دانشمندان می‌گویند نفس‌کشیدن در حال سخت‌تر شدن است، اما چرا؟
جزئیاتِ کاهش کیفیت هوای آینده که ناشی از این منابع طبیعی است در نشریه محیط‌زیست و ارتباطات زمین منتشر شده است. پیش‌بینی می‌شود که در حدود دو-سوم از آلودگی‌های آینده ناشی از گیاهان باشد.
آدم‌ها منشأ مستقیمِ همه انواع آلودگی‌ها نیستند. برطبق مطالعه جدیدی که توسط دانشگاه کالیفرنیا انجام شده است، وقتی دمای جهانی ۴ درجه سلسیوس افزایش پیدا کند، انتشارِ گیاهی و غبار نیز ۱۴ درصد افزایش پیدا می‌کند.
این تحقیق افزایشِ هم‌زمانِ منابعِ انسانیِ آلاینده هوا که مطالعاتِ دیگر آن‌ها را پیش‌بینی کرده بودند، در نظر نگرفته است. جیمز گومز، دانشجوی دکترا و مسئول این مقاله می‌گوید: «ما به آلاینده‌های انسانی و آنچه توسطِ انسان‌ها منتشر می‌شود، توجه نکرده‌ایم، زیرا می‌توانیم جلوی این نوع انتشارات را بگیریم. می‌توانیم به خودرو‌های برقی رو بیاوریم. اما این کار نمی‌تواند جلوی آلودگی‌هایی که ناشی از انتشاراتِ گیاهان و غبار است را بگیرید.»
جزئیاتِ کاهش کیفیت هوای آینده که ناشی از این منابع طبیعی است در نشریه محیط‌زیست و ارتباطات زمین منتشر شده است. پیش‌بینی می‌شود که در حدود دو-سوم از آلودگی‌های آینده ناشی از گیاهان باشد.
همه گیاهان نوعی مواد شیمیایی به نامِ ترکیبات آلی فرارِ بیولوژیک یا BVOCs تولید می‌کنند. گومز می‌گوید: «بویی که از چمن تازه‌چیده‌شده یا شیرینی‌ای که از توت‌فرنگی رسیده حس می‌کنید، همگی به BVOCs مرتبط است. گیاهان مرتب این نوع مواد را منتشر می‌کنند.»
ترکیباتِ BVOCs به خودی‌خود خوش‌خیم هستند. اما، وقتی به اکسیژن واکنش نشان می‌دهند می‌توانند ذراتِ آلیِ ریزِ معلق در هوا را تولید کنند. وقتی این ذرات ریز استنشاق شوند و به درون ریه‌ها فرستاده شوند، می‌توانند باعثِ مرگ‌ومیر نوزادان یا آسمِ کودکی و همین‌طور بیماری‌های قلبی و سرطان ریه در بزرگسالان شوند.
دو دلیل وجود دارد که تولیدِ BVOC در گیاهان افزایش پیدا می‌کند: افزایشِ کربن‌دی‌اکسید در جو و افزایشِ دمای هوا. هر دو عامل در حالِ افزایش هستند.
اگر شفاف‌تر توضیح بدهیم، باید بگوییم که رشدِ گیاهان برای محیط‌زیست به تمامی مثبت است. گیاهان ذرات کربن‌دی‌اکسید در جو را کاهش می‌دهند و به کنترل گرمایش جهانی کمک می‌کنند. ترکیباتِ BVOCs که از باغبانی‌های کوچک تولید می‌شوند ضرری برای مردم ندارند.
گومز توضیح می‌دهد: «برای مثال چمن‌های خانه‌تان آن‌قدری BVOC تولید نمی‌کنند که بتوانند شما را بیمار کنند. افزایشِ کربن‌دی‌اکسید در سطحی بسیار گسترده است که به افزایشِ BVOCs در زیست‌کره کمک می‌کند و بعد باعثِ تولید ذرات آلی معلق در هوا می‌شود.»
دومین عاملی که به آلودگی هوا در آینده کمک می‌کند گردوغباری است که از صحرای آفریقا بلند می‌شود. رابرت آلن، دانشیار رشته علوم زمین و سیاره و نویسنده همکار این پژوهش، می‌گوید: «در مدلِ ما، پیش‌بینی می‌شود که افزایش باد‌ها گردوغبار بیش‌تری را وارد جو کند.»
با گرم شدنِ اقلیم، گردوغبار که از صحرای آفریقا تولید می‌شود، افزایش پیدا کرده است، این گردوغبار در سراسر جهان منتشر می‌شود، اما سطحِ آن در آفریقا، شرق آمریکا و کارائیب بالاترین حد است. پیش‌بینی می‌شود که گردوغباری که از شمال آفریقا، شاملِ ساحل و صحرا تولید می‌شود، به دلیلِ شدیدتر شدنِ بارش‌های فصلیِ غرب آفریقا، افزایش پیدا کند.
ذرات آلی معلق در هوا، گردوغبار، نمک دریا، کربنِ سیاه و سولفات، در طبقۀ آلاینده‌های هوازی به نامِ PM۲.۵ قرار می‌گیرند و علتش آن است که همه آن‌ها قطری به اندازه یا کم‌تر از ۲.۵سانتی‌متر دارند.
گومز می‌گوید: «هرچه بیش‌تر کربن‌دی‌اکسید تولید کنیم، PM۲.۵ نیز بیش‌تر وارد جو می‌شود و برعکسِ آن نیز درست است. هرچه میزانِ کربن‌دی‌اکسید کم‌تر شود، کیفیت هوا بهتر می‌شود.»
برای مثال برطبق این مطالعه، اگر اقلیم فقط ۲ درجه سلسیوس گرم شود، PM۲.۵ فقط ۷ درصد افزایش پیدا می‌کند.
محققان امیدوارند امکان برگرداندنِ کیفیتِ هوا، خیلی سریع و قاطع به معکوس کردنِ تولید کربن‌دی‌اکسید در جهان بی‌انجامد. اگر چنین نشود، دمای هوا تا پایان این قرن ۴ درجه افزایش پیدا می‌کند؛ اگرچه احتمال دارد که خیلی سریع‌تر نیز رخ دهد.
گومز هشدار می‌دهد برای برخورداری از تأثیرات مثبت کیفیتِ هوا در آینده باید تولید کربن‌دی‌اکسید خیلی سریع کاهش پیدا کند.
منبع: راهنماتو
