(عکس) بیوگرافی مارال جیرانی دختر فریدون جیرانی

مارال جیرانی طراح لباس سینما و تلویزیون ایران است. از مهم‌ترین آثار مارال جیرانی می‌توان به فعالیت در فیلم مغزهای کوچک زنگ زده، فیلم چهارراه استانبول و فیلم خفه‌گی اشاره کرد.

مارال جیرانی کار حرفه‌ای خود را از سینما آغاز کرد و سال 1389 در فیلم قصه پریا به کارگردانی فریدون جیرانی به عنوان طراح لباس فعالیت داشته است. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار شاخص بعدیش مانند فیلم مغزهای کوچک زنگ زده، بیشتر نبود اما تجربه خوبی برای مارال جیرانی محسوب می‌شود و همکاری با هنرمندانی همچون مهناز افشار، باران کوثری، مصطفی زمانی و آهو خردمند را تجربه کرد.

مارال جیرانی در سال 1396 دوره‌ی پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در تولید آثار مهمی حضور داشته است. او در این سال در 5 فیلم مهم سینما حضور داشت و خود را به جامعه هنرمندان معرفی کرد. آثار مهم مارال جیرانی در این سال، فعالیت در فیلم مغزهای کوچک زنگ زده به کارگردانی هومن سیدی، فعالیت در فیلم چهارراه استانبول به عنوان طراح لباس ، فعالیت در فیلم آشفتگی به عنوان طراح لباس ، فعالیت در فیلم هت تریک به عنوان طراح لباس و فعالیت در فیلم دو طبقه روی پیلوت به عنوان طراح لباس محسوب می‌شود.

شاید یکی از مهم‌ترین بخش‌های بیوگرافی مارال جیرانی فعالیت در فیلم مغزهای کوچک زنگ زده بوده است. مارال جیرانی سال 1396 فیلم مغزهای کوچک زنگ زده به عنوان طراح لباس فعالیت داشته است که توانست با مهارتش، جای خود را میان اهالی فضای سینما مطرح کند. مارال جیرانی توانست با فعالیت در فیلم مغزهای کوچک زنگ زده تجربه حرفه‌ای موفقی برای خود رقم بزند و همکاری در کنار بازیگران بزرگ و باتجربه‌ای نظیر نوید محمدزاده، فرهاد اصلانی، نازنین بیاتی و سید فرید سجادی‌ حسینی توانست سطح کاری او را متحول کند.

مارال جیرانی علاوه‌بر فیلم مغزهای کوچک زنگ زده، سال 1396 در فیلم چهارراه استانبول نیز فعالیت داشته است. مارال جیرانی این‌بار با مصطفی کیایی یعنی کارگردان فیلم چهارراه استانبول و هنرمندانی چون بهرام رادان، محسن کیایی، سحر دولتشاهی و مهدی پاکدل همکاری داشت.

با اینکه مارال جیرانی را بیشتر بعنوان طراح لباس می‌شناسیم، اما در حرفه‌های دیگر نیز فعال بوده است. مارال جیرانی علاوه‌بر طراح لباس به‌عنوان طراح صحنه و بازیگر نیز در سینما و تلویزیون فعالیت داشته است. مهم‌ترین آثار مارال جیرانی در حرفه‌ی طراح صحنه، فیلم من مادر هستم و فیلم در راه ویلا است. مهم‌ترین آثار مارال جیرانی در حرفه‌ی بازیگر، سریال دزدان مادربزرگ و فیلم سال‌های خاکستری است.

مارال جیرانی سال 1396 برای فیلم مغزهای کوچک زنگ زده به کارگردانی هومن سیدی توانست در 36مین دوره جشنواره فیلم فجر در بخش سودای سیمرغ برای جایزه سیمرغ بلورین بهترین طراحی لباس نامزد شود.

در واقع هر چقدر مارال جیرانی در آثار ارزشمندتری فعالیت کرده باشد، توانسته نمره‌ی بیشتری از سوی مردم بگیرد، در نتیجه سوابق کاری و بیوگرافی مارال جیرانی درخشان‌تر خواهد شد. مثلا اثری که در بیوگرافی مارال جیرانی بیشترین امتیاز را از مردم گرفته است، فیلم مغزهای کوچک زنگ زده محسوب می‌شود و اثری که در بیوگرافی مارال جیرانی کمترین امتیاز را گرفته است، فیلم دو طبقه روی پیلوت محسوب می‌شود.

اگر در مورد بیوگرافی مارال جیرانی نکات بیشتری می‌دانید حتما برای ما ارسال کنید تا کمکی بزرگ به همه مخاطبان و طرفداران مارال جیرانی کرده باشید. مثلا اگر اطلاعاتی دقیق‌تر در مورد بیوگرافی مارال جیرانی، آثار مارال جیرانی، جوایز مارال جیرانی، همکاران مارال جیرانی، گالری عکس مارال جیرانی، قد مارال جیرانی، وزن مارال جیرانی، رنگ چشم مارال جیرانی، وضعیت تأهل و همسر مارال جیرانی، فرزندان مارال جیرانی، حواشی مارال جیرانی و کودکی مارال جیرانی می‌دانید حتما برای ما ارسال کنید.

در دنیایی که اطلاعات بسرعت رد و بدل می‌شود، بسرعت می‌توان سره را از ناسره و خوب را از بد جدا کرد، مثلا اکنون همه می‌دانند مانتوهایی که پشت آنها نوشته «من ملکه هستم» جواب نداده و فقط بازار جُک را داغ کرده است، البته در این فضا به خانم‌ها هم توهین‌های زیادی شده است، اما نمی‌توان جواب قانع‌کننده‌ای به این مسخره بازی‌ها داد، چون از قدیم گفته‌اند: خودکرده را تدبیر نیست! اما این ملکه‌های دروغین چگونه به شعار خانم‌های ما تبدیل شد و پوشش و مد را زیر سوال برد؟ با مارال جیرانی طراح لباس در این‌باره همصحبت شدیم. او دختر فریدون جیرانی است و طراحی لباس سریال معمای شاه را هم به‌عهده داشته است.

مارال جیرانی چطور شد به طراحی لباس علاقه‌مند شدید؟

علاقه‌ اصلی‌ام طراحی مد بود، چون طراحی لباس برای سینما،‌ تئاتر و تلویزیون کاملا با طراحی مد فرق دارد، اما در کشور ما فضای مد زیاد باز نیست، به همین دلیل به سمت طراحی لباس سینما رفتم .

مارال جیرانی در سینما و تلویزیون برای طراحی لباس دستتان باز است؟

‌محدودیت که خیلی زیاد است، اما گاهی در تلویزیون لباس‌های خوبی برای سریال‌ها دیده می‌شود مثل لباسی که برای خانم آزاده صمدی در سریال انقلاب زیبا طراحی شده بود. به نظر می‌رسد اگر لباس پوشیده باشد، برای زیبایی آن مشکلی وجود ندارد.

من سریال انقلاب زیبا را ندیدم، اما گاهی استثنا پیش می‌آید و لباس مناسبی برای بازیگر طراحی می‌شود. واقعیت این است که الان شرایط به‌گونه‌‌ای است که برخی بازیگران ترجیح می‌دهند از لباس‌های خودشان برای فیلم یا سریال استفاده کنند. طراحان لباس در تلویزیون عملا کاری انجام نمی‌دهند و فقط سعی می‌کنند ترکیب لباس‌ (ست کردن) آنها مناسب باشد. در صورتی که طراحی لباس برای شخصیت منفی، مثبت یا حتی خنثی کاملا با هم فرق دارد.

مارال جیرانی لباس شخصیت‌های سریال‌ها و فیلم‌ها می‌تواند در ارائه مد و نوع لباس مردم جامعه هم تاثیرگذار باشد؟

دقیقا می‌تواند این تاثیر را داشته باشد، اما واقعیت این است که الان بیشتر برنامه‌‌های ماهواره و شبکه‌ جِم روی انتخاب برخی افراد برای لباس تاثیر گذاشته است. این برنامه‌ها کاملا روی فرهنگ کشور ما تاثیر دارد و دقیقا می‌توان مصداق تهاجم فرهنگی را در سطح جامعه دید. سریال‌های بسیار سطحی ماهواره، سلیقه و رفتار مردم را نشانه گرفته و یکی از راه‌های برون‌رفت از این شرایط، تولید و پخش برنامه و سریال‌‌های خوب از تلویزیون کشور خودمان است تا مردم به جای تماشای ماهواره، برنامه‌های خودمان را تماشا کنند، آن زمان است که می‌توان امیدوار بود مردم به فرهنگ خودمان علاقه‌مند شوند.

مانتوهایی که روی آنها نوشته‌هایی مانند"IM QUEEN" (من ملکه هستم) مد شده، مانتوهای ارزان‌قیمتی هستند که خیلی‌ها آن را می‌پوشند، بدون این‌که حتی مفهوم آنچه را پوشید‌ه‌اند، بدانند. این طراحی‌ها از کجا می‌آید؟

ما در کشورمان طراحان لباس خوبی داریم که می‌توانند لباس‌های بسیار مناسبی طراحی کنند، اما به آنها بها داده نمی‌شود، به همین دلیل کارهای آنها زیرزمینی شده و مشتریان خاص خود را پیدا می‌کند. واقعیت این است برای عموم مردم و جوانان لباس مناسبی طراحی نمی‌شود که آنها بتوانند از آنها استفاده کنند. در چنین شرایطی نباید انتظار داشت جوانی که بنا به شرایط سنی، یکی از دغدغه‌هایش مد است، به سمت لباس‌های بی‌هویت نرود. به نظرم برای جلوگیری از این مدها باید با توجه به فرهنگ کشورمان لباس طراحی کنیم و آن را در اختیار مردم قرار دهیم.

مارال جیرانی منظورتان از مد‌های زیرزمینی چیست؟

مزون‌هایی که مشتری‌های خاص خود را دارند و برای عموم مردم لباس طراحی نمی‌کنند. البته در همین مزون‌ها می‌توان لباس‌های خوبی را هم پیدا کرد که با فرهنگ ما سازگاری دارد. لباس‌هایی را که آنها طراحی می‌کنند، می‌توان در مانتوفروشی‌ها ارائه کرد و به مردم نشان داد به جای خرید مانتوهای نوشته‌دار و بی‌هویت می‌توان از مانتوهای زیبا با طراحی اصیل و خوب استفاده کرد.

اما مانتوهایی که روی آنها کار شده و معروف به سنتی هستند، قیمت بالایی دارد و معدودی از مردم می‌توانند آنها را خریداری کنند. این درحالی است که مانتوها و لباس‌های ارزانی که برای طراحی آنها فکر نشده است، بیشترین آسیب را به جامعه می‌رسانند.

باید دولت از خط تولید لباس‌های خوب با طراحی مناسب حمایت کند و آنها را در اختیار قشری بگذارد که توانایی خرید مثلا مانتویی به قیمت 300ـ 200 هزار تومان را ندارد. طراحان، لباسی را که طراحی می‌کنند نمونه‌های اصل و مرغوب آن در کارگاه‌هایی تولید می‌شود که بازارشان فروشگاه‌‌های گران‌قیمت است. این فروشگاه‌ها مشتریان خاص خود را دارند، اما کپی آنها که کیفیت مناسبی ندارد و گاهی طراحی اولیه هم مخدوش شده با قیمت پایین به قشری فروخته می‌شود که توانایی خرید مانتوها و لباس‌های گران را ندارند.

به نظر می‌آید، عموم مردم دوست ندارند لباس‌ها و مانتوهای سنتی و اصیل بپوشند و بیشتر به لباس‌هایی گرایش دارند که ریشه در فرهنگ ما ندارد. مثلا از مانتو با نوشته من ملکه هستم بیشتر از مانتویی استقبال می‌کنند که در طراحی آن از طرح کاشی‌های اصفهان استفاده شده است، برای این بخش چه باید کرد؟

این گرایش ریشه در سریال‌ها و کانال‌های مد ماهواره‌ای دارد. مردمی که مخاطب این آثار هستند، تمایل دارند شبیه آنها لباس بپوشند و اصلا به این فکر نمی‌‌کنند آیا آن لباس و مد مناسب آنها هست یا نه. همان‌طور که گفتم تلویزیون، سینما، مطبوعات و حتی شهرداری با استفاده از فضای تبلیغات شهری می‌توانند روی مد و لباس فرهنگ‌سازی کنند. باید از طراحان لباس داخلی که دغدغه مد اصیل و فرهنگی دارند، حمایت کرد و فضای لازم را به آنها داد تا بتوانند روی مد کشور تاثیرگذار باشند. تا زمانی که لباس مناسب به مردم ارائه نشود، آنها فقط تقلید می‌کنند و پوششی را برمی‌گزینند که نه مفهوم آن را می‌دانند و نه دغدغه این را دارند که آن لباس با فرهنگشان همخوانی داشته باشد.

در مراسم فرش قرمز طراحان، لباس‌هایی را به تن بازیگران می‌کنند که گاهی با فرهنگ ما مغایرت دارد و مناسب پوشیدن در اماکن عمومی نیست. البته قیمت‌‌‌های بالایی هم دارند. از آنجا که مردم نمی‌توانند آنها را خریداری کنند، بازهم تولیدکنندگان به سمت کپی‌کاری می‌روند و به آشفته‌بازار لباس دامن می‌زنند.

فرش قرمز در تمام دنیا تعریف خاص خود را دارد و بازیگران با بهترین و شیک‌ترین لباس‌ها به این مراسم می‌آیند و این اصلا به این معنا نیست که عموم مردم آن لباس‌ها را الگو قرار دهند. من با همه لباس‌هایی که برای فرش قرمز ایران طراحی می‌شود، موافق نیستم و به نظرم طراحان می‌توانند لباس‌های بهتر و مناسب‌تری ارائه کنند. معتقدم دولت باید در زمینه طراحی لباس و مد برنامه‌ریزی منسجم و کاربردی داشته و از طراحان بخواهد برای هر گروه سنی، شغلی، اجتماعی و... لباس‌های مناسب طراحی کنند تا دست مردم در انتخاب لباس باز باشد و به سمت تقلید‌های کورکورانه نروند.

منبع: دلگرم