چرا نمی‌خندی قهرمان؟

پرسپولیس هفته آخر دور گروهی لیگ قهرمانان آسیا را هم با پیروزی یک بر صفر پشت‌سر گذاشت تا با ۱۳امتیاز در صدرجدول گروه سوم قرار بگیرد و به‌عنوان تیم اول به دور بعد صعود کند. بنابراین سرخپوشان روزهای ۱۷ و ۲۴اردیبهشت دو بازی رفت و برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی را برگزار خواهند کرد.

حریف پرسپولیس در این مرحله یکی از دو تیم الاهلی عربستان و الجزیره امارات است که البته نام آن در آخرین ساعات دیشب مشخص شده، اما به دلیل محدودیت ساعت چاپ روزنامه به گزارش این صفحه نمی‌رسد.

اگر همان‌طور که برانکو و بازیکنان پرسپولیس پس از بازی با السد آرزو کرده بودند، الجزیره امارات حریف سرخپوشان شده باشد، بازی رفت در امارات و بازی برگشت در تهران برگزار می‌شود که خیلی ایده‌آل است، اما اگر الاهلی عربستان به‌عنوان تیم دوم گروه اول به پرسپولیس خورده باشد، تازه آغاز دردسر است؛ چراکه نماینده سعودی هم تیم باکیفیت‌تری است و هم هر دو بازی رفت و برگشت مقابل این تیم باید در زمین بی‌طرف برگزار شود.

به هر حال فارغ از این نکته که شما می‌دانید و ما هنوز نمی‌دانیم، پایان کار پرسپولیس در مرحله گروهی لیگ قهرمانان با نکات مهمی همراه بود که نمی‌توان بی‌تفاوت از کنارشان عبور کرد.

نگرانی برای ادامه مسیر
به جدول که نگاه می‌کنید همه‌چیز عالی است؛ پرسپولیس برای اولین‌بار در تاریخ لیگ قهرمانان آسیا به‌عنوان تیم نخست از مرحله گروهی صعود کرده، همچنین ۱۳امتیاز بیشترین امتیازی است که این تیم در ادوار لیگ قهرمانان در مرحله گروهی به‌دست آورده، به علاوه قرمزها از شش بازی در پنج مسابقه کلین‌شیت کردند که یک رکورد عالی است.

پس همه‌چیز مطلوب به‌نظر می‌رسد، اما واقعیات درون زمین مسابقه، همین‌قدر فوق‌العاده نیست. پرسپولیس در نیمه اول بازی با السد کیفیت نسبتا خوبی داشت. به نظر می‌رسد گل به خودی زودهنگامی که مرتضی پورعلی‌گنجی زد، تا پایان وقت نخست السدی‌ها را در شوک نگه داشت. نیمه دوم اما سناریوی متفاوتی داشت و هرچه زمان پیش رفت، تیم قطری فشار بیشتری برای جبران نتیجه آورد.

بدون‌شک پرسپولیس در این نیمه خوش‌اقبال بود که اندوخته‌اش را حفظ کرد. السدی‌ها یک توپ به تیر دروازه زدند، دو موقعیت عالی دیگر داشتند و یک گل سالم هم به‌ثمر رساندند که کمک‌داور به اشتباه آن را آفساید اعلام کرد.

به علاوه جلال حسینی هم در اواسط این نیمه باید کارت زرد دوم را می‌گرفت و اخراج می‌شد. واقعیت آن است که به سختی می‌توان در همه بازی‌ها تا این حد خوش‎‌اقبال بود و همین مساله هواداران را نگران کرده. مدت‌ها است که گفته می‌شود پرسپولیس شادابی گذشته را ندارد که بخشی از این مساله به تصمیمات فنی برانکو هم مربوط است.

غضب او علیه محسن مسلمان همچنان ادامه دارد و به این ترتیب هافبک بازیساز پرسپولیس در دیدار با السد هم به میدان نرفت. بشار رسن هم که دیگر بازیساز قرمزها محسوب می‌شود، به‌دلایل نامعلومی از برنامه‌های ایوانکوویچ خارج شده. در این بازی محسن ربیع‌خواه و فرشاد احمدزاده هم غایب بودند، اما برانکو برای پر کردن جای خالی آنها تصمیمات بحث‌برانگیزی گرفت.

استفاده همزمان از سه هافبک دفاعی یعنی کامیابی‌نیا، حسین ماهینی و نوراللهی یکی از این تصمیمات بود؛ هرچند نوراللهی در سمت چپ خط میانی به میدان رفت. برانکو مثل دربی برگشت تهران بار دیگر وحید امیری را به سمت راست خط میانی برد تا جای خالی احمدزاده را پر کند، اما وحید مثل همان روز نمایش کم‌اثری داشت. همچنین از علی علیپور چند ماه قبل هم خبری نیست و این بازیکن که پس از نیمکت‌نشینی گادوین منشا به‌شدت افت کرده، بار دیگر بازی بدی ارائه داد.

در مجموع شاید تنها چهره شاخص پرسپولیس در این بازی صادق محرمی بود که با نفوذهای بی‌نقصش بارها خط دفاعی حریف را شکافت. آیا پرسپولیس با این وضعیت می‌تواند به تکرار صعود پارسال به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان امیدوار باشد؟

خبری از جشن نبود
بازیکنان پرسپولیس پارسال و تا میانه‌های امسال هر مسابقه‌ای را که با پیروزی پشت‌سر می‌گذاشتند، پس از بازی مقابل تماشاگران خودی می‌ایستادند و با تشویق ایسلندی جشن و پایکوبی به راه می‌انداختند، اما الان مدت‌هاست که خبری از این کارها نیست.

در اردوگاه قهرمان همه سگرمه‌ها درهم است. بعد از بازی با پدیده که قهرمانی پرسپولیس مسجل شد، کسی ایسلندی نزد و همین اتفاق پس از بازی با السد هم تکرار شد. همچنین در میکس‌زون هم جلال حسینی به‌عنوان کاپیتان و بزرگ‌تر تیم، مراتب ناراحتی بازیکنان بابت جرایم مالی درنظر گرفته شده در دوران مدیریت طاهری را با خبرنگاران در میان گذاشت. او که قبلا قرص و محکم از تمدید قرارداد همه بازیکنان حرف می‌زد، این‌بار از پاسخ‌دادن به سوال مشابه طفره رفت. آیا در پرسپولیس همه‌چیز مرتب است؟ کاش باشد، وگرنه واقعا حیف است که بهار این تیم رویایی، همین‌قدر کوتاه و گذرا باشد.