درمان حواس‌پرتی با ورزش
گروه پژوهش از طریق گوشی‌هایی که داخل گوش قرار می‌گیرند، گفتار‌هایی را برای شرکت‌کنندگان در تحقیق ارسال می‌کردند و از طریق الکترود‌هایی که روی پوست سر آن‌ها نصب شده بود فعالیت مغزشان را ثبت می‌کردند.
کد خبر :
۷۴۹۱۱
بازدید :
۱۰۶۵۱
بر پایه پژوهشی جدید، ورزش کردن سلامت مغز و قابلیت حواس‌پرت نشدن را افزایش می‌دهد. پژوهشگران دانشگاه نورت‌وسترن ایلینویز، سلامت مغز ۴۹۵ دانشجوی ورزشکار زن و مرد، و گروه شاهدی متشکل از ۴۳۹ فرد دارای انطباق سنی و جنسیتی با گروه اول را بررسی کردند.
گروه پژوهش از طریق گوشی‌هایی که داخل گوش قرار می‌گیرند، گفتار‌هایی را برای شرکت‌کنندگان در تحقیق ارسال می‌کردند و از طریق الکترود‌هایی که روی پوست سر آن‌ها نصب شده بود فعالیت مغزشان را ثبت می‌کردند.
گروه تحقیق، میزان واکنش در برابر صدای ارسالی را در حضور صدای پس‌زمینه در مغز تحلیل کردند. طبق این بررسی - که در مجله بهداشت ورزش چاپ شده است، واکنش ورزشکاران به صدا از واکنش غیرورزشکاران قوی‌تر بود.
نینا کراوس، نویسنده این گزارش، می‌گوید: «حرف ما این است که مغز با ورزش کردن طوری تنظیم می‌شود که محیط حسی را بهتر درک کند.» او می‌گوید این پدیده شبیه گوش دادن به صدای خواننده از رادیو است.
کراوس توضیح می‌دهد: «صدای الکتریکی پس‌زمینه در مغز، شبیه صدای ایستای رادیویی است. برای بهتر شنیدن صدای خواننده دو راه وجود دارد: کمینه‌سازی صدای ایستا، یا تقویت صدای خواننده. ما در این تحقیق متوجه شدیم که مغز ورزشکاران صدای "ایستای" پس‌زمینه را کمینه‌سازی می‌کند تا صدای خواننده را بهتر بشنود.
«موسیقی‌دان‌ها و افراد مسلط به زبان بیگانه هم واجد این ویژگی هستند و می‌توانند بر صدایی که به سوی‌شان می‌آید تمرکز کنند.»
کراوس می‌گوید: «همه این افراد بهتر می‌توانند صدای خواننده را بشنوند. موسیقی‌دان به علت آن که گوش خود را روی صدای خواننده تنظیم می‌کند بهتر صدای او را می‌شنود، ولی ورزشکار به علت آن‌که صدای ایستا را کاهش می‌دهد صدای خواننده را بهتر می‌شنود؛ بنابراین می‌توان وضعیت افرادی را که در پردازش شنیداری دچار مشکل هستند با تجویز ورزش بهبود داد. کراوس می‌گوید: «به‌خصوص می‌توان با ورزش مغز‌های به شدت پرصدا را بهبود داد. اغلب کودکانی که در مناطق کم‌امکانات به دنیا آمده‌اند، دچار چنین معضلی هستند.»
گروه پژوهش از طریق گوشی‌هایی که داخل گوش قرار می‌گیرند، گفتار‌هایی را برای شرکت‌کنندگان در تحقیق ارسال می‌کردند و از طریق الکترود‌هایی که روی پوست سر آن‌ها نصب شده بود فعالیت مغزشان را ثبت می‌کردند.
گروه تحقیق، میزان واکنش در برابر صدای ارسالی را در حضور صدای پس‌زمینه در مغز تحلیل کردند. طبق این بررسی - که در مجله بهداشت ورزش چاپ شده است، واکنش ورزشکاران به صدا از واکنش غیرورزشکاران قوی‌تر بود.
نینا کراوس، نویسنده این گزارش، می‌گوید: «حرف ما این است که مغز با ورزش کردن طوری تنظیم می‌شود که محیط حسی را بهتر درک کند.» او می‌گوید این پدیده شبیه گوش دادن به صدای خواننده از رادیو است.
کراوس توضیح می‌دهد: «صدای الکتریکی پس‌زمینه در مغز، شبیه صدای ایستای رادیویی است. برای بهتر شنیدن صدای خواننده دو راه وجود دارد: کمینه‌سازی صدای ایستا، یا تقویت صدای خواننده. ما در این تحقیق متوجه شدیم که مغز ورزشکاران صدای "ایستای" پس‌زمینه را کمینه‌سازی می‌کند تا صدای خواننده را بهتر بشنود.
«موسیقی‌دان‌ها و افراد مسلط به زبان بیگانه هم واجد این ویژگی هستند و می‌توانند بر صدایی که به سوی‌شان می‌آید تمرکز کنند.»
کراوس می‌گوید: «همه این افراد بهتر می‌توانند صدای خواننده را بشنوند. موسیقی‌دان به علت آن که گوش خود را روی صدای خواننده تنظیم می‌کند بهتر صدای او را می‌شنود، ولی ورزشکار به علت آن‌که صدای ایستا را کاهش می‌دهد صدای خواننده را بهتر می‌شنود؛ بنابراین می‌توان وضعیت افرادی را که در پردازش شنیداری دچار مشکل هستند با تجویز ورزش بهبود داد. کراوس می‌گوید: «به‌خصوص می‌توان با ورزش مغز‌های به شدت پرصدا را بهبود داد. اغلب کودکانی که در مناطق کم‌امکانات به دنیا آمده‌اند، دچار چنین معضلی هستند.»
منبع: ایندیپندنت
۰
