(فیلم و عکس) دهان جهنم همچنان روسیه را می بلعد!

دهانه بزرگی در سیبری روسیه که به نام "دهان جهنم" یا "دروازه‌ای به جهان زیرین" شناخته می‌شود برای نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ شکل گرفته است. اکنون، بیش از ۶۰ سال بعد، این دهانه همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد و همه چیز را در مسیر خود فرو می‌برد. اما نگران کننده‌ترین بخش ماجرا این است که دانشمندان ایده‌ای درباره چگونگی متوقف کردن روند رشد آن ندارند. دهان جهنم روسیه هر سال به رشد خود ادامه می‌دهد

شکل‌گیری این دهانه در دهه ۱۹۶۰ و اندکی پس از پاکسازی بخش‌هایی از جنگل‌های عظیمی که زمانی این منطقه را پوشش داده بودند، آغاز شد. دانشمندان بر این باورند که زمین این منطقه زمانی یکپارچگی و انسجام خود را به واسطه خاکی منجمد حفظ کرده بود. اما پاکسازی جنگل و رسیدن گرمای خورشید به زمین باز موجب شد تا لایه منجمد شروع به ذوب شدن کند.

دهان جهنم تاکنون بیش از یک کیلومتر گسترش یافته است. عمق آن نیز به ۸۶ متر رسیده و با گذشت زمان همچنان به بزرگ‌تر شدن خود ادامه داده است.

دانشمندان بر این باورند که دهان جهنم هر سال حداقل ۱۰ متر رشد می‌کند. این دهانه به طور رسمی به نام "دهانه باتاگایکا" (Batagaika Crater) شناخته می‌شود که نام خود را از رودخانه باتاگایکا که در نزدیکی آن جریان دارد، گرفته است. به گفته ساکنانی که در نزدیکی دهان جهنم زندگی می‌کنند، اغلب صدای غرش از این منطقه به گوش می‌رسد.

افزون بر این، هر سال با ذوب شدن لایه منجمد زمین، مقدار بیشتری از خاک منجمد زیرین در معرض دید قرار می‌گیرد و بر همین اساس فرآیند بزرگ شدن این دهانه تسریع می‌شود. در شرایطی که دهان جهنم از سال ۲۰۱۶ به میزان ۱۰ متر در سال رشد داشته است، تغییرات آب و هوایی می‌تواند سرعت رشد آن را در آینده تغییر دهد. بدتر از آن، افزایش دمای جهانی می‌تواند منجر به ظهور دهانه‌های دیگر مشابه با دهان جهنم در سراسر جهان شود.

دهان جهنم؛ دروازه‌ای به سال‌ها داده‌های آب و هوایی

در معرض دید قرار گرفتن سریع لایه منجمد زمین برای منطقه محلی خطرناک است. اما این شرایط درک و بینشی را ارائه می‌کند که شاید در غیر این صورت ممکن نباشد. ذوب شدن لایه منجمد زمین مواد فسیل شده از جمله جنگل‌ها و گرده‌های باستانی را در معرض دید قرار می‌دهد. از دیگر بقایا نیز می‌توان به لاشه فسیل شده حیوانات مانند ماموت، اسب و گاو مشک اشاره کرد.

به گفته دانشمندان، بقایایی که دهان جهنم در معرض دید قرار می‌دهد به ما بینشی در مورد داده‌های آب و هوایی با قدمت تا ۲۰۰ هزار سال ارائه می‌کند. بر همین اساس، مشاهده این قبیل بقایای فسیل شده تجربه‌ای بی نظیر است. اما این جنبه منفی کلی این دهانه عظیم که در حال فرو بردن همه چیز است را خنثی نمی‌کند.

دهان جهنم بزرگ‌ترین نمونه در نوع خود محسوب می‌شود. در شرایطی که میزان رشد سالانه آن در حال حاضر حداقل ۱۰ متر است، ممکن است این دهانه در سال‌های گرم‌تر به میزان ۳۰ متر در سال نیز رشد کند. افزون بر این، با فرسایش هرچه بیشتر، این امکان وجود دارد که ذخایر کربن باستانی در اتمسفر آزاد شوند. در نتیجه، این می‌تواند محرکی برای گرمایش جهانی بیشتر باشد.

منبع: عصر ایران