اعلام بدترین شهرهای جهان برای زندگی در سال ۲۰۲۳

واحد اطلاعات اکونومیست (EIU) که در سال ۱۹۴۶ تأسیس شد، یکی از سازمان های برتر در پیش بینی چندین پدیده جهانی مانند دموکراسی، چشم انداز اقتصادی، تحلیل عملیات و ریسک و غیره است. اخیرا EIU گزارش خود را در مورد شاخص زیست پذیری جهانی منتشر کرده است که در آن به تجزیه و تحلیل ۱۷۳ شهر جهان در پنج دسته‌ی ثبات، مراقبت های بهداشتی، آموزش، فرهنگ و محیط زیست و زیرساخت ها پرداخته است. این سازمان پیش‌تر بهترین شهرهای جهان برای زندگی در سال ۲۰۲۳ را نیز معرفی کرده بود.

در حالی که این گزارش به طور کلی بهبود قابل توجه و در برخی موارد بی‌سابقه را در بسیاری از شهرها نشان می‌دهد، EIU پنج شهر زیر را به عنوان بدترین شهرها برای زندگی در سال ۲۰۲۳ معرفی کرده است:

دمشق، سوریه

جای تعجب نیست که پایتخت سوریه به عنوان بدترین شهر قابل زندگی در جهان رتبه بندی شده است. احساس امنیت و ثبات در دمشق که سال ها درگیر جنگی سخت است، اکنون چیزی مربوط به گذشته است.

به دلیل تعطیلی مدارس و دانشگاه ها عرصه آموزش آسیب زیادی دیده است. به دنبال تخریب گسترده بیمارستان ها، بخش مراقبت های بهداشتی هر روز برای رویارویی با هجوم بیماران تلاش می‌کند. آسیب‌های زیرساختی نیز منجر به اختلال شدید در سیستم‌های مدیریت پسماند و بدتر شدن تخریب و آلودگی محیط زیست شده است.

طرابلس، لیبی

ناآرامی های سیاسی بر تعدادی از عوامل زیست پذیری در طرابلس، پایتخت لیبی تأثیر گذاشته است. بخش آموزش ویران شده است؛ چندین مدرسه با تعطیلی مواجه شده‌اند و بقیه به شدت از کمبود بودجه برای پوشش هزینه های عملیاتی اساسی رنج می‌برند. از سوی دیگر، کمبود شدید تجهیزات پزشکی، دسترسی محدود به مراقبت‌های بهداشتی اولیه و کمبود بودجه زیرساخت‌ها مشکلات جدی را برای سیستم بهداشت و درمان این شهر ایجاد می‌کند.

فساد و ناآرامی های مدنی، امنیت و ثبات را در طرابلس بدتر کرده و آن را در بین بدترین شهرهای قابل زندگی در شاخص جهانی زیست پذیری قرار داده است.

الجزیره، الجزایر

پایتخت الجزایر، با موانع متعددی مواجه است که به وضعیت نامطلوب آن کمک می‌کند. اگرچه EIU بهبودهایی را در مراقبت های بهداشتی و آموزشی الجزیره در مقایسه با سال قبل گزارش می‌دهد، اما تعداد محدود مؤسسات آموزشی موجود در این شهر همچنان با کلاس های شلوغ و برنامه های درسی قدیمی سروکار دارند. مراکز درمانی با زیرساخت های ناکافی، تجهیزات محدود و کمبود متخصصان مراقبت های بهداشتی دست و پنجه نرم می‌کنند. سطوح آلودگی به ویژه آلودگی هوا نیز خطرات قابل توجهی برای سلامتی شهروندان دارد.

در حالی که افزایش اخیر بودجه عمومی به بهبود زیرساخت‌ها و خدمات عمومی کمک کرده است، الجزیره هنوز هم چالش‌های توسعه‌ای بزرگی از نظر تضمین زندگی باکیفیت برای ساکنان خود دارد.

لاگوس، نیجریه

لاگوس، علیرغم اینکه قطب اقتصادی پررونق نیجریه است، در کیفیت زندگی با چالش های زیادی مواجه است. بخش عمده ای از جمعیت را دانش آموزان مدرسه‌ای تشکیل می‌دهند. متأسفانه، این شهر از نظر دانشگاهی، مالی و همچنین زیرساخت‌ها برای پذیرش این دانش‌آموزان فاقد منابع است که منجر به کیفیت آموزشی نامرغوب و شلوغی کلاس‌ها می‌شود. ناتوانی مراکز درمانی برای مقابله با تقاضای فزاینده برای خدمات اغلب منجر به زمان انتظار طولانی و دسترسی بسیار محدود به خدمات پزشکیِ ضروری می‌شود.

بدتر از آن، مقامات محلی اغلب به اعتراضات مربوط به ناآرامی‌های اجتماعی و سیاسی تنها با ممنوع کردن استفاده از رسانه‌های اجتماعی یا به نوعی قطع ارتباط پاسخ می‌دهند، که در واقع ذایل کردن حقوق شهروندان است.

کراچی، پاکستان

اخبار مربوط به ناآرامی های سیاسی برای بزرگترین شهر پاکستان، کراچی، چیز جدیدی نیست. با این حال، وقتی صحبت از امنیت اجتماعی، آموزش، امکانات مراقبت های بهداشتی و تخریب محیط زیست می‌شود، وضعیت به مراتب بدتر است.

تبعیض جنسیتی فزاینده همچنان پتانسیل رشد کشور را مختل می‌کند و فقدان آموزش باکیفیت ریشه اصلی این مشکل است. کلاس های درس مملو از جمعیت هستند و برنامه درسی قدیمی را آموزش می‌دهند که به هیچ وجه ذهن جوان جامعه را به چالش نمی‌کشد. دسترسی به مراقبت های بهداشتی به‌ویژه در زمینه سلامت روان بسیار محدود است که به نوبه خود بر کیفیت زندگی در شهر تأثیر می‌گذارد.

فقدان زهکشی مناسب و مدیریت پسماند منجر به خطراتی برای سلامتی می‌شود که اغلب باعث ناراحتی های عمده برای رفاه شهروندان می‌شود. کراچی علیرغم اینکه یک نیروگاه اقتصادی برای کشور است، نمی‌تواند استانداردهای مناسب زندگی را برای ساکنان خود تضمین کند و در نتیجه در بین بدترین شهرها برای سکونت قرار می‌گیرد.

منبع: روزیاتو