقدیر از قهرمانان خبر داده، قرار نیست بهطورکلی پاداش به مدالآوران از سیاستهای وزارت ورزش حذف شود، بلکه به خاطر دردسرهایی که افزایش قیمت سکه برای وزارتخانه داشت، آییننامه اصلاح میشود و پول نقد جای سکه را خواهد گرفت.
اگر برخی ورزشکاران نسبت به صحبتهای وزیر سریعا موضع نگیرند و بازهم مثل همیشه برای پیشتازی در صف معترضان رقابت نکنند؛ به نظر نمیرسد چیزی برای آنها تغییر کند. در روزهایی که اوضاع اقتصادی کشور با دستور صرفهجویی به شکلی جدید پیش میرود، ورزشکاران که همواره ادعای افتخارآفرینی به عشق مردم را دارند، باید در این راه پیشرو باشند، نه اینکه به خاطر گرفتن یک سکه بیشتر همه چیز را زیر سوال ببرند.
یادمان نرفته که همین چند ماه قبل شایعه تحریم اردوی تیمملی توسط والیبالیستها به خاطر نگرفتن پاداش بعد از لیگ ملتهای ۲۰۱۹ جدی شد و ملیپوشان هم در اقدامی هماهنگ مصاحبههای طوفانی را علیه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک انجام دادند.
گویا ورزشکاران برای گرفتن پاداش نیز با هم رقابت میکنند. وقتی وزیر سراغ یک رشته میرود و پاداشی میدهد، این اتفاق نهتنها باعث خوشحالی خیلیها نمیشود، بلکه ناراحتی ورزشکاران سایر رشتهها را هم در پی دارد.
گویا ورزشکاران برای گرفتن پاداش نیز با هم رقابت میکنند. وقتی وزیر سراغ یک رشته میرود و پاداشی میدهد، این اتفاق نهتنها باعث خوشحالی خیلیها نمیشود، بلکه ناراحتی ورزشکاران سایر رشتهها را هم در پی دارد.
شاید کشیدن خط قرمز روی سیستم پاداش سکهای، شروعی برای پایان دادن به فضای مطالبهگری ورزشکاران هم باشد؛ در سالی که منتهی به المپیک است و ایران به ورزشکارانی احتیاج دارد که بدون چشمداشت برای موفقیت تلاش کنند.
۰