سفر به تهران قدیم؛ کنگر در کدام محله تهران برداشت می شد؟

روزگار باغ و زمین‌های کشاورزی امیرآباد مثل سایر محله‌های تهران سپری شده اما این منطقه تهران، یادگار سال‌های دور را در اعماق خود حفظ کرده است.

تهران تا دوره قاجار مملو از باغ های باشکوهی بود و هویت بسیاری از محله های پایتخت با نام آنها گره خورده بود اما در دوره پهلوی یکی پس از دیگری نابود شدند. امیرآباد هم در فهرست مناطقی بود که باغ‌های سرسبزی داشت و روایت های درباره کاشت و برداشت محصولات کشاورزی در این محدوده نقل شده است.

تا حوالی سال ۱۳۱۰ و قبل از ساخت پارک لاله، زمین های محدوده امیر آباد که در همسایگی جلالیه قرار داشت در قرق کشاورزانی بود که کارشان کاشت و برداشت جو و گندم بود. نصرالله حدادی، تهران پژوه، معتقد است امیرآباد با مزارع بزرگ و باغ های پر و پیمان شناخته می شد و به همین دلیل به استراحتگاه برخی پادشاهان قاجاری تبدیل شد.

او در این باره می گوید: «محدوده ای که هم اکنون بیمارستان قلب تهران و دانشکده‌های متعدد و کوی دانشگاه را در دل خودش جا داده، تا دهه ۴۰ مملو از باغ‌های وسیع کنگر بود. کنگر گیاهی بود که آن روزها در مناطق ییلاقی تهران خوب رشد می‌کرد و امیرآباد جایی بود که این محصول از وفور در مزارع آن برداشت می شد.»

روزگار باغ و زمین های کشاورزی امیرآباد مثل سایر محله های تهران سپری شده اما این منطقه تهران، یادگار سال های دور را در اعماق خود حفظ کرده است.

حدادی درباره رودخانه قدیمی که باغ ها و مزارع امیرآباد را سیراب می کرد می گوید: «رودخانه‌ای از شمال تهران و اوین و درکه سرچشمه می‌گرفت به بزرگراه چمران ضلع غربی محله امیرآباد و در نهایت به رودخانه کن سرازیر می شد. این رودخانه نام جالبی داشت و به نام رودخانه «قُل قُلی» شناخته می‌شد که احتمالا محلی ها به دلیل صدای قل قل آب جاری چنین نامی را برای آن انتخاب کردند.»

او می‌افزاید: «وجود سنگ‌های زیاد بر سر راه عبور آب باعث شده بود رودخانه صدای زیبایی تولید کند و بسیاری از مردم پایتخت آن روزها علاقه داشتند برای تفریح کنار این رودخانه مستقر شوند. زمین‌های وسیع امیرآباد از همین رودخانه سیراب می شدند و وجود رودخانه قل‌قلی دلیل سرسبزی و آبادانی محله بوده و گفته می شود در همان سال‌ها کاشت گندم و جو در زمین‌های امیرآباد رونق پیدا کرد. به نظر می‌رسد این رودخانه هنوز به طور کامل از بین نرفته و به شکل کانالی از جریان آب همچنان وجود دارد اما دیگر صدای قل‌قل آن شنیده نمی‌شود.»

منبع: همشهری