فیلم " پوست"، عاشقانه‌ای در دنیای جن و پری
«پوست» عاشقانه‌ای است که در فضایی خیال‌گونه اتفاق می‌افتد. برادران ارک تلاش کردند در فیلم پوست فضای شخصی که مد نظرشان بود را روایت کنند و به آن نوع سینمایی که تعلق خاطر دارند بپردازند.
کد خبر :
۷۶۸۶۳
بازدید :
۲۶۰۳
تینا جلالی | موضوع اولین ساخته برادران ارک، عشق، جادو و خرافه پرستی است. «پوست» داستان خانواده‌ای را روایت می‌کند که زندگی آدم‌های آن به دلیلی دچار مشکل می‌شود؛ به بیانی دیگر داستان این فیلم درباره افسانه‌های محلی و داستان‌های روایت شده در خطه آذربایجان است و در آن عجایب‌نگاری‌های فراوانی لحاظ شده است.
«پوست» عاشقانه‌ای است که در فضایی خیال‌گونه اتفاق می‌افتد. برادران ارک تلاش کردند در فیلم پوست فضای شخصی که مد نظرشان بود را روایت کنند و به آن نوع سینمایی که تعلق خاطر دارند بپردازند.
به بهانه نمایش این فیلم در سی‌و هشتمین جشنواره ملی سی‌وهشتم فیلم فجر با بهرام و بهمن برادران ارک گفت‌وگویی انجام دادیم که از نظر می‌گذرانید.
بعضی منتقدان معتقد بودند فیلم «پوست» در رسته فیلم‌های ترسناک قرار می‌گیرد.
بهمن: در فضای هارور قرار نمی‌گیرد، اما فیلم مضمون ترسناکی دارد.
سوژه عجیب، غریب فیلم از کجا به ذهن‌تان رسید؟
بهمن: سوژه فیلم از افسانه‌های محلی فولکلور جن‌ها و پری‌ها الهام گرفته شده است، اما داستان را خودمان نوشتیم. به نظر من فیلم حال و هوای قصه‌های هزار و یک شبی دارد.
با توجه به اینکه فیلم پوست در فضای متفاوت از آثار معمول سینمای ایران ساخته شده؛ به نظر می‌آید فیلم پرزحمتی را به عنوان اولین فیلم انتخاب کردید.
بهمن ارک: همین‌طور است. برای ساخته شدن این فیلم از لوکیشن‌های متفاوت زیادی استفاده کردیم، گریم شخصیت‌ها و کاراکتر‌های فیلم بسیار سنگین است و از جلوه‌های بصری زیادی بهره بردیم. همچنین بازیگران زیادی هم در این فیلم با ما همکاری داشتند. اساسا «پوست» فیلمنامه پیچیده‌ای داشت. این را هم بگویم که ما دوست نداشتیم فیلم اول‌مان کار آسانی باشد از همین رو دنبال موضوعی رفتیم که مورد علاقه‌مان بود.
بهرام ارک: ببینید، در ساخت این فیلم تلاش کردیم فضای شخصی که مد نظرمان بود را روایت کنیم و این تعلق خاطر ما به فضای شخصی قطعا تاوانی هم دارد و نظر همه مخاطبان را جلب نمی‌کند و از ابتدا هم در جریان این تفاوت ویژگی بودیم و با این دانش به سراغ ساخت این موضوع رفتیم.
به بهانه نمایش این فیلم در سی‌و هشتمین جشنواره ملی سی‌وهشتم فیلم فجر با بهرام و بهمن برادران ارک گفت‌وگویی انجام دادیم که از نظر می‌گذرانید.
بعضی منتقدان معتقد بودند فیلم «پوست» در رسته فیلم‌های ترسناک قرار می‌گیرد.
بهمن: در فضای هارور قرار نمی‌گیرد، اما فیلم مضمون ترسناکی دارد.
سوژه عجیب، غریب فیلم از کجا به ذهن‌تان رسید؟
بهمن: سوژه فیلم از افسانه‌های محلی فولکلور جن‌ها و پری‌ها الهام گرفته شده است، اما داستان را خودمان نوشتیم. به نظر من فیلم حال و هوای قصه‌های هزار و یک شبی دارد.
با توجه به اینکه فیلم پوست در فضای متفاوت از آثار معمول سینمای ایران ساخته شده؛ به نظر می‌آید فیلم پرزحمتی را به عنوان اولین فیلم انتخاب کردید.
بهمن ارک: همین‌طور است. برای ساخته شدن این فیلم از لوکیشن‌های متفاوت زیادی استفاده کردیم، گریم شخصیت‌ها و کاراکتر‌های فیلم بسیار سنگین است و از جلوه‌های بصری زیادی بهره بردیم. همچنین بازیگران زیادی هم در این فیلم با ما همکاری داشتند. اساسا «پوست» فیلمنامه پیچیده‌ای داشت. این را هم بگویم که ما دوست نداشتیم فیلم اول‌مان کار آسانی باشد از همین رو دنبال موضوعی رفتیم که مورد علاقه‌مان بود.
بهرام ارک: ببینید، در ساخت این فیلم تلاش کردیم فضای شخصی که مد نظرمان بود را روایت کنیم و این تعلق خاطر ما به فضای شخصی قطعا تاوانی هم دارد و نظر همه مخاطبان را جلب نمی‌کند و از ابتدا هم در جریان این تفاوت ویژگی بودیم و با این دانش به سراغ ساخت این موضوع رفتیم.
این را هم در نظر بگیرم که اساسا عرصه هنر عرصه تجربه و آزمون وخطاست. باید فضا‌های مختلف را تجربه کرد. از این جهت ما خوشحالیم که تاکنون در چنین زمینه‌ای فیلم ساخته نشده است وخوشحال می‌شویم که مخاطب با آن ارتباط برقرار کند.
همچنین به لحاظ ساختاری روایت تجربی و هنری هم که انتخاب کردید سختی کار دوچندان می‌شود؟
بهمن: به نظر من نگاه اکسپریمنتالی در فیلم لحاظ شده در نوع روایت ساختار به هم ریخته‌ای را برای خودمان انتخاب کردیم. در میان فیلم‌هایی ایرانی تجربه نویی به شمار می‌رود.
اینکه داستان پیچیده را با نابازیگران روایت کردید چه هدفی داشتید؟
بهمن: از ابتدا ترجیحم این بود که از بازیگران شناخته شده در فیلم بهره ببرم. اما بعد تصمیم ما عوض شد ولی همین بازیگر‌هایی هم که در فیلم حضور دارند از پس نقش‌شان به خوبی برآمده‌اند. اعتقادی هم ندارم فیلم به واسطه حضور بازیگران برجسته نشان داده می‌شود. داستان فیلم ایجاب می‌کرد با این رویکرد پیش برویم و از بازیگران اورجینال برای روایت قصه بهره ببریم.
از آنجایی که در سال‌های گذشته ثابت شده مخاطب با فیلم‌های غیرمتعارف ارتباط خوبی برقرار نمی‌کند از نظر شمای کارگردان ارتباط مخاطب با این فیلم چگونه خواهد بود؟
بهمن: اتفاقا من بر این عقیده‌ام که مخاطب چنین فیلم‌هایی را دوست خواهد داشت. اگر تجربه ثابت کرده تماشاگر در سینما با این نوع فیلم‌ها ارتباط برقرار نمی‌کند برای این است که سوژه‌ها خوب از آب درنمی‌آیند. اگر فضایی خلق کنیم که باورپذیر و پیچیده باشد مخاطب خودش فیلم را کشف می‌کند و تا آخر به تماشای داستان می‌نشیند به شرطی که حس جست‌وجوگرایانه در فیلم باشد.
بهرام: به نظر من هم مخاطب این فیلم را دوست خواهد داشت البته برای آن دسته از مخاطبان که به فیلم‌های اجتماعی با ریتم تند عادت دارند و این فیلم فاقد حضور سلبریتی است جاذبه نخواهد داشت، اما ما تلاش کردیم با فضاسازی خاص اتمسفر جدیدی برای این فیلم به وجود بیاوریم. دلهره و تعلیق مندرج در فیلم برای بعضی مخاطبان خصوصا تماشاگران خاص اهمیت دارد.
آیا فیلم صرفا به وجه هنری و تجربی تمرکز دارد یا داستان هم برای مخاطب تعریف می‌کند؟
بهرام: فیلم «پوست» به‌شدت داستان‌گوست اساسا خاصیت افسانه داستان‌گویی است، اما از آن جهت که مخاطب چنین صحنه‌هایی را تا به حال ندیده فیلم تجربی به نظر برسد؛ اساسا داستان به سمتی می‌رود که فضای بصری خاصی به وجود می‌آورد ولی فیلم ما کاملا قواعد فیلم‌های کلاسیک را رعایت کرده و داستان‌گوست.
با این مورد عجیب و غریبی که در فیلم پوست مواجه هستیم آیا احیانا این فیلم پیامی هم به مخاطب انتقال می‌دهد؟
بهرام: این فیلم با فضایی که دارد شاید پیام اجتماعی نداشته باشد، اما از آنجایی که یک ایده ناظر دارد کلیت فیلم را به سمت خودش می‌کشد و به مخاطب خودش می‌گوید که هر آنجور که به دنیا نگاه کنی همان‌طور بازتاب برایت خواهد داشت. اگر بدی کنی بد می‌بینی و خوبی هم برایت خوبی ارمغان دارد؛ منتها این پیام‌ها توسط جن به مخاطب انتقال داده می‌شود.
از آنجایی که در بحث کارگردانی هر دو نفر شما در این فیلم با هم همکار بودید آیا در زاویه نگاه به مشکل نمی‌خوردید؟
بهمن: (می خندد) ما دایم با هم جنگ داریم. هر کسی ایده خودش را دارد من از یک زاویه به موضوع نگاه می‌کنم بهمن از زاویه دیگر. اختلاف نظر زیاد داریم. به هر جهت دو کارگردانه بودن کار را سخت می‌کند، اما در بیشتر وقت‌ها به اجماع هم می‌رسیدیم. بنده خدا فیلمبردار از دست ما چه کشید تا به نقطه نهایی برای قرار دادن دوربین برسد.
بهرام: اختلاف دیدگاه داریم، اما با صحبت‌های زیاد به اشتراک نظر می‌رسیم.
فیلم‌های کوتاه شما در جشنواره‌های مختلف با استقبال مواجه شده، پیش‌بینی شما از میزان استقبال منتقدان و مخاطبان از جشنواره فجر چیست؟
بهمن: خیلی به موضوع رقابتی نگاه نمی‌کنم، اما به هر جهت جایزه و تشویق را هم دوست داریم. بپذیریم که سلیقه داوران متفاوت است. بیشتر دیده شدن فیلم توسط مخاطبان و منتقدان برای من مهم است. بحث رقابت اولویت اول من نیست.
چقدر به دیده شدن فیلم‌تان در فجر امیدوار هستید؟
بهمن: به نظر من فجر باعث دیده شدن فیلم می‌شود اگر جایزه بگیرد جست‌وجو و کنجکاوی پیرامون آن بیشتر هم می‌شود ولی ممکن است فیلم توجه داوران را به خود جلب نکند. نظر داوران مبنی بر بد بودن فیلم نیست.
همچنین به لحاظ ساختاری روایت تجربی و هنری هم که انتخاب کردید سختی کار دوچندان می‌شود؟
بهمن: به نظر من نگاه اکسپریمنتالی در فیلم لحاظ شده در نوع روایت ساختار به هم ریخته‌ای را برای خودمان انتخاب کردیم. در میان فیلم‌هایی ایرانی تجربه نویی به شمار می‌رود.
اینکه داستان پیچیده را با نابازیگران روایت کردید چه هدفی داشتید؟
بهمن: از ابتدا ترجیحم این بود که از بازیگران شناخته شده در فیلم بهره ببرم. اما بعد تصمیم ما عوض شد ولی همین بازیگر‌هایی هم که در فیلم حضور دارند از پس نقش‌شان به خوبی برآمده‌اند. اعتقادی هم ندارم فیلم به واسطه حضور بازیگران برجسته نشان داده می‌شود. داستان فیلم ایجاب می‌کرد با این رویکرد پیش برویم و از بازیگران اورجینال برای روایت قصه بهره ببریم.
از آنجایی که در سال‌های گذشته ثابت شده مخاطب با فیلم‌های غیرمتعارف ارتباط خوبی برقرار نمی‌کند از نظر شمای کارگردان ارتباط مخاطب با این فیلم چگونه خواهد بود؟
بهمن: اتفاقا من بر این عقیده‌ام که مخاطب چنین فیلم‌هایی را دوست خواهد داشت. اگر تجربه ثابت کرده تماشاگر در سینما با این نوع فیلم‌ها ارتباط برقرار نمی‌کند برای این است که سوژه‌ها خوب از آب درنمی‌آیند. اگر فضایی خلق کنیم که باورپذیر و پیچیده باشد مخاطب خودش فیلم را کشف می‌کند و تا آخر به تماشای داستان می‌نشیند به شرطی که حس جست‌وجوگرایانه در فیلم باشد.
بهرام: به نظر من هم مخاطب این فیلم را دوست خواهد داشت البته برای آن دسته از مخاطبان که به فیلم‌های اجتماعی با ریتم تند عادت دارند و این فیلم فاقد حضور سلبریتی است جاذبه نخواهد داشت، اما ما تلاش کردیم با فضاسازی خاص اتمسفر جدیدی برای این فیلم به وجود بیاوریم. دلهره و تعلیق مندرج در فیلم برای بعضی مخاطبان خصوصا تماشاگران خاص اهمیت دارد.
آیا فیلم صرفا به وجه هنری و تجربی تمرکز دارد یا داستان هم برای مخاطب تعریف می‌کند؟
بهرام: فیلم «پوست» به‌شدت داستان‌گوست اساسا خاصیت افسانه داستان‌گویی است، اما از آن جهت که مخاطب چنین صحنه‌هایی را تا به حال ندیده فیلم تجربی به نظر برسد؛ اساسا داستان به سمتی می‌رود که فضای بصری خاصی به وجود می‌آورد ولی فیلم ما کاملا قواعد فیلم‌های کلاسیک را رعایت کرده و داستان‌گوست.
با این مورد عجیب و غریبی که در فیلم پوست مواجه هستیم آیا احیانا این فیلم پیامی هم به مخاطب انتقال می‌دهد؟
بهرام: این فیلم با فضایی که دارد شاید پیام اجتماعی نداشته باشد، اما از آنجایی که یک ایده ناظر دارد کلیت فیلم را به سمت خودش می‌کشد و به مخاطب خودش می‌گوید که هر آنجور که به دنیا نگاه کنی همان‌طور بازتاب برایت خواهد داشت. اگر بدی کنی بد می‌بینی و خوبی هم برایت خوبی ارمغان دارد؛ منتها این پیام‌ها توسط جن به مخاطب انتقال داده می‌شود.
از آنجایی که در بحث کارگردانی هر دو نفر شما در این فیلم با هم همکار بودید آیا در زاویه نگاه به مشکل نمی‌خوردید؟
بهمن: (می خندد) ما دایم با هم جنگ داریم. هر کسی ایده خودش را دارد من از یک زاویه به موضوع نگاه می‌کنم بهمن از زاویه دیگر. اختلاف نظر زیاد داریم. به هر جهت دو کارگردانه بودن کار را سخت می‌کند، اما در بیشتر وقت‌ها به اجماع هم می‌رسیدیم. بنده خدا فیلمبردار از دست ما چه کشید تا به نقطه نهایی برای قرار دادن دوربین برسد.
بهرام: اختلاف دیدگاه داریم، اما با صحبت‌های زیاد به اشتراک نظر می‌رسیم.
فیلم‌های کوتاه شما در جشنواره‌های مختلف با استقبال مواجه شده، پیش‌بینی شما از میزان استقبال منتقدان و مخاطبان از جشنواره فجر چیست؟
بهمن: خیلی به موضوع رقابتی نگاه نمی‌کنم، اما به هر جهت جایزه و تشویق را هم دوست داریم. بپذیریم که سلیقه داوران متفاوت است. بیشتر دیده شدن فیلم توسط مخاطبان و منتقدان برای من مهم است. بحث رقابت اولویت اول من نیست.
چقدر به دیده شدن فیلم‌تان در فجر امیدوار هستید؟
بهمن: به نظر من فجر باعث دیده شدن فیلم می‌شود اگر جایزه بگیرد جست‌وجو و کنجکاوی پیرامون آن بیشتر هم می‌شود ولی ممکن است فیلم توجه داوران را به خود جلب نکند. نظر داوران مبنی بر بد بودن فیلم نیست.
فیلم‌هایی در تاریخ سینما ساخته شده که در خاطره‌ها مانده و اتفاقا تاثیرگذار هم هستند، اما در جشنواره جایزه نمی‌گیرند. باز هم می‌گویم جایزه گرفتن را دوست دارم، اما برای جایزه گرفتن تاوان نمی‌پردازم. دوست دارم وجه هنری فیلم در دیده شدن آن نقش داشته باشد.
۰
