(تصاویر) تنهاترین اجداد ما؛ اولین انسانهایی که به آسیا آمدند و دور از وطن در این غار مدفون شدند!
بااینکه استخوان‌ها شکسته و ناقص بودند، اما محققان توانستند آن‌ها را به لحاظ اندازه و شکل با استخوان‌های انسان‌های اولیه مقایسه کنند. این مقایسه نشان داد که استخوان‌ها بیشتر از آنکه به استخوان‌های انسان‌های کهن‌تری مثل هومو اِرکتوس، نئاندرتال‌ها یا دِنیسوان‌ها شبیه باشند، شبیه به استخوان‌های انسان خردمند یا هومو ساپینس‌ها هستند.
پیدا شدنِ قطعاتی از استخوان ساق پا در اعماق غاری در لائوس نشان می‌دهد که انسان خردمند (هومو ساپینس) در حدود 86000سال قبل وارد جنوب‌شرق آسیا شده است.
این یافته‌ها محصول کاوش در غارِ میمون Tam Pa Ling است که در ارتفاع 1170متری از سطح دریا در کوهی در شمال لائوس قرار گرفته است.
قطعات استخوان انسان که قبلاً در این غار پیدا شده بودند، قدمتی 70000ساله داشتند که آن‌ها را به نخستین نمونه‌های استخوان انسان خردمند در جهان تبدیل می‌کرد. این کشف باستان‌شناسان را ترغیب کرد تا غار را عمیق‌تر کاوش کنند.
تیم باستان‌شناسان با کاوش‌های عمیق‌تر توانست قطعاتی از قسمت جلویی استخوان جمجمه و ساق پا را پیدا کند که احتمالاً در طول فصل‌های پربارش با آب باران به داخل غار راه پیدا کرده بودند.
بااینکه استخوان‌ها شکسته و ناقص بودند، اما محققان توانستند آن‌ها را به لحاظ اندازه و شکل با استخوان‌های انسان‌های اولیه مقایسه کنند.
این مقایسه نشان داد که استخوان‌ها بیشتر از آنکه به استخوان‌های انسان‌های کهن‌تری مثل هومو اِرکتوس، نئاندرتال‌ها یا دِنیسوان‌ها شبیه باشند، شبیه به استخوان‌های انسان خردمند یا هومو ساپینس‌ها هستند.
محققان از شیوه‌های تاریخ‌‌گذاری به سبکِ نورتابیِ رسوبات مجاور و همین‌طور سِریِ اورانیومِ دندان پستانداران که در همان لایه‌ها پیدا شده بود، برای تعیین سن بقایای انسان‌ها استفاده کردند.
تاریخ‌گذاریِ نورتابی تکنیکی است که آخرین‌باری که مواد کریستالی، مثل سنگ‌ها، در معرض نور یا گرمای خورشید قرار گرفتند را مشخص می‌کند و تاریخ‌گذاریِ سِری اورانیوم نیز تکنیکی رادیومتری، شبیه به تاریخ‌گذاریِ کربن14 است، که بر اساسِ آن تجزیه اوارنیوم به توریوم، رادیوم و سرب در طی زمان، اندازه‌گیری می‌شود.
محققان تخمین زدند که قدمت جمجمه به 73000سال قبل و قدمت استخوان ساق پا به 86000سال قبل بازمی‌گردد. کشف تاریخ حضور انسان خردمند در آسیا بسیار اهمیت دارد زیرا همیشه موضوعی بحث‌برانگیز بوده است.
فابریک دیمیتر، دیرینه‌شناس در دانشگاه کپنهاگ، می‌گوید: «از زمان جنگ جهانی دوم تحقیقات اندکی در زمینه انسان‌شناسی در لائوس انجام شده است. بحث درباره به تصرف درآمدنِ جنوب شرق آسیا توسط انسان‌ها، ده‌ها سال است که در محافل علمی جریان دارد زیرا پژوهشگران همیشه می‌خواستند بدانند انسان‌ها چه زمانی از تنگه‌ها و دریاها عبور کردند و نهایتاً وارد استرالیا شدند.
بنابراین، غار میمون یکی از اصلی‌ترین مکان‌ها برای پاسخ به پرسش‌های مهاجرت بود زیرا سرزمین اصلیِ جنوب شرق آسیا در تقاطعِ شرق آسیا و جزیره جنوب‌شرق‌آسیا/استرالیا واقع شده است.»
درحالیکه شواهدِ ژنتیکی و ابزارهای سنگی تا امروز قویاً از این ایده حمایت می‌کردند که انسان خردمند در حدود 60000سال قبل سریع و یک‌باره از آفریقا به جاهای دیگر پراکنده شده است، اما مطالعات تازه شواهدی از مهاجرت‌های زودهنگام‌تر، که برخی پایان‌های مرگبار داشته‌اند، در اختیار محققان قرار داده‌اند.
مایکل بی.سی ریورا، انسان‌شناسِ زیستی در دانشگاه هنگ‌کنک که در مطالعه اخیر نقشی نداشته، می‌گوید «احتمالاً گروهی وجود داشته که در آسیای جنوب شرقی پراکنده شده اما قبل از آنکه بتواند به ذخیره استخر ژنتیکی بشر کمک کند، از بین رفته است. از نظرم جالب است که روایتِ این جمعیت‌های «ناموفق» نیز افزوده شود، تا فقط به دنبال «موفق‌هایی» که «پیروز شدند»، نباشیم.»
ابزارهای سنگی دیگر یا هر نوع سرنخ دیگری از سبک زندگی این انسان‌ها در غار میمون پیدا نشده است. اما باستان‌شناسانی که درباره دوران ماقبل تاریخ در آسیا تحقیق می‌کنند مدت‌های طولانی بود که حدس زده بودند انسان‌های کهن خیلی قبل‌ازتر از 65000سال قبل توانسته بودند به جزایر برسند و با عبور از دریاها بخش‌های دوردست‌تری را مملو از جمعیت کنند.
ریورا می‌گوید: «این ادعا که انسان خردمند پیش‌از 60000سال قبل توانسته بود به مسافت‌های دور سفر کند، تازه نیست اما برای پر کردنِ فواصلی که در تاریخ باستان‌شناسی وجود دارد، تأییدیه‌های بیشتر بسیار مفید است.»
منبع: راهنماتو
