آیا عاملان کشتارهای جمعی «بیمار روانی» هستند؟

فرادید | یک تیم تحقیقاتی از سوی مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا و موسسه روانپزشکی ایالت نیویورک، 82 پرونده‌ی قتل عام را بررسی کردند که تا حدودی در محیط‌های آموزشی در سراسر دنیا رخ دادند و دریافتند بیشتر مجرمان این قتل‌ها و تیراندازی‌های جمعی، بیماری شدید روانی نداشتند.

به گزارش فرادید ، در این مطالعه به رهبری دکتر راجی آر.گِرجیس و دکتر گَری بروکاتو مشخص شد بیشتر عاملان کشتار جمعی از سلاح‌های گرم نیمه‌اتوماتیک یا تمام‌اتوماتیک استفاده کردند. بین موارد کشتار جمعی در مدارس که از سلاح‌های گرم استفاده نشده بود، رایج‌ترین روش چاقوکشی بود. این مطالعه که 27 اکتبر به صورت آنلاین در مجله‌ی Forensic Science منتشر شد به گفته‌ی نویسندگان آن، بزرگ‌ترین تحلیلی است که تاکنون درباره‌ی تیراندازی‌های جمعی مدارس انجام شده است.

دکتر گِرجیس می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که تیراندازی‌های جمعی مدارس با شکل‌های دیگر قتل عام تفاوت دارد و باید به شکل یک پدیده‌ی مجزا به آن نگاه کرد. برای پیش‌گیری از وقوع دوباره‌ی این فجایع، باید روی محرک‌های فرهنگی و اجتماعیِ این نوع وقایع تمرکز کنیم، مثلاً روی خیالبافی اسلحه و خشونت مسلحانه تمرکز کنیم تا روی عاملان جنایت. محققان برای انجام این تحقیق داده‌های مرکز داده‌های قتل‌عام کلمبیا را تحلیل کردند تا رابطه‌ی میان بیماری جدی روانی و تیراندازی‌های جمعی را پیدا کنند. این تحلیل دربرگیرنده‌ی بررسی گسترده‌ی 14785 قتل می‌شد که بین سال‌های 1900 و 2019 در سراسر جهان به زبان انگلیسی به صورت آنلاین یا چاپی شرح داده شده بود.

محققان برای تحقیق درباره‌ی تیراندازی‌های جمعی مدارس، پرونده‌های قتل عامی که در مدارس، کالج‌ها و دانشگاه‌ها رخ داده بود جدا کردند و آنها را بر اساس مکان (درون یا بیرون از ایالات متحده) و استفاده یا عدم‌استفاده از سلاح گرم طبقه‌بندی کردند. از 82 مورد قتل عام در محیط‌های آکادمیک:

- تقریباً نیمی از آنها (47.6 درصد) و بیشترین موارد استفاده از سلاح‌های گرم (63.2 درصد) در ایالات متحده رخ داده است
- عاملان تیراندازی‌های جمعی در محیط‌های آموزشی، اساساً سفیدپوست (66.7 درصد) و مرد (100 درصد) بودند
- بیماری شدید روانی (مانند روان‌پریشی) در اکثر جنایتکاران وجود نداشت و در صورت وجود، نشانه‌های روان‌پریشی بیشتر با قتل‌عام‌هایی ارتباط داشت که در محیط‌های آموزشی و با وسایلی به جز سلاح‌های گرم رخ داده بود.
- حدود نیمی از (45.6 درصد) از تیراندازی‌های جمعی مدارس با خودکشی مجرم پایان یافته بود.

به عقیده‌ی دکتر پل اِس.اَپِلبام نویسنده‌ی مشترک و الیزابت کِی. دالِرد استاد روان‌پزشکی، پزشکی و حقوق در کلمبیا، تشخیص بیماری روانی به عنوان دلیل اصلی خشونت گمراه‌کننده است: «یافته‌ها اکیداً حاکی از آن است که تمرکز روی بیماری روانی به ویژه بیماری روان‌پریشی، هنگام صحبت درباره‌ی تیراندازی‌های جمعی مدارس، سبب منحرف شدن تمرکز روی عوامل دیگری می‌شود که به وقوع اکثریت زیادی از این موارد کمک می‌کنند و علاوه بر این، بدنامی بیماری‌های شدید روانی در این وضعیت را بدتر می‌کنند.»

با توجه به اینکه تقریباً نیمی از مجرمان در صحنه‌ی جنایت خودکشی کرده‌اند، محققان فرض می‌کنند شاید مجرمان خودشان را درگیر شکلی از عمل نهایی می‌بینند. محققان امیدوارند یافته‌هایشان به قانون‌گذاران و مقامات مجری قانون در درک بهتر پدیده‌ی تیراندازی‌های جمعی مدارس و همینطور تفاوت تیراندازی‌های جمعی مدارس با اشکال دیگر قتل عام کمک کند. محققان تاکید می‌کنند از این داده‌ها نمی‌‌توان برای پیش‌بینی رفتار در سطح فردی استفاده کرد.

منبع: neurosciencenews

مترجم: زهرا ذوالقدر