پاسخ روحانی به ترامپ
رئيس‌جمهوری در پنجمین سخنرانی خود در مقر سازمان ملل در جمع سران کشورهای شرکت‌کننده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، اعتدال را منش و روش ملت بزرگ ایران دانست و تأکید کرد که ایران مسیر صلح را برگزیده است.
کد خبر :
۴۳۱۱۴
بازدید :
۱۳۹۲
رئيس‌جمهوری در پنجمین سخنرانی خود در مقر سازمان ملل در جمع سران کشورهای شرکت‌کننده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، اعتدال را منش و روش ملت بزرگ ایران دانست و تأکید کرد که ایران مسیر صلح را برگزیده است. حسن روحانی در این سخنرانی که با تأخیری یک‌ساعته در حدود ساعت ٢٠ شب گذشته برگزار شد، اعلام کرد اگر توافق برجام به دست «نااهلان عرصه سیاست» از بین برود، دنیا فرصت بزرگی را از دست می‌دهد.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری، متن کامل سخنان رئيس‌جمهور به این شرح است:
«مایلم در آغاز سخن انتخاب ریاست مجمع و همچنین دبیر‌کلی جناب آقای گوتِرِش را تبریک بگویم و برای ایشان در انجام مأموریت سنگینی که برعهده گرفته‌اند، آرزوی موفقیت نمایم.
چهار ماه پیش در دوازدهمین دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران، بیش از ٤١ میلیون ایرانی یعنی ٧٣ درصد واجدان شرایط، با حضور خود در پای صندوق‌های رأی، یک بار دیگر به برنامه این‌جانب برای اعتدال و احترام به «حقوق بشر و حقوق شهروندی» در سیاست داخلی و اتخاذ خط‌مشی «تعامل سازنده» در سیاست خارجی و پیشرفت در مسیر تحول اقتصادی اطمینان کردند. این رأی حاصل بلوغ سیاسی - اجتماعی جامعه‌ای بود که تنها چهار دهه است حکومتی مردم‌سالار و آزاد را تجربه می‌کند. این رأی صرفا انتخاب یک رئيس‌جمهور نبود؛ بلکه یک سرمایه‌گذاری بزرگ سیاسی، از سوی مردمی بود که بزرگ‌ترین پشتوانه نظام جمهوری اسلامی به شمار می‌روند.
حقوق بشر و حقوق شهروندی در کنار اسلام‌خواهی و عدالت‌جویی، از مهم‌ترین خواسته‌های مردم ایران در طول بیش از ١٥٠ سال گذشته و به‌ویژه در انقلاب اسلامی سال ١٣٥٧ بوده است. دولت من در دوره قبل، هم‌زمان با پیشبرد مذاکرات هسته‌ای در عرصه خارجی، برای تدوین حقوق شهروندی در عرصه داخلی نیز تلاش كرده و «منشور حقوق شهروندی» را اعلام و برای اجرا ابلاغ كرد.
تحقق این منشور در راستای خواسته‌های مردمی بود که ١١١ سال پیش، انقلاب مشروطیت و ٣٩ سال پیش انقلاب اسلامی را علیه رژیم‌های خودکامه و دیکتاتور و به منظور دستیابی به حیثیت و کرامت والای انسانی و دستیابی به حقوق خود، رقم زدند.
در این بزرگ‌ترین تریبون بین‌المللی، با صدای بلند اعلام می‌کنم که اعتدال منش و روش ملت بزرگ ایران است. اعتدال نه انزواطلبی است و نه استیلاجویی؛ اعتدال نه بی‌تفاوتی است و نه پرخاشگری.
- مشی اعتدال، مشی صلح است؛ اما صلحی عادلانه و جامع؛ نه صلح برای ملتی و جنگ و درگیری برای ملتی دیگر.
- اعتدال، آزادی و مردم‌سالاری است؛ اما به صورتی شامل و فراگیر؛ نه حمایت ظاهری از آزادی در یک کشور و پشتیبانی از دیکتاتوری در کشور دیگر.
- اعتدال، هم‌افزایی اندیشه‌هاست و نه رقص شمشیرها.
- و بالاخره مشی اعتدال، زیبایی‌آفرین است. سلاح‌های مرگبار صادراتی زیبا نیست؛ صلح زیبا است، تحریم‌های ظالمانه زیبا نیست، عدالت زیبا است.
رویکرد ما صلح‌خواهی و حمایت از حقوق ملت‌هاست. ما ظلم را نمی‌پسندیم و از مظلوم دفاع می‌کنیم. ما تهدید نمی‌کنیم و تهدید را از جانب هیچ‌کس و هیچ قدرتی نمی‌پذیریم. زبان ما، زبان کرامت است و زبان تهدید را برنمی‌تابیم. ما اهل مذاکره‌ایم؛ اما از موضع برابر و احترام متقابل و با رویکرد برد - برد. در دنیای امروز صلح، امنیت، ثبات و پیشرفت کشورها در هم تنیده شده‌اند. نمی‌شود مردم فلسطین به وسیله رژیمی شرور و نژادپرست از کمترین حقوق انسانی محروم باشند و غاصبان این سرزمین در امنیت. نمی‌شود مسلمانان در یمن، سوریه، عراق، بحرین، افغانستان، میانمار و مناطق دیگر در فقر، جنگ و درگیری زندگی کنند و عده‌ای گمان کنند که می‌توانند امنیت و رفاه و توسعه بلندمدت در کشورهای خود داشته باشند.
ایران از گذشته، پرچم‌دار تسامح در حق ادیان و اقوام مختلف بوده است. ما همان ملتی هستیم که یهودیان را از رنج اسارت بابلی نجات دادیم؛ ارمنیان مسیحی را با آغوش باز در میان خویش پذیرفتیم و در میان خود یک «قاره فرهنگی» و تنوعی کم‌نظیر از اقوام و ادیان را جای داده‌ایم. این همان ایران است که همواره از مظلومان دفاع کرده است؛ قرن‌ها پیش مدافع حقوق یهودیان و اکنون مدافع حقوق فلسطینیان است. ایران همان ایران حق‌جو و آرامش‌طلب است. ما امروز در صف مقدم مبارزه با تروریسم و تندروی مذهبی در خاورمیانه قرار داریم. نه از موضع فرقه‌ای و قومی؛ بلکه از موضعی انسانی، اخلاقی و راهبردی.
ایران نه می‌خواهد امپراتوری تاریخی‌اش را احیا کند و نه می‌خواهد مذهب رسمی‌اش را حاکم کند و نه می‌خواهد انقلابش را با زور سرنیزه صادر کند. ما به استواری فرهنگ‌مان، حقیقت مذهب‌مان و اصالت انقلاب‌مان آن‌قدر باور داریم که هرگز نمی‌خواهیم آنها را چونان اهداف استعماری جدید بر کوله سربازان صادر کنیم. ما برای ترویج فرهنگ و تمدن و مذهب و انقلاب‌مان، به قلب‌ها وارد می‌شویم و با عقل‌ها سخن می‌گوییم. شعر می‌خوانیم و با حکمت سخن می‌گوییم. سفیران ما، شاعران، عارفان و حکیمان‌مان هستند. ما با مولوی تا این سوی اقیانوس اطلس را درنوردیده‌ایم. ما با سعدی در دل آسیا نفوذ کرده‌ایم. ما با حافظ جهان را فتح کرده‌ایم؛ پس چه نیازی به فتح جدید داریم؟!
صدای اعتدال از طرف ملتی است که نه‌فقط در بیان؛ بلکه در عمل به آنها پایبند بوده است. برجام، بهترین نشانه صدق ادعای ماست.
برجام حاصل بیش از دو سال مذاکرات فشرده است که نتیجه آن، مورد حمایت شورای امنیت ملل متحد و جامعه جهانی قرار گرفت و به صورت بخشی از قطع‌نامه ٢٢٣١ شورای امنیت درآمد. برجام متعلق به یک یا دو کشور نیست، برجام سند شورای امنیت و متعلق به کل جامعه بین‌المللی است. برجام ایجاد یک تعامل نو در مناسبات جدید جهانی است. تعاملی مبتنی بر مشارکت و سازندگی دوجانبه، میان ما و جهان.
ما درهای تعامل و همکاری را گشوده‌ایم. ما ده‌ها قرارداد توسعه با دولت‌های توسعه‌یافته شرق و غرب بسته‌ایم. متأسفانه برخی خود را از این امکان تازه محروم کردند. به خود‌تحریمی دست زدند و حال با احساس غبن، فکر می‌کنند فریب خورده‌اند. در‌حالی‌که ما نه فریب خورده‌ایم و نه کسی را فریب داده‌ایم. ما سطح برنامه هسته‌ای خود را خود تعیین کرده‌ایم. ما بازدارندگی هسته‌ای را نه از سلاح هسته‌ای که از دانش و مهم‌تر از آن از مقاومت ملت خود به دست آورده‌ایم. این هنر و تکنیک ماست. آنها می‌خواستند سلاح نداشته اتمی را از ایران سلب کنند و البته ما از سلب چیزی که نداشته‌ایم و مدعی آن هم نبودیم، ابایی نداریم.
نمی‌توان پذیرفت رژیم غاصب صهیونیستی که با سلاح هسته‌ای‌اش منطقه و جهان را تهدید می‌کند و متعهد به هیچ مقررات و نظارت بین‌المللی‌ای نیست، ملت‌های صلح‌طلب را نصیحت کند. تنها یک لحظه تصور کنید که منطقه خاورمیانه بدون برجام در چه وضعیتی قرار داشت. تصور کنید اگر در کنار جنگ‌های داخلی، تروریسم تکفیری، بحران‌های انسانی و وضعیت‌های پیچیده سیاسی - اجتماعی در غرب آسیا، یک بحران ساختگی هسته‌ای نیز در این منطقه بود؛ چه می‌شد؟
به صراحت می‌گویم که جمهوری اسلامی ایران اولین کشوری نخواهد بود که برجام را نقض کند ولی در مواجهه با نقض آن عکس‌العملی متناسب و قاطع نشان خواهد داد. اگر این توافق به دست «نااهلان عرصه سیاست» از بین برود، مایه تأسف خواهد بود و دنیا فرصت بزرگی را از دست خواهد داد؛ اما چنین اقدامی هرگز قادر نخواهد بود جمهوری اسلامی ایران را در مسیر پیشرفت و تعالی خود باز دارد. دولت جدید آمریکا با پیمان‌شکنی و نقض تعهدات بین‌المللی، فقط اعتبار جهانی خود را می‌شکند و اعتماد دولت‌ها و ملت‌ها نسبت به هرگونه مذاکره و تعهدات آینده خود را از دست می‌دهد.
جمهوری اسلامی ایران مبتکر اتحاد جهانی برای مقابله با خشونت و افراطی‌گری است و گفت‌وگو و مذاکره بر مبنای برد-برد را تنها مسیر حل‌وفصل بحران‌های جهانی و منطقه‌ای می‌داند. تعمیق پیوندها با کشورهای همسایه و منطقه و افزایش سطح همکاری با کشورهای دوست، انتخابِ آگاهانه ماست و عبور از تهدیدات خطرناک و تحولات پیچیده دوران گذار فعلی جز با افزایش تماس‌ها و مراودات و نهادینه‌کردن گفت‌وگوها از سوی دولت‌ها و ملت‌ها امکان‌پذیر نیست.
ادبیات جاهلانه، زشت، کینه‌توزانه و مشحون از اطلاعات غلط و اتهامات بی‌پایه از زبان رئيس‌جمهور آمریکا علیه ملت ایران، دیروز در این مجمع محترم شنیده شد. نه‌تنها این‌گونه سخن‌ها در شأن سازمان ملل نبود، بلکه در تقابل با خواسته امروز همه ملت‌ها از این اجلاس است؛ یعنی اتحاد دولت‌ها برای مقابله با جنگ و تروریسم.
در‌همین‌جا اعلام می‌کنم که توان دفاعی جمهوری اسلامی ایران، از جمله توانمندی‌های موشکی، تنها جنبه دفاعی و بازدارندگی داشته و برای حفظ صلح و ثبات در منطقه و جلوگیری از ماجراجویی بی‌خردان هدف‌گذاری شده است. مردم شهرهای مختلف ما در جنگ تحمیلی هشت‌ساله قربانی موشک‌های دوربرد رژیم صدام بودند و ما هرگز اجازه تکرار چنین جاه‌طلبی‌های فاجعه‌بار را نخواهیم داد.
بی‌ثباتی و خشونت‌ورزی در منطقه ما با مداخله نظامی قدرت‌های فرامنطقه‌ای تشدید خواهد شد؛ همان قدرت‌هایی که اکنون با هدف مداخله بیشتر و فروش سلاح‌های مرگبارشان، ایران را به ایجاد ناامنی متهم می‌کنند. من به صراحت اعلام می‌کنم که مداخله خارجی و تعیین تکلیف برای مردم منطقه، نتیجه‌ای جز تداوم و گسترش بحران برجای نخواهد گذاشت. بحران‌های سوریه، یمن و بحرین راه حل نظامی ندارند و تنها از طریق توقف خشونت و پذیرش رأی و نظر مردم پایان‌پذیر است.
دولت آمریکا باید برای مردم خود توضیح دهد که چرا با صرف صدها میلیارد دلار از دارایی‌های ملت خود و ملت‌های منطقه به‌جای آنکه به ثبات و امنیت کمک کند، موجب قتل، فقر، ویرانی، رشد تروریسم و افراطی‌گری در منطقه و جهان شده است. اقتصاد ایران در چهار سال اخیر به خوبی نشان داده که از ظرفیت‌های کم‌نظیر رشد و توسعه برخوردار است. تحریم‌های اقتصادی نه‌تنها مایه توقف ایران نشد، بلکه عزم ملی را برای تقویت تولید ملی راسخ‌تر کرد.
دستیابی به بالاترین نرخ رشد جهانی در سال گذشته نشان داد که اقتصاد ایران می‌تواند با ظرفیت رشد یک تریلیون دلاری در ٢٠ سال آینده، امیدبخش‌ترین اقتصاد نوظهور جهان شود. سیاست راهبردی ما برای تحقق این رشد پایدار و متوازن، تعامل گسترده با جهان است. باور ما این است که توسعه و امنیت، دست در دست هم ارتقا می‌یابند و منافع مشترک، می‌تواند ضامن امنیت منطقه‌ای و جهانی شود.
ایران با برخورداری از بزرگ‌ترین ذخایر گازی جهان و نفت فراوان، آمادگی دارد در یک همکاری بلندمدت، به امنیت انرژی جهانی کمک کند و با سرمایه‌گذاری مشترک در زیرساخت‌های حمل‌ونقل دریایی، ریلی و جاده‌ای، ظرفیت کریدورهای ترانزیت بین‌المللی را ارتقا بخشد.
تقویت زیرساخت‌های اقتصادی در حوزه‌های گازرسانی، شبکه‌های برق و ارتباطات ریلی و جاده‌ای، امکان تولید ارزان با دسترسی به بازار بزرگ ملی و منطقه‌ای را برای پروژه‌های متنوع صنعتی فراهم کرده است. اینک با فراهم‌آمدن فضای حقوقی مناسب، هیئت‌های متعدد سرمایه‌گذاران خارجی به ایران روی آورده‌اند که به امضای روزافزون قراردادهای بزرگ سرمایه‌گذاری مشترک و تأمین مالی در حوزه‌های مختلف منجر شده است.
سیاست دولت در ایران بر آن است که با بهبود مستمر فضای کسب‌وکار، حمایت از حقوق مالکیت فکری، اصلاح مداوم قواعد حکمرانی و مبارزه جدی با پول‌شویی، فضای حقوقی مساعد برای سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دانش‌بنیان و حوزه‌های مختلف فنی و اقتصادی را بیش‌از‌پیش فراهم كند. عزم ملت ایران بر ساختن ایرانی آزاد و پیشرو و مشارکت در توسعه منطقه‌ای امن و آرام، بر مبنای اخلاق و احترام به حقوق بین‌الملل است و در این راه، از مشارکت و همکاری همه سرمایه‌گذاران و صاحبان اندیشه و ابتکار در سراسر جهان استقبال می‌کند.
من در این جایگاه جهانی، به سخنگویی از سوی ملت میهمان‌نواز ایران، از همه آنها که صلح و امنیت و پیشرفت را در سایه مشارکت و همکاری ملت‌ها جست‌وجو می‌کنند، برای سفر به ایران و مشارکت در این آینده پرامید، دعوت می‌کنم. ما می‌توانیم با باور به تصمیم چهار سال قبل خود در این مجمع عمومی، برای ایجاد جهانی عاری از خشونت و افراط، گفتمان تحمیل، یک‌جانبه‌گرایی، ارعاب و جنگ را به منطق گفت‌وگو، هم‌افزایی و صلح تبدیل کنیم؛ تا صدای اعتدال، تنها صدای غالب در جهان باشد».
۰
