۳۳حرف که هرگز نباید بزنید
گاهی اوقات برخی مکالمات و حرف ها در زندگی کاری و شخصی ما آنچنان مهم و سرنوشت ساز می‌شوند که ما تا سالها به آن حرف که زده‌ایم یا شنیده‌ایم می‌اندیشیم.
کد خبر :
۱۷۱۲۲
بازدید :
۲۲۸۰
گاهی اوقات برخی مکالمات و حرف ها در زندگی کاری و شخصی ما آنچنان مهم و سرنوشت ساز می‌شوند که ما تا سالها به آن حرف که زده‌ایم یا شنیده‌ایم می‌اندیشیم.
اگر برای شخص دیگری کار می‌کنید، احتمالا تاکنون تجربه‌ی ارزیابی عمل‌کرد سالانه را از طرف رئیس‌تان داشته‌اید. دارلین پرایس، رئیس شرکت ول‌سد و مولف کتاب " آفرین! ارائه‌ها و مکالماتی که به نتیجه می‌رسند." می‌گوید: "ارزیابی عمل‌کرد در صورتی که به خوبی انجام شود، برای رئیس و کارمند فواید بسیار خوبی به همراه دارد. متاسفانه، همه نمی‌توانند از این جلسات بیش‌ترین بهره را ببرند".
به گفته‌ی مایکل کِر، سخنران بین‌المللی کسب‌وکار و مولف کتاب "مزیت طنز"، اگر در طول این ارزیابی به موارد ناخوشایندی برخوردید، ممکن است به آسانی وسوسه شوید تا از این روند ابراز ناامیدی کنید یا وضعیت دفاعی به خود بگیرید. ولی باید در مقابل این وسوسه مقاومت کنید، زیرا " می‌خواهید نشان دهید هر آن چه گفته شد را به درستی گوش داده‌اید و بدون پیش‌داوری آن‌ها را ارزیابی می‌کنید." و آماده‌ی دریافت بازخورد صحیح و طالب یادگیری و رشد هستید.
کِر می‌گوید: " اگر واقعا احساس می‌کنید این بازخورد اصلا برای‌تان قابل توجیه نیست، می‌توانید با اتخاذ شیوه‌ای سازنده جملاتی از این قبیل بگویید: بابت این موارد از شما تشکر می‌کنم. مطمئن نیستم کاملا با این ارزیابی موافق باشم، ولی اجازه دهید تا راجع به این موارد عمیق‌تر فکر کنم و شاید بتوانیم هفته‌ی آینده دوباره جلسه‌ای داشته باشیم تا من فرصت بیش‌تری برای بررسی دقیق آن داشته باشم".
وی این‌گونه نتیجه می‌گیرد که : " وقتی می‌توانید به صورت سازنده بگویید برای بهبود این روند چه چیزهایی باید تغییر کند، پس مکالمات غیرسازنده را بگذارید برای زمان دیگری."
برای آن‌که مطمئن شوید در جلسه‌ی بعدی به آن چیزی که می‌خواهید و لایق‌اش هستید می‌رسید، از بیان حرف های زیر پرهیز کنید:
۱و۲. "ولی آن کار جزء شرح وظایفم نبود" یا "ولی آن کار در مسئولیت من نبود"
کِر می‌گوید: "بیان چنین احساساتی خشم هر سرپرستی را برمی‌انگیزد زیرا با این حرف به نظر می‌رسد شما بیش‌تر در حال طفره رفتن از مسئولیتتان هستید تا این‌که بخواهید برای کمک به گروه یا موفقیت سازمان هرکاری که نیاز باشد انجام دهید. مدیران آدم‌هایی را می‌خواهند که صرف‌نظر از مسئولیت‌شان هر کاری که نیاز باشد انجام دهند."
۳و۴."پولی به من پرداخت نشده … " یا " پول کافی به من پرداخت نشده … "
کِر می‌گوید، این حرف بار دیگر نه تنها در وضعیت دفاعی قرارتان می‌دهد، بلکه این گونه به نظر می‌رسد در حال طفره رفتن از مسئولیتتان هستید و تنها به دنبال انجام حداقل کارهای مورد نیاز به اندازه‌ی دستمزدتان هستید.
۵."اگر فکر می‌کنید من بد هستم، پس فلان شخص را هم باید ببینید … "
هرگز دیگران را متهم نکنید. ارزیابی عمل‌کرد هرگز وقت صحبت کردن راجع به همکاران و به ویژه انتقاد از آن‌ها نیست. کِر می‌گوید این کار کوچک‌تان می‌کند و این گونه به نظر می‌رسد دنبال بهانه‌جویی یا انداختن گناه به گردن دیگران هستید.
۶و۷و۸. "من لایق ترفیع هستم"، "امکان دارد به من ترفیع بدهید" یا " من باید پول بیش‌تری بگیرم"
همه‌ی کارمندان این‌گونه فکر می‌کند. پرایس می‌گوید: " بهترین ترفند این است که از ارزیابی عمل‌کرد در اثبات شایستگی‌تان برای افزایش پرداختی استفاده کنید."
"به جای گفتنِ صریح این جمله که نشان‌دهنده‌ی بدخلقی و زورگویی‌تان است، ۳ تا ۵ دست‌آورد مستند را مبنی بر کسب درآمد یا حفظ سرمایه‌ی شرکت به رئیس‌تان ارائه دهید. یا بگویید: من واقعا از این شغل و فرصت‌های رشدی که در این شرکت وجود دارند، لذت می‌برم؛ زمان انتظار برای دریافت ترفیع شغلی یا پولی چقدر است، و چه کارهایی برای رسیدن به آن باید انجام دهم؟"
۹."اگر فلان کار را نکنید، دنبال شغل دیگری می‌گردم …. "
تهدید رئیس‌تان راه به جایی نخواهد برد. پرایس می‌گوید: " به علاوه، این کار بیش‌تر شبیه آهنگی از جانی پِیچِک (۱۹۷۷) است در آن می‌گوید: این شغل را بگیر و دور بینداز، من دیگر این‌جا کار نمی‌کنم. در عوض، با رئیس‌تان با رعایت کامل اصول حرفه‌ای در مورد چالش‌های خاصی که با آن‌ها مواجه هستید، صحبت کنید. " به مزایای استحقاقی اشاره کنید که در صورت تامین منابع یا از میان رفتن موانع می‌توانید کسب کنید.
۱۰و۱۱."این همان چیزی است که همه می‌گویند" یا " این همان چیزی است که رئیس قبلی‌ام هم می‌گفت"
به عقیده‌ی کِر، گفتن چیزی نظیر این‌ها نشان می‌دهد مشکلی را برای مدتی نادیده گرفته‌اید یا قابلیت تغییر ندارید. کِر می‌گوید: "اگر در کارهای قبلی‌تان هم چنین بازخوردی را دریافت کرده‌اید، حداقل این نکته را در نظر بگیرید که در مورد کارتان و خودتان درک مشترکی وجود دارد که ناشی از اشکالی است که باید آن را برطرف کنید.
۱۲."از این کار حوصله‌ام سر می‌رود"
پرایس می‌گوید: "این جمله نشان می‌دهد از نقش یا مسئولیت‌های فعلی‌تان خسته، اشباع یا بیزار شده‌اید. اعتراف می‌کنید: دیگر این کار را نمی‌خواهم، شخص دیگری را استخدام کنید. آیا این همان چیزی است که می‌خواهید؟" در حقیقت، صرف‌نظر از احساسات‌تان، کار شما هنوز برای شرکت مهم است، در غیر این صورت شما دیگر آن‌جا نبودید. پرایس ادامه می‌دهد: " در عوض، بگویید: من باور دارم می‌توانم چیزهای بیش‌تری از خود ارائه کنم. در صورت تایید، من پیشنهاد می‌دهم مسئولیت‌هایم را گسترش دهید تا … " با بیان این حرف‌ها نشان می‌دهید نه تنها منفعل و بی‌علاقه نیستید بلکه هدف‌گرا و فعال هستید.
۱۳."ای کاش زودتر به من می‌گفتید"
به عقیده‌ی کِر، شاید این حرف‌تان درست باشد، ولی الان دیگر زمان مناسبی برای گفتن آن نیست. وی پیشنهاد می‌دهد: "بهتر است به مسائل مربوط به آینده اشاره کنید و بگویید: خوشحال هستم این موضوع را فهمیدم، و قطعا در آینده روی آن کار خواهم کرد."
۱۴."می‌توانم قدری از کارتان انتقاد سازنده کنم؟"
کِر می‌گوید: "خیر! در غیر این صورت که انتقاد کردن، بخشی از ارزیابی عمل‌کرد در سازمان‌تان باشد، اظهارنظر تند راجع به رئیس‌تان فقط وی را عصبانی می‌کند و باعث می‌شود بیش از حد تدافعی و بی‌علاقه به پذیرشِ بازخورد به نظر بیایید. البته عیبی ندارد افکار و نگرانی‌های‌تان را ابراز کنید - و اگر رئیس از شما بازخوردی بخواهد، حتما این کار را بکنید - ولی مراقب باشید با این کار کسی را نرنجانید.
۱۵و۱۶."چه کسی آن را به شما گفت؟" یا "این قضیه را از کجا شنیدید؟"
به عقیده‌ی کِر، این کار نیز شما را کوچک و تدافعی جلوه می‌دهد - و بدتر این‌که، ممکن است این تصور را به وجود آورد که به دنبال مجازات عوامل آن هستید. وی می‌گوید: "بهتر است بپرسید: ممکن است مصداق بارزی برای رفتاری که از من سرزده است بیان کنید تا در آینده بدانم چگونه رفتار کنم؟"
۱۷و۱۸."شما اشتباه می‌کنید" یا " دارید سر به سرم می‌گذارید"
بحث نکنید. شما و رئیس‌تان اختلاف نظر دارید و این یک مسئله‌ی طبیعی است. به جای آن‌که تدافعی باشید و جبهه‌گیری کنید، فقط گوش کنید. پرایس پیشنهاد می‌کند: "حرفه‌ای، مودب و آرام باشید. بعد از شنیدنِ یک اتهامِ ناروا به جای آن‌که رئیس‌تان را هدف آتش تند حرف‌های‌تان قرار دهید، بگویید: می‌خواهم بدانم حرف‌های‌تان بر چه اساسی است؟ یا، آیا مصداق بارزی برای حرف‌های‌تان دارید؟ یا، نظر من راجع به آن موضوع با این اظهارنظرها متفاوت است، آیا می‌توانم از زاویه‌ی خودم آن را برای‌تان توضیح دهم؟ "
۱۹."فکر می‌کنم خیلی ایرادگیر شده‌اید"
کِر می‌گوید: "شاید نظرتان کاملا درست باشد، ولی با گفتن این حرف به نظر می‌رسد نمی‌خواهید مسئولیتتان را بپذیرید یا در مورد جزییات کوچک‌تر اهمیتی قایل نیستید." به یاد داشته باشید، مهم است بدانید برای چیزی که به ثمر نمی‌رسد نباید بجنگید. اگر احساس می‌کنید ناعادلانه هدف انتقاد قرار گرفته‌اید، بر مهم‌ترین مسائل تمرکز کنید.
۲۰و۲۱. "تقصیر من نبود" یا " تقصیر فلانی بود"
به عقیده‌ی پرایس، رهبران خوب هرگز دیگران را متهم نمی‌کنند، آن‌ها مسئولیت را می‌پذیرند. وی می‌گوید: " آن‌ها به شکل مناسبی با ابراز سرخوردگی‌ها یا ناامیدی‌های افراد هم‌دردی می‌کنند. به علاوه، هرگز آدم‌ها یا شرایط را برای بدشانسی‌ها سرزنش نمی‌کنند".
هیچ کس سرزنش شدن را دوست ندارد، با وجود این اغلب ناگزیر از شنیدن آن هستید - حتی موقتا آن را می‌پذیرید - در حالی‌که هم‌دردی می‌کنید و تصمیم گرفته‌اید پاسخ سنجیده‌ای به آن بدهید. روش بهتر، گفتن جمله‌هایی از این قبیل است: "من موافقم. در حالت ایده‌ال، ما باید پروژه را سر وقت و با همان بودجه تمام می‌کردیم. دفعه‌ی بعد، متفاوت رفتار می‌کنم تا نتیجه‌ی بهتری کسب کنم … "
۲۲و۲۳. "من همینی هستم که می‌بینید؛ هنگام استخدام فلان قضیه را می‌دانستید" یا "فکر نمی‌کنم در این مورد بتوانم تغییر کنم"
شما این جمله‌ها را می‌گویید، ولی آن چه سرپرست‌تان می‌شوند، این چنین است: " این تقصیر خودتان است، من قابلیت تغییر و علاقه‌ای به رشد و یادگیری ندارم.
۲۴." بله، خوب متوجه شدید. این منم: کارمند سال"
کِر می‌گوید: " در ارزیابی عمل‌کرد جایی برای طعنه زدن نیست، حتی اگر فکر می‌کنید این کار باعث انبساط خاطر می‌شود. با طعنه حرف زدن، بار دیگر باعث می‌شود شما بی‌علاقه جلوه کنید. البته عیبی ندارد با متلک انداختن به خودتان کمی فضا را تغییر دهید، ولی مراقب باشید زیاده‌روی نکنید، زیرا این کار شما را نامطمئن و بدون اعتماد به نفس جلوه می‌دهد، و احتمال دارد رئیس‌تان در این مورد حرف‌های‌تان را جدی بگیرد. "
۲۵و۲۶. "این لعنتی چیست؟" یا " این حرف مزخرف است"
ناسزا نگفتن کار دشواری نیست، ولی هنگامی که حالت تدافعی به خود می‌گیرید احساسات‌تان به راحتی به سمت مقابل جریان پیدا می‌کند. کِر می‌گوید: " از هرگونه ناسزا بپرهیزید، زیرا ناسزاگویی شما را تهاجمی و در عین حال بیش از حد تدافعی جلوه می‌دهد.
۲۷و۲۸و۲۹." بهتر بود آن کار را می‌کردید …" " باید آن کار را می‌کردید" یا " شما باید …"
به عقیده‌ی پرایس، برای ناراحت کردن رئیس‌تان سریع‌تر از این راهی نیست که به وی بگویید به عنوان یک مدیر دچار اشتباه شده و در مسئله‌ای مقصر است - حتی اگر واقعا مقصر باشد. پرایس می‌گوید: "به جای این کار، از شیوه‌ی همکاری استفاده کنید. سعی کنید چیزی شبیه این جملات بگویید: برای این‌که بهترین عمل‌کرد را داشته باشم، واقعا لازم است انتظارات صریحا اعلام شوند. در آینده، ممکن است به توافق برسیم که … یا آیا در آینده امکان دارد که …؟"
۳۰."خیلی زود همه می‌فهمند من چقدر خوب کار می‌کنم"
به اعتقاد کِر، وقتی ارزیابی درخشان یا بازخورد مثبتی دریافت می‌کنید، از گفتن هر چیزی که مغرور جلوه‌تان دهد پرهیز کنید. برای مثال هرگز نباید بگویید: " چیزی بگویید از آن باخبر نباشم".
"با آرامش و فروتنی تعریف و تمجید را بپذیرید و به ادامه‌ی کارتان برسید. "
۳۱و۳۲و۳۳. "اهمیتی نمی‌دهم"، "هر چه باشد" یا " برای من هیچ دردسری ندارد"
وقتی که رئیس‌تان به شما می‌گوید: "ارزیابی کلی نشان می‌دهد مهارت‌های شنیداری موثرتان امسال ۵ برابر کم شده است" یا " بررسی همکاران نشان می‌دهد شما دائما از کارگروهی سر بازمی‌زنید" ، در این صورت بدترین ایده‌ی ممکن این است که با یکی از سه جمله‌ی بالا جواب رئیس‌تان را بدهید.
پرایس می‌گوید: " نگذارید ناقوس بی‌تفاوتی هنگام ارزیابی عمل‌کردتان به صدا درآید. با این کار به سرعت شغل‌تان را از دست می‌دهید. به جای آن بگویید: ای بابا. نمی‌دانستم همکاران در مورد من این گونه فکر می‌کنند، ولی الان خوشحالم که فهمیدم. آیا مصداق بارزی در این مورد می‌توانید نشان دهید تا درک بهتری از آن داشته باشم؟ چه راه‌هایی برای بهبود وضعیت من در این مسئله پیشنهاد می‌کنید؟"
"…"
چیزی نگفتن هم می‌تواند به اندازه‌ی تمام موارد بالا بد باشد.
کِر می‌گوید: "یکی از بدترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید این است که از طریق حرکات بدن، حالات چهره یا سکوت بی‌تفاوتی‌‌تان را نشان دهید. ابراز بی‌علاقگی این‌گونه به نظر می‌رساند شما از مشغولیت‌های شغلی‌تان فارغ و بی‌اهمیت به اهداف سازمان هستید و تمایلی به پذیرشِ بازخورد ندارید." بدتر از همه‌ی این‌ها، شما را یک منفعل تهاجمی نشان می‌دهد.
پرایس هم‌چنین اعتقاد دارد این کار یک اشتباه مهلک است. " راه دوطرفه‌ی موثری برای ارزیابی عمل‌کرد وجود دارد که دربردارنده‌ی فواید زیادی است: به ایجاد رابطه‌ی شفاف میان شما و رئیس‌تان کمک می‌کند؛ اعتماد را افزایش می‌دهد؛ اهداف و مسیر شغلی را تعیین می‌کند؛ نیازهای آموزشی را تشخیص می‌دهد؛ عمل‌کرد را بهبود می‌بخشد؛ شما را یک کارمند باارزش و با ظرفیت بالا نشان می‌دهد؛ و حتی برای ترفیع آماده‌تان می‌کند. " اگر سکوت کنید، هیچ یک از این‌ها اتفاق نمی‌افتد.
"بنابراین، همیشه آماده‌ی صحبت در مورد موضوعات مختلف، پرسش سوالات، درخواست‌های مناسب یا پیشنهاد باشید. به رئیس‌تان نشان دهید ارزیابی عمل‌کرد برای‌تان اتفاق برجسته‌ای است که ارزش توجه و حضور کامل‌تان را دارد."
منبع: بیزینس اینسایدر
ترجمه: بازده
اگر برای شخص دیگری کار می‌کنید، احتمالا تاکنون تجربه‌ی ارزیابی عمل‌کرد سالانه را از طرف رئیس‌تان داشته‌اید. دارلین پرایس، رئیس شرکت ول‌سد و مولف کتاب " آفرین! ارائه‌ها و مکالماتی که به نتیجه می‌رسند." می‌گوید: "ارزیابی عمل‌کرد در صورتی که به خوبی انجام شود، برای رئیس و کارمند فواید بسیار خوبی به همراه دارد. متاسفانه، همه نمی‌توانند از این جلسات بیش‌ترین بهره را ببرند".
به گفته‌ی مایکل کِر، سخنران بین‌المللی کسب‌وکار و مولف کتاب "مزیت طنز"، اگر در طول این ارزیابی به موارد ناخوشایندی برخوردید، ممکن است به آسانی وسوسه شوید تا از این روند ابراز ناامیدی کنید یا وضعیت دفاعی به خود بگیرید. ولی باید در مقابل این وسوسه مقاومت کنید، زیرا " می‌خواهید نشان دهید هر آن چه گفته شد را به درستی گوش داده‌اید و بدون پیش‌داوری آن‌ها را ارزیابی می‌کنید." و آماده‌ی دریافت بازخورد صحیح و طالب یادگیری و رشد هستید.
کِر می‌گوید: " اگر واقعا احساس می‌کنید این بازخورد اصلا برای‌تان قابل توجیه نیست، می‌توانید با اتخاذ شیوه‌ای سازنده جملاتی از این قبیل بگویید: بابت این موارد از شما تشکر می‌کنم. مطمئن نیستم کاملا با این ارزیابی موافق باشم، ولی اجازه دهید تا راجع به این موارد عمیق‌تر فکر کنم و شاید بتوانیم هفته‌ی آینده دوباره جلسه‌ای داشته باشیم تا من فرصت بیش‌تری برای بررسی دقیق آن داشته باشم".
وی این‌گونه نتیجه می‌گیرد که : " وقتی می‌توانید به صورت سازنده بگویید برای بهبود این روند چه چیزهایی باید تغییر کند، پس مکالمات غیرسازنده را بگذارید برای زمان دیگری."
برای آن‌که مطمئن شوید در جلسه‌ی بعدی به آن چیزی که می‌خواهید و لایق‌اش هستید می‌رسید، از بیان حرف های زیر پرهیز کنید:
۱و۲. "ولی آن کار جزء شرح وظایفم نبود" یا "ولی آن کار در مسئولیت من نبود"
کِر می‌گوید: "بیان چنین احساساتی خشم هر سرپرستی را برمی‌انگیزد زیرا با این حرف به نظر می‌رسد شما بیش‌تر در حال طفره رفتن از مسئولیتتان هستید تا این‌که بخواهید برای کمک به گروه یا موفقیت سازمان هرکاری که نیاز باشد انجام دهید. مدیران آدم‌هایی را می‌خواهند که صرف‌نظر از مسئولیت‌شان هر کاری که نیاز باشد انجام دهند."
۳و۴."پولی به من پرداخت نشده … " یا " پول کافی به من پرداخت نشده … "
کِر می‌گوید، این حرف بار دیگر نه تنها در وضعیت دفاعی قرارتان می‌دهد، بلکه این گونه به نظر می‌رسد در حال طفره رفتن از مسئولیتتان هستید و تنها به دنبال انجام حداقل کارهای مورد نیاز به اندازه‌ی دستمزدتان هستید.
۵."اگر فکر می‌کنید من بد هستم، پس فلان شخص را هم باید ببینید … "
هرگز دیگران را متهم نکنید. ارزیابی عمل‌کرد هرگز وقت صحبت کردن راجع به همکاران و به ویژه انتقاد از آن‌ها نیست. کِر می‌گوید این کار کوچک‌تان می‌کند و این گونه به نظر می‌رسد دنبال بهانه‌جویی یا انداختن گناه به گردن دیگران هستید.
۶و۷و۸. "من لایق ترفیع هستم"، "امکان دارد به من ترفیع بدهید" یا " من باید پول بیش‌تری بگیرم"
همه‌ی کارمندان این‌گونه فکر می‌کند. پرایس می‌گوید: " بهترین ترفند این است که از ارزیابی عمل‌کرد در اثبات شایستگی‌تان برای افزایش پرداختی استفاده کنید."
"به جای گفتنِ صریح این جمله که نشان‌دهنده‌ی بدخلقی و زورگویی‌تان است، ۳ تا ۵ دست‌آورد مستند را مبنی بر کسب درآمد یا حفظ سرمایه‌ی شرکت به رئیس‌تان ارائه دهید. یا بگویید: من واقعا از این شغل و فرصت‌های رشدی که در این شرکت وجود دارند، لذت می‌برم؛ زمان انتظار برای دریافت ترفیع شغلی یا پولی چقدر است، و چه کارهایی برای رسیدن به آن باید انجام دهم؟"
۹."اگر فلان کار را نکنید، دنبال شغل دیگری می‌گردم …. "
تهدید رئیس‌تان راه به جایی نخواهد برد. پرایس می‌گوید: " به علاوه، این کار بیش‌تر شبیه آهنگی از جانی پِیچِک (۱۹۷۷) است در آن می‌گوید: این شغل را بگیر و دور بینداز، من دیگر این‌جا کار نمی‌کنم. در عوض، با رئیس‌تان با رعایت کامل اصول حرفه‌ای در مورد چالش‌های خاصی که با آن‌ها مواجه هستید، صحبت کنید. " به مزایای استحقاقی اشاره کنید که در صورت تامین منابع یا از میان رفتن موانع می‌توانید کسب کنید.
۱۰و۱۱."این همان چیزی است که همه می‌گویند" یا " این همان چیزی است که رئیس قبلی‌ام هم می‌گفت"
به عقیده‌ی کِر، گفتن چیزی نظیر این‌ها نشان می‌دهد مشکلی را برای مدتی نادیده گرفته‌اید یا قابلیت تغییر ندارید. کِر می‌گوید: "اگر در کارهای قبلی‌تان هم چنین بازخوردی را دریافت کرده‌اید، حداقل این نکته را در نظر بگیرید که در مورد کارتان و خودتان درک مشترکی وجود دارد که ناشی از اشکالی است که باید آن را برطرف کنید.
۱۲."از این کار حوصله‌ام سر می‌رود"
پرایس می‌گوید: "این جمله نشان می‌دهد از نقش یا مسئولیت‌های فعلی‌تان خسته، اشباع یا بیزار شده‌اید. اعتراف می‌کنید: دیگر این کار را نمی‌خواهم، شخص دیگری را استخدام کنید. آیا این همان چیزی است که می‌خواهید؟" در حقیقت، صرف‌نظر از احساسات‌تان، کار شما هنوز برای شرکت مهم است، در غیر این صورت شما دیگر آن‌جا نبودید. پرایس ادامه می‌دهد: " در عوض، بگویید: من باور دارم می‌توانم چیزهای بیش‌تری از خود ارائه کنم. در صورت تایید، من پیشنهاد می‌دهم مسئولیت‌هایم را گسترش دهید تا … " با بیان این حرف‌ها نشان می‌دهید نه تنها منفعل و بی‌علاقه نیستید بلکه هدف‌گرا و فعال هستید.
۱۳."ای کاش زودتر به من می‌گفتید"
به عقیده‌ی کِر، شاید این حرف‌تان درست باشد، ولی الان دیگر زمان مناسبی برای گفتن آن نیست. وی پیشنهاد می‌دهد: "بهتر است به مسائل مربوط به آینده اشاره کنید و بگویید: خوشحال هستم این موضوع را فهمیدم، و قطعا در آینده روی آن کار خواهم کرد."
۱۴."می‌توانم قدری از کارتان انتقاد سازنده کنم؟"
کِر می‌گوید: "خیر! در غیر این صورت که انتقاد کردن، بخشی از ارزیابی عمل‌کرد در سازمان‌تان باشد، اظهارنظر تند راجع به رئیس‌تان فقط وی را عصبانی می‌کند و باعث می‌شود بیش از حد تدافعی و بی‌علاقه به پذیرشِ بازخورد به نظر بیایید. البته عیبی ندارد افکار و نگرانی‌های‌تان را ابراز کنید - و اگر رئیس از شما بازخوردی بخواهد، حتما این کار را بکنید - ولی مراقب باشید با این کار کسی را نرنجانید.
۱۵و۱۶."چه کسی آن را به شما گفت؟" یا "این قضیه را از کجا شنیدید؟"
به عقیده‌ی کِر، این کار نیز شما را کوچک و تدافعی جلوه می‌دهد - و بدتر این‌که، ممکن است این تصور را به وجود آورد که به دنبال مجازات عوامل آن هستید. وی می‌گوید: "بهتر است بپرسید: ممکن است مصداق بارزی برای رفتاری که از من سرزده است بیان کنید تا در آینده بدانم چگونه رفتار کنم؟"
۱۷و۱۸."شما اشتباه می‌کنید" یا " دارید سر به سرم می‌گذارید"
بحث نکنید. شما و رئیس‌تان اختلاف نظر دارید و این یک مسئله‌ی طبیعی است. به جای آن‌که تدافعی باشید و جبهه‌گیری کنید، فقط گوش کنید. پرایس پیشنهاد می‌کند: "حرفه‌ای، مودب و آرام باشید. بعد از شنیدنِ یک اتهامِ ناروا به جای آن‌که رئیس‌تان را هدف آتش تند حرف‌های‌تان قرار دهید، بگویید: می‌خواهم بدانم حرف‌های‌تان بر چه اساسی است؟ یا، آیا مصداق بارزی برای حرف‌های‌تان دارید؟ یا، نظر من راجع به آن موضوع با این اظهارنظرها متفاوت است، آیا می‌توانم از زاویه‌ی خودم آن را برای‌تان توضیح دهم؟ "
۱۹."فکر می‌کنم خیلی ایرادگیر شده‌اید"
کِر می‌گوید: "شاید نظرتان کاملا درست باشد، ولی با گفتن این حرف به نظر می‌رسد نمی‌خواهید مسئولیتتان را بپذیرید یا در مورد جزییات کوچک‌تر اهمیتی قایل نیستید." به یاد داشته باشید، مهم است بدانید برای چیزی که به ثمر نمی‌رسد نباید بجنگید. اگر احساس می‌کنید ناعادلانه هدف انتقاد قرار گرفته‌اید، بر مهم‌ترین مسائل تمرکز کنید.
۲۰و۲۱. "تقصیر من نبود" یا " تقصیر فلانی بود"
به عقیده‌ی پرایس، رهبران خوب هرگز دیگران را متهم نمی‌کنند، آن‌ها مسئولیت را می‌پذیرند. وی می‌گوید: " آن‌ها به شکل مناسبی با ابراز سرخوردگی‌ها یا ناامیدی‌های افراد هم‌دردی می‌کنند. به علاوه، هرگز آدم‌ها یا شرایط را برای بدشانسی‌ها سرزنش نمی‌کنند".
هیچ کس سرزنش شدن را دوست ندارد، با وجود این اغلب ناگزیر از شنیدن آن هستید - حتی موقتا آن را می‌پذیرید - در حالی‌که هم‌دردی می‌کنید و تصمیم گرفته‌اید پاسخ سنجیده‌ای به آن بدهید. روش بهتر، گفتن جمله‌هایی از این قبیل است: "من موافقم. در حالت ایده‌ال، ما باید پروژه را سر وقت و با همان بودجه تمام می‌کردیم. دفعه‌ی بعد، متفاوت رفتار می‌کنم تا نتیجه‌ی بهتری کسب کنم … "
۲۲و۲۳. "من همینی هستم که می‌بینید؛ هنگام استخدام فلان قضیه را می‌دانستید" یا "فکر نمی‌کنم در این مورد بتوانم تغییر کنم"
شما این جمله‌ها را می‌گویید، ولی آن چه سرپرست‌تان می‌شوند، این چنین است: " این تقصیر خودتان است، من قابلیت تغییر و علاقه‌ای به رشد و یادگیری ندارم.
۲۴." بله، خوب متوجه شدید. این منم: کارمند سال"
کِر می‌گوید: " در ارزیابی عمل‌کرد جایی برای طعنه زدن نیست، حتی اگر فکر می‌کنید این کار باعث انبساط خاطر می‌شود. با طعنه حرف زدن، بار دیگر باعث می‌شود شما بی‌علاقه جلوه کنید. البته عیبی ندارد با متلک انداختن به خودتان کمی فضا را تغییر دهید، ولی مراقب باشید زیاده‌روی نکنید، زیرا این کار شما را نامطمئن و بدون اعتماد به نفس جلوه می‌دهد، و احتمال دارد رئیس‌تان در این مورد حرف‌های‌تان را جدی بگیرد. "
۲۵و۲۶. "این لعنتی چیست؟" یا " این حرف مزخرف است"
ناسزا نگفتن کار دشواری نیست، ولی هنگامی که حالت تدافعی به خود می‌گیرید احساسات‌تان به راحتی به سمت مقابل جریان پیدا می‌کند. کِر می‌گوید: " از هرگونه ناسزا بپرهیزید، زیرا ناسزاگویی شما را تهاجمی و در عین حال بیش از حد تدافعی جلوه می‌دهد.
۲۷و۲۸و۲۹." بهتر بود آن کار را می‌کردید …" " باید آن کار را می‌کردید" یا " شما باید …"
به عقیده‌ی پرایس، برای ناراحت کردن رئیس‌تان سریع‌تر از این راهی نیست که به وی بگویید به عنوان یک مدیر دچار اشتباه شده و در مسئله‌ای مقصر است - حتی اگر واقعا مقصر باشد. پرایس می‌گوید: "به جای این کار، از شیوه‌ی همکاری استفاده کنید. سعی کنید چیزی شبیه این جملات بگویید: برای این‌که بهترین عمل‌کرد را داشته باشم، واقعا لازم است انتظارات صریحا اعلام شوند. در آینده، ممکن است به توافق برسیم که … یا آیا در آینده امکان دارد که …؟"
۳۰."خیلی زود همه می‌فهمند من چقدر خوب کار می‌کنم"
به اعتقاد کِر، وقتی ارزیابی درخشان یا بازخورد مثبتی دریافت می‌کنید، از گفتن هر چیزی که مغرور جلوه‌تان دهد پرهیز کنید. برای مثال هرگز نباید بگویید: " چیزی بگویید از آن باخبر نباشم".
"با آرامش و فروتنی تعریف و تمجید را بپذیرید و به ادامه‌ی کارتان برسید. "
۳۱و۳۲و۳۳. "اهمیتی نمی‌دهم"، "هر چه باشد" یا " برای من هیچ دردسری ندارد"
وقتی که رئیس‌تان به شما می‌گوید: "ارزیابی کلی نشان می‌دهد مهارت‌های شنیداری موثرتان امسال ۵ برابر کم شده است" یا " بررسی همکاران نشان می‌دهد شما دائما از کارگروهی سر بازمی‌زنید" ، در این صورت بدترین ایده‌ی ممکن این است که با یکی از سه جمله‌ی بالا جواب رئیس‌تان را بدهید.
پرایس می‌گوید: " نگذارید ناقوس بی‌تفاوتی هنگام ارزیابی عمل‌کردتان به صدا درآید. با این کار به سرعت شغل‌تان را از دست می‌دهید. به جای آن بگویید: ای بابا. نمی‌دانستم همکاران در مورد من این گونه فکر می‌کنند، ولی الان خوشحالم که فهمیدم. آیا مصداق بارزی در این مورد می‌توانید نشان دهید تا درک بهتری از آن داشته باشم؟ چه راه‌هایی برای بهبود وضعیت من در این مسئله پیشنهاد می‌کنید؟"
"…"
چیزی نگفتن هم می‌تواند به اندازه‌ی تمام موارد بالا بد باشد.
کِر می‌گوید: "یکی از بدترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید این است که از طریق حرکات بدن، حالات چهره یا سکوت بی‌تفاوتی‌‌تان را نشان دهید. ابراز بی‌علاقگی این‌گونه به نظر می‌رساند شما از مشغولیت‌های شغلی‌تان فارغ و بی‌اهمیت به اهداف سازمان هستید و تمایلی به پذیرشِ بازخورد ندارید." بدتر از همه‌ی این‌ها، شما را یک منفعل تهاجمی نشان می‌دهد.
پرایس هم‌چنین اعتقاد دارد این کار یک اشتباه مهلک است. " راه دوطرفه‌ی موثری برای ارزیابی عمل‌کرد وجود دارد که دربردارنده‌ی فواید زیادی است: به ایجاد رابطه‌ی شفاف میان شما و رئیس‌تان کمک می‌کند؛ اعتماد را افزایش می‌دهد؛ اهداف و مسیر شغلی را تعیین می‌کند؛ نیازهای آموزشی را تشخیص می‌دهد؛ عمل‌کرد را بهبود می‌بخشد؛ شما را یک کارمند باارزش و با ظرفیت بالا نشان می‌دهد؛ و حتی برای ترفیع آماده‌تان می‌کند. " اگر سکوت کنید، هیچ یک از این‌ها اتفاق نمی‌افتد.
"بنابراین، همیشه آماده‌ی صحبت در مورد موضوعات مختلف، پرسش سوالات، درخواست‌های مناسب یا پیشنهاد باشید. به رئیس‌تان نشان دهید ارزیابی عمل‌کرد برای‌تان اتفاق برجسته‌ای است که ارزش توجه و حضور کامل‌تان را دارد."
منبع: بیزینس اینسایدر
ترجمه: بازده
۰
