از درخشش در کانادا تا مربیگری در عراق

خانواده ورزش کشور یک بار دیگر عزادار شد. محمدعلی فلاحتی‌نژاد، قهرمان اسبق وزنه‌برداری ایران و جهان، ظهر دیروز در سن ٤١‌سالگی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.

به گزارش شرق، فلاحتی‌نژاد یک ماه پیش به دلیل عفونت کلیه و کبد در بیمارستان بستری شد که این مشکل در نهایت با نارسایی کبد و اختلالات تنفسی او همراه شد. او روزهای اخیر را به دلیل وخامت حالش در آی‌سی‌یو بود.

این وزنه‌بردار پیش‌کسوت عضو تیم ملی اسبق وزنه‌برداری در دسته ٧٧ کیلوگرم بود.

بهترین افتخار فلاحتی‌نژاد در میادین جهانی به مسابقات قهرمانی جهان سال ٢٠٠٣ در ونکوور کانادا برمی‌گردد؛ مسابقاتی که اتفاقات تلخ و شیرینی برای تیم ملی ایران داشت.

در شرایطی که کادر فنی امید بیشتری به مدال‌آوری محمدحسین برخواه در همین دسته داشتند؛ او در عین ناباوری دچار مصدومیت شد و حین وزنه‌زدن آرنج دست او دچار در‌رفتگی شد و مسابقات را نیمه‌تمام گذاشت؛ اما این محمدعلی فلاحتی‌نژاد بود که تیم را از این شوک بیرون آورد و با مدال طلایش تاریخ‌ساز شد و ستاره رقابت‌های جهانی آن سال هم لقب گرفت.

فلاحتی‌نژاد قبل از مسابقات جهانی در پیکارهای قهرمانی آسیایی ٢٠٠٣ هم به روی تخته رفت و بهترین رکوردهای خود را در این میدان ثبت کرد.

او در حرکت یک‌ضرب ١٥٥ کیلوگرم زد. در دوضرب ٢٠٨ کیلوگرم و در مجموع رکوردش ٣٦٣ کیلوگرم شد و عنوان نایب‌قهرمانی این رقابت‌ها را به دست آورد.

این مرحوم تا مدت‌ها رکورد دو‌ضرب آسیا را در اختیار داشت که بعد از سال‌ها شکسته شد؛ اما درحال‌حاضر همچنان رکورد ملی دسته ٧٧ کیلوگرم در حرکت دو‌ضرب متعلق به فلاحتی‌نژاد است.

از دیگر افتخارات این وزنه‌بردار با‌اخلاق، مدال برنز بازی‌های آسیایی ٢٠٠٢ کره‌جنوبی است.

فلاحتی‌نژاد هیچ‌وقت شانس حضور در بازی‌های المپیک را پیدا نکرد. در بازی‌ها المپیک ٢٠٠٠ سیدنی به تیم ملی دعوت نشد. در المپیک ٢٠٠٤ آتن هم با وجود داشتن آمادگی کامل، پیش از بازی‌ها دچار آسیب‌دیدگی شد و از حضور در این رویداد بزرگ محروم ماند.

او حضور در عرصه مربیگری در تیم‌های داخلی را هم با کوروش باقری تجربه کرد. سال ٨٩ به‌عنوان دستیار این مربی انتخاب شد و همکاری‌شان نزدیک به یک سال ادامه داشت.

پایان عمر فلاحتی‌نژاد در دنیای وزنه‌برداری، همکاری با تیم‌های ملی عراق بود. او سال‌های ٢٠١٠ و ٢٠١١ با تیم‌های ملی مختلف این کشور کار کرد. بازی‌های المپیک کشورهای عربی، رقابت‌های مقدماتی المپیک ٢٠١٢ لندن و مسابقات نوجوانان جهان آن سال‌ها، دوره مربیگری فلاحتی‌نژاد در تیم‌های عراقی بود که نتایج خوبی هم با آنها به دست آورد.

کوروش باقري: علي را هم مثل خيلي از پيش‌کسوتان از وزنه‌برداري بريدند
«رفتن علي همه را شوکه کرد. او با رفتنش وزنه‌برداري ايران را داغدار کرد».اينها حرف‌هاي کوروش باقري، قهرمان اسبق وزنه‌برداري جهان و هم‌تيمي علي فلاحتي‌نژاد است. صدايش آن‌قدر خسته است که حتي از پشت تلفن هم مي‌توان ناراحتي درون او را احساس کرد.خبر فوت مرحوم فلاحتي‌نژاد به قدري شوکه‌اش کرده که تمرکز ندارد و نمي‌تواند از خاطرات روزهاي با‌هم‌بودنشان بگويد.

اولين حرفي که زد اين بود: «انگار همين ديروز بود که به مسابقات جهاني ٢٠٠٣ در ونکور کانادا رفتيم. علي آنجا کولاک کرد؛ هم قهرمان دنيا شد، هم ستاره مسابقات. خيلي سخت است که بتواني مرگش را باور کني. علي مگر چند سال داشت؟ ٤١ سالش بيشتر نبود. همين هفته پيش بود که به ملاقاتش در بيمارستان رفتم. اين‌قدر روحيه و حالش خوب بود که فکرش را هم نمي‌کردم او به‌اين‌زودي از بين ما برود.

خواهرش گفت: کل دوران مريضي علي يک ماه بيشتر طول نکشيد!»پرافتخارترين مربي وزنه‌برداري ايران بيشتر از همه دلش از روزهايي که با زنده‌ياد فلاحتي‌نژاد در کادر فني تيم ملي بزرگسالان داشت مي‌سوزد: «سال ٨٩ وقتي مسئوليت تيم ملي بزرگسالان را به من سپردند، علي اولين کسي بود که با فراغ بال جلو آمد و کمک من در اين تيم شد.

مهم‌ترين خصوصيتي که داشت انگيزه بالايش بود. بدون هيچ چشمداشتي براي تيم ملي کار کرد. هشت‌ماهي با هم کار کرديم اما بعد به عراق رفت و سرمربي تيم ملي وزنه‌برداري اين کشور شد».

پيش‌کسوت وزنه‌برداري کشورمان که خودش به دليل نامهرباني‌هاي برخي از اهالي وزنه‌برداري، از اين رشته دور شده است، از بي‌توجهي‌هايي که به فلاحتي‌نژاد هم کردند، مي‌گويد: «علي هيچ‌وقت به حقش نرسيد. او توانايي و استعداد اين را داشت که بيشتر از اينها در مجموعه وزنه‌برداري از او استفاده کنند.

خودش هم انتظار داشت بايد از او استفاده کنند اما متأسفانه علي را مثل خيلي ديگر از پيش‌کسوتان از فدراسيون وزنه‌برداري بريدند، کنار نشست و به شغل آزاد مشغول شد. به‌هرحال چيزي که اهميت دارد، ازدست‌رفتن اوست. اينکه به وزنه‌برداري ايران ضايعه بزرگي وارد شده است.

به همسر و تنها پسري که از او به يادگار مانده تسليت مي‌گويم. اميدوارم همه پيش‌کسوتان ما بيشتر از اين مراقب خودشان باشند تا اين‌قدر زود از دستشان ندهيم».