۶ اثر باستانی مرموز رمزگشایی نشده دنیا

آثار باستانی و تاریخی زیادی در جهان وجود دارد که با وجود دستاورد‌های شگفت‌انگیز باستان‌شناسان و کارشناسان میراث فرهنگی، هنوز رمزگشایی نشده است.

یکی از این آثار باستانی مرموز، استون‌هنج در انگلیس است. این بنا یادمانی پیشاتاریخی در دشت سالزبری ویلتشر در جنوب انگلستان و بازماندهٔ دوران نوسنگی و عصر برنز است.

استون هنج شامل حلقه‌ای از سنگ‌افراشت‌های سارسِنی است که به دور مجموعه‌ای نعل‌اسبی، مرکب از پنج سه‌سنگ سارسِنیِ برش‌خورده، قرار گرفته‌اند.

پژوهشگران دربارهٔ کاربرد استون‌هنج اجماعی ندارند و هنوز دربارهٔ آن نظریه‌هایی نو عرضه می‌کنند. در قرون وسطی، افسانه‌هایی رایج بود که استون‌هنج را با مرلین و اسطورهٔ شاه آرتور مرتبط می‌ساخت و تا برآمدن رنسانس محبوب ماند. برخی ستاره‌شناسان هم بر این باورند که استون‌هنج در گذشته یک رصدخانه یا تقویم پیچیده بوده‌است.

چاتال‌هویوک نیز یکی از آثار باستانی مرموز جهان است که هنوز رازهایش رمزگشایی نشده است. این بنا از آثار مهم دوره نوسنگی در دشت قونیه آناتولی (ترکیه) است که تاریخ آن به ۶۵۰۰ تا ۵۷۰۰ پ. م برمی‌گردد و آن را می‌توان از نخستین تلاش‌های بشر برای پی‌ریزی زندگی شهری دانست. چتل‌هویک بزرگترین و پیچیده‌ترین مناطق باستانی بازمانده از دوران نوسنگی است.

چاتال‌هویوک، برخلاف دیگر شهر‌های نوسنگی مانند اریحا، حصار شهری و برخلاف شهر‌هایی مانند خیروکیتیا هیچ کوچه و خیابانی ندارد. مهم‌ترین ویژگی چاتال‌هویوک این است که خانه‌ها به همدیگر چسبیده‌اند و تنها راه ورود به آن‌ها از طریق پشت بام است.

باستان‌شناسی به نام ملارت ادعا کرد چتل‌هویوک مکان گردهم‌آیی مهمی برای پرستش الهه مادر بوده‌است، اما بسیاری از باستان‌شناسان با نظریات او مخالفت کردند و در نهایت او از ترکیه اخراج شد.

خطوط نازکا در پرو نیز مجموعه‌ای از خطوط است که در صحرای نازکا، یک دشت بایر واقع شده‌اند. این دشت ۸۰ کیلومتر بین شهر‌های نازکا و پالپا در پرو کشیده شده است. خطوط نازکا توسط فرهنگ نازکا بین ۲۰۰ (پیش از میلاد) تا ۷۰۰ م خلق شده است.

سِکارا بِرای سکونت‌گاهی پیشاتاریخی بازمانده از دوران نوسنگی است واقع در جزیرهٔ مِین‌لند از مجمع‌الجزایرِ اورکنیِ اسکاتلند. در این سکونت‌گاه هشت خانهٔ کشیدهٔ سنگی وجود دارد که بین سال‌های ۳۱۸۰ (پ. م) و ۲۵۰۰ (پ. م) در آن‌ها زندگی جریان داشته است.

خانه‌های سکارا بِرای با کوچه‌ای کوچک و سنگی به هم متصل می‌شوند و ارگانیسمی فشرده را تشکیل می‌دهند. به تخمین باستان‌شناسان، جمعیت سکارا بِرای در بزرگترین اندازه‌اش به صد نفر می‌رسیده است.

جگانتیا یک نیایشگاه خرسنگی پیچیده در جزیره غودش (بخشی از مالت) در مدیترانه است. دو نیایشگاه جگانتیا در جزیره غودش از برای ساختار تنومند نوسنگی خود شهرت دارند.

زمان ساخت این سازه در دوره نوسنگی (۳۶۰۰-۲۵۰۰ (پیش از میلاد)) است.

منبع: تاریخ ما