آزمایشهای مرگبار دانشمندان بر روی خود!

علم بهتر است یا ثروت؟ سوالی است که شاید در حال حاضر در جامعه ما پاسخش کاملا واضح باشد؛ اما اگر کمی به گذشته و به نقاط دیگر جهان سفری کنیم به پاسخی متفاوت خواهیم رسید.
به گزارش فرادید؛ برای برخی از افراد علم در جایگاه والاتری قرار دارد. این یک شعار نیست! برخی از دانشمندان حاضر شدند بر روی خودشان آزمایش دهند تا نتیجه کار خود را بررسی کنند. به احترام این افراد باید بگویم که تاریخ وامدار این دانشمندان است. در ادامه با دانشمندانی آشنا خواهید شد که جانشان را به خطر انداختند و از جان خود مایه گذاشتند؛ برای آنها علم مهمتر بود:
ویلیام جی. هارینگتون، 1992-1923

ماکس یوزف فون پِتِنکوفر، 1901-1818

هارس ولز، 1848-1815

نیکولا مینوویچی، 1941-1868
نیکولا برای اینکه تجربه و تاثیرات دار زدن را بهتر بفهمد، چندین بار خودش را دار زد. البته چندین نفر در کنارش بودند تا او را در آخرین لحظات نجات دهند. البته شاید با خود فکر کنید که نیکولا احتمالا دیوانه بوده است، اما پاسخ منفی است. او یک پزشکی قانونی اهل رومانی بود و برای کار خود باید به درستی میدانست تا حکم اشتباه صادر نکند.

جان اسکات هولدِین، 1936-1860
این فيزيولوژیست اسکاتلندی به کرات از خود به عنوان یک موش آزمایشگاهی استفاده میکرد تا تاثیرات تنفس ترکیبات گوناگون هوا و گازها را آزمایش کند. او حتی چندین بار از پسر خود «جک» نیز در آزمایشهایش استفاده میکرد.

پییر کوری، 1906-1859
پییر کوری فیزیکدان فرانسوی و از پیشگامان بلورشناسی، مغناطیس و رادیواکتیویته بود. او برای اینکه تاثیر رادیوم بر روی پوست را بسنجد با کمک یک بند تکهای از آن را بر روی بازوی خود بست. سوزش ناشی از آن این ایده را مطرح کرد که میتوان از مواد رادیواکتیو برای درمان بافتهای معیوب مانند تومورها استفاده کرد.
بِری مارشال، -1951
جان پل استَپ، 1999-1910

ورنر فورسمان، 1979-1904

لاتزارو اسپالانتسانی، 1799-1729
