کشف سیاره غول‌پیکری که "نباید وجود می‌داشت"

این ستاره که در فاصله ۲۸۴ تریلیون کیلومتری است، کوتوله سرخ از رده ام است که رایج‌ترین نوع در کهکشان ماست

اخترشناسان سیاره غول پیکری را یافته‌اند که بر اساس نظریه‌های موجود نباید وجود می‌داشت. این سیاره مشتری مانند، در مقایسه با ستاره مادرش، بسیار بزرگ است که بر خلاف تصورات موجود در باره نحوه شکل‌گیری سیاره‌هاست.

این ستاره که در فاصله ۲۸۴ تریلیون کیلومتری است، کوتوله سرخ از رده ام است که رایج‌ترین نوع ستاره در کهکشان ماست. یافته‌های گروهی از ستاره‌شناسان بین‌المللی در این باره در نشریه ساینس منتشر شده است.

پروفسور پیتر ویتلی، از دانشگاه واریک بریتانیا که در این مطالعه آخر شرکت نداشته می‌گوید: "چنین چیزی هیجان انگیز است، چون مدت‌های طولانی فکر می‌کردیم آیا سیارات غول پیکری مانند مشتری و زحل می‌توانند در اطراف چنین ستارگان کوچکی شکل بگیرند یا نه. "

پروفسور ویتلی گفت: "فکر می‌کنم تصور رایج این بوده است که چنین سیاراتی اصلا وجود ندارند، اما نمی‌توانیم از چنین چیزی مطمئن باشیم، چون ستارگان کوچک، بسیار کم رنگ هستند و این باعث دشواری در مطالعه آن‌ها می‌شود، اگرچه تعداد آن‌ها بسیار بیشتر از ستاره‌هایی مثل خورشید است. "

محققان از تلسکوپ‌هایی در اسپانیا و آمریکا برای ردیابی شتاب گرانشی این ستاره که ممکن است ناشی از سیارات گرد آن باشد، استفاده کردند.

جرم کوتوله سرخ بیشتر از سیاره مداری آن (با نام GJ ۳۵۱۲ b) است، اما تفاوت در اندازه آن‌ها بسیار کمتر از تفاوت در اندازه به طور مثال خورشید و مشتری است.

جرم این ستاره دوردست حدود ۲۷۰ برابر سیاره‌ای است که گرد آن در گردش است. در مقایسه، جرم خورشید حدود ۱۰۵۰ بار بیشتر از مشتری است.

ستاره‌شناسان از شبیه سازی‌های رایانه‌ای برای مطالعه فرضیاتشان در مورد چگونگی شکل گیری سیارات در مدار ستاره‌های جوان، از ابر‌های گاز و غبار استفاده می‌کنند. بر اساس شبیه سازی‌های رایانه‌ای سیاره‌های کوچک باید در مدار کوتوله‌های سرخ شکل بگیرند.

کریستوف مورداسینی، استاد دانشگاه برن سوئیس می‌گوید: "در اطراف چنین ستاره‌هایی باید سیاره‌هایی اندازه زمین یا سیاره‌های فراخورشیدی بسیار بزرگتر تشکیل شوند. "

"نمونه واقعی منظومه‌ای که با این فرضیه مطابقت داشته باشد، اطراف ستاره معروف به Trappist-۱ دیده می‌شود. تراپیست یک، که در فاصله ۳۹ سال نوری خورشید قرار دارد، ستاره مادر هفت سیاره با جرم تقریبی زمین است.

پروفسور موراداسینی می‌گوید: "GJ ۳۵۱۲ b. سیاره غول پیکری است که جرم آن تقریبا نیم جرم سیاره مشتری است. "

چنین یافته‌ای، اصلی‌ترین نظریه درباره شکل گیری سیارات را به چالش کشیده است.