تردیدِ نوروزی؛ باز هم در خانه بمانیم؟!

ترانه بنی یعقوب |

سومین عید نوروز را درحالی جشن می‌گیریم که هنوز همه‌گیری به پایان نرسیده است. برای شما این نوروز چه تفاوتی با روز‌های آغاز سال نو در دو سال گذشته دارد؟ آیا همچنان به رعایت پروتکل‌های بهداشتی پایبند مانده‌اید؟

شاید هم تزریق سه دوز واکسن تا حد زیادی باعث آرامش خاطرتان شده. شاید هم تمرین دو سال زندگی با کرونا حالا از شما آدم متفاوتی ساخته و قشنگ یاد گرفته‌اید با این ویروس و آزارهایش کنار بیایید.

آیا شما از آن‌هایی هستید که بعد از دو سال تصمیم گرفته‌اید سفر بروید و دور هم جمع شوید یا ترجیح می‌دهید همچنان عادت‌های کرونایی را با خود به سال جدید ببرید؟ هنوز از دورهمی فراری هستید یا امسال به استقبالش می‌روید؟

سارا از آن‌هایی است که می‌خواهد دو نوروز گذشته را به قول خودش جبران کند. در یک مرکز خرید بزرگ با او حرف می‌زنم درحالی که چند کیسه خرید در دست گرفته است: «راستش را بخواهی باید بگویم می‌خواهم دو نوروز از دست رفته را جبران کنم. نه تنها دورهمی می‌روم که برنامه سفر هم ریخته‌ام. دیگر توانش را ندارم مثل دو سال قبل گوشه خانه بمانم، البته به این معنا نیست که ماسک نزنم یا بهداشت را رعایت نکنم.

سه دوز واکسن زده‌ام و فکر می‌کنم حقم است این عید را با حال خوب سپری کنم. دو سال قبل فقط با ترس گذشت و در طول سال هم من و هم خانواده‌ام دائم درگیر بیماری بودیم، اگر نتوانم این بار را از روی دوشم بردارم واقعاً نمی‌توانم یک سال جدید را شروع کنم.»

با اینکه آمار تعداد فوتی‌های روزانه کرونا هنوز بالای ۲۰۰ نفر است، اما امسال نسبت به دو سال قبل، هم مراکز خرید شلوغ است و هم جا‌هایی مثل آرایشگاه‌ها و مراکز تفریحی. یعنی مردم به این تعداد مرگ و میر روزانه عادت کرده‌اند یا تزریق واکسن باعث آرامش آن‌ها شده؟ شاید هم خیلی‌ها فکر می‌کنند دو سال به اندازه کافی مراعات کرده‌اند و حالا وقت خوشی و تفریح است.

هلیا در یک کافه خلوت نشسته و صندلی‌های دور و برش کاملاً خالی است. در دوره کرونا اگرهم جایی رفته به همین شکل بوده و با این همه یک بار بیماری را تجربه کرده است.

می‌گوید: «راستش سال نو امسال اصلاً برایم سال متفاوتی نیست. نه آرایشگاه می‌روم نه سفر. واقعیتش ترس از کرونا یک جوری در وجودم نهادینه شده و با اینکه کرونا هم گرفته‌ام ترس اصلی‌ام همچنان پابرجاست و آن ترس آسیب زدن به دیگران است. با اینکه همه پروتکل‌ها را رعایت می‌کنم و بجز محل کارم هم کمتر جایی می‌روم، اما همچنان این ترس برایم شدید است.

با توجه به قربانیان کرونا دلم نمی‌خواهد برای هیچ خانواده‌ای دوباره این اتفاق تلخ بیفتد؛ بنابراین عید امسال برای من فرقی با دو عید گذشته ندارد، بویژه اینکه کرونا هم تفاوتی نکرده و به اندازه قبل تلفات می‌دهد. متأسفانه با وجود اینکه کشته‌ها هنوز بالای ۲۰۰ نفر است، اما انگار برای خیلی‌ها وضعیت عادی شده و شرایط را با زمانی که کرونا بیشترین میزان مرگ و میر را داشت مقایسه می‌کنند. این اتفاق بدی است و من از همین الان از سال نو می‌ترسم.»

آژانس‌های مسافرتی هم این روز‌ها بیش از دوسال گذشته مشتری دارند و خیلی‌ها هم از همین الان برای سفر برنامه‌ریزی می‌کنند. هنوز کسی نمی‌داند سفر‌های امسال چطور خواهد بود؟

سعید و خانواده‌اش دو سال است سفر نرفته‌اند و از الان برای سفر به جنوب کشور برنامه ریزی می‌کنند: «می‌دانم که هنوز خطر اُمیکرون همه را تهدید می‌کند، اما من و خانواده‌ام از نظر روحی احتیاج به سفر داریم. در این دو سال آنقدر خانه مانده‌ایم که دیگر برایمان بس است، البته خیلی از دور و بری‌هایم این مدت از سفرشان نزدند، اما ما واقعا مراعات کردیم و حالا با سه دوز واکسن حق‌مان است به سفر برویم.»

محسن سال اولی که کرونا آمد همه پروتکل‌ها را رعایت می‌کرد: «خودمان را توی خانه زندانی کردیم راستش را بخواهی آنقدر‌ها هم برایم سخت نبود. به زندانی کردن خودم عادت دارم. صورتم سوخته و به خاطر شکل و قیافه‌ام همیشه می‌گفتم بهتر است مردم مرا کمتر ببینند.

درحالی که مردم از ماسک زدن گلایه می‌کردند و ماسک زدن برایشان کار دشواری بود برای من ساده بود. چون قبل از آن هم می‌خواستم صورتم را بپوشانم خیلی اوقات ماسک می‌زدم. حتی برخی متلک می‌انداختند و می‌گفتند یک وقت دندان‌هایت یخ نزند! در نتیجه ماسک زدن برایم طبیعی بود.

محدودیت‌های کرونا برای من وحشتناک نبود. سال دوم بیشتر از خانه بیرون می‌آمدم، چون تحمل خانه‌نشینی مدام را نداشتم و برایم به لحاظ روحی بهتر بود بروم بیرون. الان که در سال سوم و نزدیک عید هستیم باز فکر نمی‌کنم باید حتماً سفر بروم تا مثلاً جبران سال‌های قبل را بکنم، هرچند من و خانواده‌ام هم دوست داریم مثل بیشتر مردم چند روزی به سفر و مرخصی برویم، اما دیگر اشتیاقم مثل قبل نیست و دیگر آن شوق گردش و تفریح را ندارم.

قبلاً فکر می‌کردم تنها تعطیلات من عید است و باید شهر‌های مختلف ایران را ببینم، یعنی این برنامه‌ام بود، اما به خاطر کرونا دو سال گذشته این کار را نکرده‌ام و برای سال جدید هم برنامه‌ای ندارم.»

پروانه هم تأکید می‌کند که امسال عید هم برایش تفاوتی با سال‌های گذشته ندارد: «تفاوت برای من این است که بیشتر مراقبت می‌کنم و همان کار‌هایی را که در سال اول و دوم همه گیری انجام دادم سفت و سخت بازهم انجام دهم و باز هم از دید و بازدید پرهیز کنم.

سعی می‌کنم برای تغییر روحیه همراه خانواده‌ام به طبیعت بروم. تفاوتی که این عید برایم نسبت به دو سال قبل دارد این است که نسبت به بیماری آگاه‌ترم و حتی این آگاهی را دوست دارم در اختیار دیگران بگذارم، چون معتقدم با تدبیر و مراقبت می‌شود از این بیماری دور ماند.

در این سال‌ها هم اصلاً این مراقبت برایم سخت نبود و درست است سه دوز واکسن زده‌ام، اما همچنان از دورهمی پرهیز می‌کنم و در مکان‌های شلوغ حاضر نمی‌شوم.»

مریم از این خوشحال است که می‌تواند در تعطیلات سال نو چند روزی سرکار نرود و مطمئن شود که آلوده نیست و می‌تواند به این ترتیب خانواده‌اش را ملاقات کند: «سال اول همه‌گیری شرایط سفت و سخت بود وهمه گیج بودند. به هر حال باید همه مراعات بیشتری می‌کردیم. واکسن هم نزده بودیم و شرایط ویژه‌ای بود. من هم مثل خیلی‌ها رعایت کردم و دید و بازدیدی نداشتم و حتی خانواده را هم ندیدم.

امسال شرایط فرق کرده، چون بیشتر آدم‌هایی که دور و برم هستند سه دوز واکسن‌شان را زده‌اند و می‌توان خیلی محدود رفت و آمد‌هایی داشت، اما تأثیری که کرونا برایم داشت این بود که خیلی از رفت و آمد‌های غیرضروری حذف شد. امسال شاید مثل هرسال عید برای خانه‌ام چند وسیله نو بخرم تا حس تازه سال نو را به خانه‌ام بیاورم.

درحالی که این دو سال به خاطر کرونا همین کار را هم نکردم و ترجیح دادم در مراکز خرید بی مورد نگردم. امسال دوست دارم برخلاف دو سال گذشته بیشتر در خیابان‌ها بگردم و آن شور و اشتیاق شب عید را که دوست دارم و دو سال تمام از دستش داده بودم، حس کنم. هر چند باز هم نکات ایمنی و بهداشتی را رعایت می‌کنم.»

هرچند خیلی‌هایمان سه دوز واکسن تزریق کرده‌ایم و این روز‌ها حس اطمینان بیشتری نسبت به گذشته داریم و شاید دل‌مان بخواهد نوروز متفاوتی را تجربه کنیم، اما یادمان نرود که درست وسط همه‌گیری هستیم، شاید باز هم نوروز پر از تردیدی داشته باشیم.

منبع: روزنامه ایران