چرا بغل کردن خرس عروسکی مفید است؟!

فرادید | اواخر سال ۲۰۱۹ و اوایل ۲۰۲۰، آتش‌سوزی جنگل‌های استرالیا سکونتگاه میلیون‌ها حیوان همینطور خانه‌های هزاران نفر را نابود کرد. یونیسف تخمین زد این آتش‌سوزی ۴۰ درصد کودکان استرالیایی را متاثر کرد. بسیاری از کودکان دچار آسیب روحی شدند و از آنجا که خرس‌های عروسکی قدرت آرامش‌بخشیدن به کودکان را دارند، یونیسف با استفاده از خرس‌های عروسکی که کودکان می‌توانستند آن‌ها را نگه دارند و در آغوش بگیرند، برای بچه‌ها جلسات درمانی تشکیل می‌داد.

به گزارش فرادید؛ محققان در حال فراگیری داده‌های بیشتر درباره‌ی احساسات افراد نسبت به خرس‌های عروسکی هستند. دلایل علمی که پشت بغل کردن خرس عروسکی هستند این پتانسیل را دارند که در رفع اضطراب، کاهش ترس و پرداختن به تروما به شاخه‌ی روان‌شناسی بالینی کمک کند.

بر اساس تحقیقات، آرامش گرفتن از خرس عروسکی از اوان زندگی آغاز می‌شود. برای کودکان، خرس عروسکی یک منبع دلگرم‌کننده و عامل استقلال کودک از والدین است. لمس خرس عروسکی به کودکانی که احساس محرومیت می‌کنند اجازه می‌دهد در تعاملات‌شان با کودکان دیگر اجتماعی‌تر برخورد کنند.

روان‌شناسان در دهه‌ی ۱۹۵۰ به خرس‌های عروسکی روی آوردند تا ببینند کودکان چگونه از آن‌ها برای کنار آمدن با احساس ترس یا عدم‌امنیت استفاده می‌کنند. در سال‌های اخیر، روان‌شناسان از این تمهید استفاده کردند تا به کودکانِ دچار ترس یا آسیب روانی کمک کنند به موقعیت‌های آزادهنده واکنش نشان دهند.

برای مثال در یکی از این مطالعات، کودکان پیش‌دبستانی برای خرس‌های عروسکی‌شان نقش والد را بازی کردند و آن‌ها را در بیمارستان خرس‌های عروسکی بستری کردند. کودکان خر‌س‌های عروسکی‌شان را حین آمپول زدن و آزمایش‌های پزشکی تماشا می‌کردند. نتیجه آزمایش این بود که خود این کودکان در قیاس با کودکان گروه کنترل، در فضای بیمارستان اضطراب کمتری از خود نشان دادند. در مطالعه‌ی دیگری در آلمان، کودکان از یک بیمارستان خرس عروسکی بازدید کردند و آگاهی‌شان در حیطه سلامت نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.

در مجموع، مطالعات تجربی نشان داد خرس‌های عروسکی در کاهش ترس کودکان، آرامش‌بخشی و بالابردن آگاهی شان تاثیر بسزایی دارند. تیمی از دانشمندان فرانسوی اخیراً درباره‌ی منشا آرامش‌بخشی خرس‌های عروسکی مطالعه کردند. در این مطالعه که سال ۲۰۲۲ در مجله «روانشناسی مثبت» منتشر شد، محققان فرانسوی قصد داشتند خصوصیات فیزیکی و حسی که خرس عروسکی را شایسته بغل کردن می‌کرد، شناسایی کنند. در این مطالعه، ۳۹۵ نفر از ۱۳ شهر فرانسه شرکت داشتند. شصت درصد شرکت‌کنندگان زن بودند و میانگین سن آن‌ها ۱۸ سال بود. سن میانگین ۱۲ بود و ۷۵ درصد شرکت‌کنندگان کمتر از ۲۷ سال سن داشتند.

در این مطالعه از هشت خرس عروسکی از جمله پاندا، یک بچه خرس آبی با پا‌های دراز و یک خرس قهوه‌ای شکلاتی کرکی هم استفاده شد. این هشت خرس «خرس‌های استاندارد» نامیده شدند. از شرکت‌کنندگان دعوت شد خرس‌های عروسکی خودشان را بیاورند. ۴۸ درصد بهترین خرس‌های عروسکی‌شان را آوردند. «خرس‌های قرضی» به کسانی داده شد که خرس عروسکی نداشتند یا عروسکی را با خود آورده بودند که مطابق معیار‌های مطالعه نبود، چون در این مطالعه فقط از خرس‌ها استفاده میشد.

محققان فهرستی از تمرین‌ها را به شرکت‌کنندگان دادند. در این تمرین‌ها از آن‌ها خواسته شده بود وقت‌شان را با خرس استانداردشان سپری کنند. این تمرین‌ها شامل پاسخ به یک پرسشنامه درباره‌ی خرس استاندارد آنها، گرفتن اندازه‌ها و عکاسی از آن میشد. خرس استاندارد دیگری به نام «خرس غریبه» نزدیک به انتهای جلسه معرفی میشد. از شرکت‌کنندگان سوال میشد چنانچه احساس غم یا ترس کنند، ترجیح می‌دهند کدام خرس را در آغوش بگیرند، خرس خودشان (یا خرس قرضی)، خرس استاندارد یا خرس غریبه؟

شرکت‌کنندگان خرس خودشان را به خرس استاندارد و خرس غریبه ترجیح دادند. نتایج نشان داد یک ارتباط قوی احساسی بین آنها و خرسی که با خودشان آورده بودند وجود داشت و این ارتباط قوی به آن‌ها اجازه داد آن خرس را منبع آرامش خود قلمداد کنند.

این مطالعه نشان داد از دید شرکت‌کنندگان، آرامش‌بخشی خرس‌های بزرگتر بیشتر است. نوع خز خرس‌ها هم اهمیت دارد. خرس‌های نرم‌تر آرامش‌بخش‌تر از خرس‌های زبر بودند. محققان از این مطالعه نتیجه گرفتند روابط عاطفی، قوی‌ترین عامل در آرامش‌بخش تلقی کردن یک خرس است. ویژگی‌های دیگر از قبیل اندازه و نرمی هم در تعیین آرامش‌بخشی خرس‌ها نقش داشتند.

تاریخچه خرس عروسکی به نوامبر ۱۹۰۲ بازمی‌گردد؛ زمانی که در سفر شکار در میسی‌سیپی شانس با رئیس‌جمهور تئودور روزولت یار نبود. تمام شکارچیان گروه او به جز روزولت، یک خرس سیاه شکار کردند. با در نظر گرفتن این که او رئیس‌جمهور ایالات متحده‌ی آمریکا بود، دیگر افراد گروه کلی تلاش کردند تا او هم بالاخره یک خرس شکار کند. چند نفر یک خرس جوان را محاصره کردند، او را به درخت بستند و رئیس‌جمهور را به شلیک کردن به سمت او ترغیب کردند، اما روزولت از بالا بردن تفنگ امتناع کرد. استدلالش این بود که شلیک کردن به یک حیوان مجروح و در بند منصفانه نیست.

این ماجرا همه جا پیچید و یک کاریکاتوریست سیاسی رئیس‌جمهور را به خاطر لطافت احساساتش تمسخر کرد. تولیدکنندگان عروسک با تولید خرس‌های عروسکی مخملی که به سرعت محبوب شدند، به این ماجرا واکنش نشان دادند. یک مورخ از محبوبیت خرس‌های عروسکی نوشت، درست زمانی که آمریکایی‌ها از خرس‌های وحشی ترس و نفرت داشتند.

سرانجام در دهه‌ی ۱۹۳۰، خرس‌های عروسکی دیگر شباهتی با نسخه‌های ترسناک حیات‌وحش نداشتند و میان کودکان محبوبیت یافتند. امروزه خرس‌های عروسکی پیشانی پهن و دهان و بینی کوچک دارند و لبخند به لب هستند!

مترجم: زهرا ذوالقدر