سریع‌ترین خودروهای عضلانی تاریخ پونتیاک، از فایربرد و GTO تا G8

طی چند دههٔ گذشته، صدها خودروی عضلانی سریع از شرکت‌هایی که هنوز در حال فعالیت هستند و آن‌هایی که ازمیان‌رفته‌اند ساخته شده است. بااین‌حال، نمی‌توان از خودروهای عضلانی حرف زد و نامی از پونتیاک نبرد. پونتیاک در طول تاریخ ۸۴ سالهٔ خود پیش از آنکه در سال ۲۰۱۰ تعطیل شود، ماسل کارهای قدرتمند زیادی تولید کرد که مشهورترین آن‌ها GTO و فایربرد بودند. ازاین‌رو، در ادامه قصد داریم با سریع‌ترین ماسل کارهای تاریخ این برند دوست‌داشتنی بر اساس حداکثر سرعت آشنا شویم.

۱-پونتیاک توجان سال ۱۹۸۵

حداکثر سرعت: ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت

پونتیاک توجان اساساً همان نسل سوم فایربرد بود که شرکتی بنام نادسن بدنه‌ای جدید برای آن طراحی کرد. علاوه بر این، نادسن با استفاده از دو توربوشارژر، قطعات داخلی فورج‌کاری شده و تغییراتی در سیستم آلایندگی، قدرت پیشرانهٔ V8 فایربرد را هم به حدود ۸۰۰ اسب بخار رساند. طبق گزارش‌ها، پروتوتایپ‌های توجان توانستند به سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت برسند. بااین‌حال، قدرت نسخه‌های تولیدی بسیار کمتر بود و اکثر آن‌ها با پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری V8 ساخته شدند که تنها ۲۵۰ اسب بخار قدرت داشت. از پونتیاک توجان تنها حدود ۱۳۶ دستگاه ساخته شد.

۲-پونتیاک GTO سال ۲۰۰۶

حداکثر سرعت: ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت

زمانی که نسل پنجم موستانگ با طراحی رترو در سال ۲۰۰۴ به بازار آمد و توجهات را به خود جلب کرد، جنرال موتورز در پاسخ به رقیب سنتی، تصمیم به احیای پونتیاک GTO گرفت. برای این کار، هولدن مونارو ساخت استرالیا با نام پونتیاک GTO در آمریکا عرضه شد. این ماشین اما صرف‌نظر از ریشه‌های استرالیایی، از قدرت کافی برای اینکه یک ماسل کار واقعی تلقی شود برخوردار بود و به یکی از سریع‌ترین خودروهای تاریخ پونتیاک تبدیل شد. نمونه‌های اولیهٔ GTO به پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری V8 با ۳۵۰ اسب بخار قدرت مجهز بودند اما بعداً پیشرانهٔ قوی‌تر ۶ لیتری با ۴۰۰ اسب بخار قدرت ارائه شده که شتاب ۵ ثانیه‌ای و حداکثر سرعت ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت را فراهم می‌کرد.

۳-پونتیاک G8 GXP سال ۲۰۰۹

حداکثر سرعت: ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت

G8 هم یکی دیگر از محصولات هولدن استرالیا بود که با نام پونتیاک در آمریکا عرضه شد. در سال ۲۰۰۹، پونتیاک نسخه‌ای اسپرت و قوی‌تر از این سدان را با نام GXP به بازار فرستاد که به پیشرانهٔ ۶.۲ لیتری V8 کوروت با ۴۱۵ اسب بخار قدرت مجهز شده بود. این موتور که در کنار گیربکس‌های شش سرعتهٔ اتوماتیک یا شش سرعتهٔ دستی قرار می‌گرفت، سدان عضلانی پونتیاک را به حداکثر سرعت ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. متأسفانه G8 GXP عمر طولانی نداشت زیرا کمتر از دو سال روی خط تولید بود و تنها ۱,۸۲۹ دستگاه از آن ساخته شد. به همین دلیل، امروز قیمت نمونه‌های کارکردهٔ این سدان اسپرت افزایش یافته و به حدود ۷۰ هزار دلار رسیده است.

۴-پونتیاک گرند پری ۲+۲ سال ۱۹۸۶

حداکثر سرعت: ۲۷۵ کیلومتر بر ساعت

در نسل پنجم پونتیاک گرند پری، نسخه‌ای ویژه بنام ۲+۲ به خاطر قوانین مسابقات نسکار ساخته شد. این نسخه، بدنهٔ آیرودینامیکی که قرار بود در مسابقات استفاده شود را برای فروش به عموم مردم ارائه می‌کرد. گرند پری ۲+۲ به یک پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 با کاربراتور چهار دهنه مجهز بود که ۱۶۵ اسب بخار قدرت داشت و به یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک متصل بود. هرچند این ماشین قدرت زیادی نداشت اما به لطف بدنهٔ آیرودینامیک، می‌توانست به حداکثر سرعت ۲۷۵ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. از گرند پری ۲+۲ تنها ۱,۲۲۵ دستگاه ساخته شد.

۵-پونتیاک فایربرد ترنس ام سال ۱۹۹۸

حداکثر سرعت: ۲۶۵ کیلومتر بر ساعت

نسل چهارم فایربرد که در سال ۱۹۹۳ به بازار آمد، بازنگری بزرگی روی نسل سوم بود که حدود یک دهه قبل معرفی شده بود. بااین‌حال، هرچند نسل چهارم فایربرد شکل آیرودینامیکی گذشته که کمک می‌کرد به حداکثر سرعت ۲۶۵ کیلومتر بر ساعت برسد را حفظ کرده بود اما ۹۰ درصد آن کاملاً جدید بود. نسخه‌های ترنس ام این نسل به پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری هشت سیلندر LS1 مجهز بودند که از کوروت C5 گرفته شده بود. این پیشرانه ۳۰۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و فایربرد را ظرف تنها ۵.۱ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. در این نسل ایمنی هم با ویژگی‌هایی مثل دو ایربگ و ترمز ABS ارتقاء پیدا کرد.

۶-پونتیاک تمپست سوپر دیوتی سال ۱۹۶۳

حداکثر سرعت: ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت

این خودرو محصول برنامهٔ مسابقه‌ای سوپر دیوتی پونتیاک بود که در سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این ماشین بر اساس پونتیاک تمپست به‌طور ویژه برای مسابقه ساخته شد و قوی‌ترین محصول تاریخ پونتیاک لقب گرفت. تمپست سوپر دیوتی به یک پیشرانهٔ ۶.۹ لیتری V8 مجهز بود که ۴۰۵ اسب بخار قدرت و ۵۷۶ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. علاوه بر این، سوپر دیوتی از تکنولوژی‌هایی بهره می‌برد که از تجربهٔ پونتیاک در مسابقات نسکار حاصل شده و امکان دستیابی به حداکثر سرعت ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت را فراهم می‌کردند. یکی از این تکنولوژی‌های منحصربه‌فرد، گیربکس ترنس‌اکسل بود که در عقب نصب شده بود. از تمپست سوپر دیوتی تعداد انگشت‌شماری در نسخه‌های کوپه و استیشن ساخته شد.

۷-پونتیاک فایربرد ترنس ام سوپر دیوتی سال ۱۹۷۳

حداکثر سرعت: ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت

در سال ۱۹۷۳، دوران ماسل کارها به پایان رسیده بود و این خودروها یا بسیار ضعیف شدند یا با خط تولید خداحافظی کردند. بااین‌حال، پونتیاک در همان سال یکی از سریع‌ترین فایربردهای تاریخ را با نام ترنس ام ۴۵۵ سوپر دیوتی ساخت. درحالی‌که دیگر ماسل کارهای آن دوره باید قوانین آلایندگی و مصرف سوخت را رعایت می‌کردند، موتور عظیم ۷.۵ لیتری فایربرد به‌نوعی از معافیت قانونی بهره‌مند شده بود. این پیشرانه ۳۱۰ اسب بخار قدرت و ۵۳۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد و ترنس ام سوپر دیوتی را ظرف تنها ۵.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. از این خودرو فقط ۴,۵۵۰ دستگاه ساخته شد.

۸-پونتیاک GTO جاج سال ۱۹۶۹

حداکثر سرعت: ۲۴۵ کیلومتر بر ساعت

یکی از خودروهایی که باعث شد نام پونتیاک برای همیشه در یادها بماند، GTO بود. همچنین از این ماشین به‌عنوان اولین ماسل کار تاریخ هم یاد می‌شود. از سال ۱۹۶۹ نیز برای GTO پکیج ویژه‌ای بنام جاج ارائه شد که همه‌چیز را هیجان‌انگیزتر کرد. این پکیج ویژگی‌های ظاهری منحصربه‌فرد و قدرت بیشتری در زیر کاپوت را به دنبال داشت. GTO جاج در سال ۱۹۶۹ با پیشرانهٔ ۶.۶ لیتری ارائه می‌شد که در قوی‌ترین نسخه با نام رم ایر IV، تا ۳۷۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و خودرو را به حداکثر سرعت ۲۴۵ کیلومتر بر ساعت می‌رساند.

منبع: پدال