راه‌های موثر برای کم حرف شدن؛ چگونه کم حرف بزنیم؟
چگونه کم حرف بزنیم؟ بسیاری از اندیشمندان و بزرگان درباره کم حرف زدن و فواید آن سخن می‌گویند و خاموشی و گزیده گویی را بر حرف زدن بیهوده ترجیح می‌دهند، برای گزیده گویی و کم کردن صحبت‌ها راهکار‌های تأثیرگذاری وجود دارد که موجب می‌شود تا علاوه بر کم صحبت کردن تأثیر سخنان شما بر روی دیگران بیشتر شود.
فرادید | شاید کم حرف زدن مورد پسند بسیاری از ما باشد، اما در عمل برای انجام آن ناتوان باشیم و مدیریت درست بر روی آن نداشته باشیم، جالب است بدانید با استفاده از برخی راهکار‌ها می‌توانید بر روی صحبت کردن خود مدیریت داشته باشید، این کار از طریق انجام برخی تمرینات مداوم امکان پذیر است و موجب می‌شود تا با کمتر حرف زدن بیشتر مورد علاقه اطرافیان خود باشید.
به گزارش فرادید، پر حرفی می‌تواند ریشه در کودکی فرد داشته باشد، حرف زدن کودک با خودش و بیان داستان‌های تخیلی می‌تواند منجر به پر حرف شدن کودک شود؛ و یا شاید این تصور وجود داشته باشد که سکوت کردن شما موجب کمتر شدن محبوبیت و حاکمیت سکوت بر جمع می‌شود، اما در حقیقت کمتر حرف زدن موجب می‌شود تا شما سخنان تأثیرگذار بیشتری را ارائه دهید.
راهکار اول: حرف خود را تا جایی که امکان دارد مختصر کنید
فقط زمانی که لازم است حرف بزنید
هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد. قبل از اینکه سخن‌گفتن را آغاز کنید، از خودتان بپرسید که آیا واقعا لازم است که چیزی بگویید یا نه. اگر آنچه قصد گفتنش را دارید ربطی به بحث ندارد، بهتر است از گفتن آن پرهیز کنید. مردم جذب صحبت‌های کسی می‌شوند که کلمات و جملات خود را بادقت انتخاب می‌کند. کسانی که همواره در حال اظهارنظر و نقل داستان هستند به‌مرورزمان محبوبیت خود را از دست می‌دهند. معمولا بیشتر گفته‌های افراد پرحرف بی‌ربط و غیرضروری است.
لازم نیست برای خالی‌نبودن عریضه در مجلسی پرحرفی کنید
گاهی تنها دلیل افراد برای حرف‌زدن شکستن سکوت است. این افراد برای شکستن سکوت در جمع‌های علمی و حرفهای مثل محیط کا ر یا مدرسه سخن‌گفتن را آغاز می‌کنند. اما باید بدانیم که گاهی سکوت چندان هم بد نیست و نیازی به شکستن این سکوت وجود ندارد. مثلا زمانی که شما و همکارتان در یک اتاق مشغول استراحت هستید، نیاز نیست سکوت را با شروع یک گفت‌وگوی غیرضروری از بین ببرید. شاید همکار شما برای استراحت به سکوت نیاز داشته باشد و تمایلی به صحبت نداشته باشد. در چنین مواقع ی لبخند زدن دوستانه و حفظ سکوت مؤدبانه‌تر خواهد بود.
به کلماتی که انتخاب می‌کنید دقت کنید
کسانی که زیاد صحبت می‌کنند به‌احتمال زیاد بسیاری از اطلاعات محرمانه و حرفهای خصوصی را ناخواسته بر زبان می‌آورند. قبل از زدن چنین حرف‌هایی حتما کمی مکث کنید. فراموش نکنید که آب رفته به جوی بازنمی‌گردد. همیشه وقت دارید که اطلاعات بیشتری را درمورد یک مسئله در اختیار دیگران قرار دهید، اما وقتی حرف محرمانه‌ای را در جمع بر زبان می‌آورید، دیگر آن حرف خصوصی نیست و، برای جبران، کاری از دست شما ساخته نخواهد بود.
هنگام حرف‌زدن زمان را در نظر بگیرید
وقتی حواس‌تان به زمان باشد، کمتر حرف خواهید زد. معمولا بعد از گذشت ۲۰ ثانیه احتمال اینکه مخاطب‌تان تمرکز خود را از دست بدهد زیاد است. درنتیجه، وقتی ۲۰ ثانیه حرف زدید، حواس‌تان به شنوندگان باشد که آیا مشتاق شنیدن ادامه سخنان شما هستند یا خیر. به زبان بدن آنها توجه کنید. بی‌قراری، چک‌کردن مداوم تلفن همراه و نگاه‌کردن به درودیوار نشان می‌دهد که مخاطب شما خسته شده است. پس بهتر است هرچه سریع‌تر حرف را کوتاه و تمام کنید. در حالت کلی، بهتر است بیش از ۴۰ ثانیه به‌طور مداوم صحبت نکنید، چون باعث می‌شود مخاطب خسته شود و به ادامه حرفهای شما توجه نکند.
برای رفع استرس پرحرفی نکنید
برای جلب‌توجه و رضایت دیگران پرحرفی نکنید
بدانید که برای شنوندگان، مختصر و مفید حرف‌زدن از حرفهای بی‌سروته جذاب‌تر است. به‌جای پرحرفی‌کردن درباره خودتان، حرف‌هایی بزنید که واقعا ارزش گفتن دارند.
راهکار دوم: بیشتر گوش کنید
تمام حواس‌تان را بر کسی متمرکز کنید که در حال حرف‌زدن است
هنگام گفت‌وگو هرگز گوشی خود را چک نکنید یا اطراف را نگاه نکنید. به اینکه برای شام چه بخورید یا بعد از ساعت کاری کجا بروید فکر نکنید. تمام توجه خود را به طرف مقابل معطوف کنید. به‌این‌ترتیب، بهتر گوش می‌کنید و درمورد آنچه گفته می‌شود تمرکز دارید. به چشم‌های گوینده نگاه کنید و اگر گاهی تمرکز خود را از دست دادید، سعی کنید به زمان حال برگردید و به گوش‌دادن ادامه دهید.
ارتباط چشمی برقرار کنید
برقراری ارتباط چشمی نشانه توجه شماست. هنگامی که کسی با شما صحبت می‌کند به چشم‌های او نگاه کنید. این کار به معنای حضور و توجه شماست. قطع ارتباط چشمی ممکن است دور از ادب و به معنای بی‌توجهی باشد. هنگام گفت‌وگو تلفن همراه خود را داخل کیف یا جیب خود بگذارید تا مجبور نشوید هرازچندگاهی گوشی را نگاه کنید و حواس‌تان از جریان گفته منحرف شود. اگر مخاطب‌تان هنگامی که شما در حال صحبت هستید تماس چشمی خود را با شما قطع کند، این حرکت به احتمال زیاد نشانه این است که او خسته شده یا شما پرحرفی کرده‌اید. در چنین مواردی بهتر است کمی مکث کنید یا به طرف مقابل نیز فرصت حرف‌زدن بدهید.
به حرفهای طرف مقابل فکر کنید
سعی کنید گوش دادن فعالانه را یاد بگیرید. هنگامی که کسی در حال حرف‌زدن است، شما باید به حرفهای او گوش کنید. طرف مقابل را هنگام گوش‌دادن قضاوت نکنید. حتی اگر با آنچه گفته می‌شود مخالفید، منتظر بمانید تا نوبت شما برای حرف‌زدن برسد. وقتی دیگری در حال حرف‌زدن است، به‌جای فکرکردن به اینکه چه جوابی باید بدهید، روی حرفهای او تمرکز کنید. برای تمرکز بهتر می‌توانید گفته‌های طرف مقابل را در ذهن خود تصور کنید. هچنین می‌توانید کلمات و عبارت‌های کلیدی حرفهای او را به خاطر بسپارید.
هنگام گفت‌وگو به حرفهای طرف مقابل اشاره کنید
از عباراتی مثل «پس شما می‌گویید برای جشنی که شرکت در هفته آینده برگزار خواهد کرد نگران هستید» استفاده کنید. بعد از چنین عباراتی می‌توانید از گوینده سؤال کنید. به‌عنوان‌مثال، جمله قبلی را با این سؤال ادامه دهید، «فکر می‌کنید علت این نگرانی چیست؟ اگر مایل باشید می‌توانیم بیشتر دراین‌باره صحبت کنیم». هنگام گفتگو سعی کنید احساس همدلی خود را به طرف مقابل نشان دهید و او را قضاوت نکنید.
راهکار سوم: در رعایت قوانین کم‌حرفی بیراهه نروید
نظرات خود را در موارد ضروری حتما بیان کنید
رعایت کم‌حرفی به این معنا نیست که در مواقع لزوم از خودتان دفاع نکنید یا منظور خود را بیان نکنید. اگر مسئله‌ای به‌طور جدی ذهن‌تان را درگیر کرده یا نظری دارید که احساس می‌کنید بسیار اهمیت دارد، حرف‌تان را بزنید. افراط در کم‌حرفی نیز مثل افراط در هر کار دیگری صحیح نیست. پس به بهانه کم‌حرفی اطرافیان را از شنیدن نظرات مهم و شاید حیاتی خود محروم نکنید. دانستن اینکه چه زمانی لازم است حرف بزنید از اصول اولیه مهارت در کم‌حرفی است. به‌عنوان‌مثال، وقتی در زندگی شخصی خود دچار یک مشکل جدی می‌شوید، بهتر است، برای کمک‌گرفتن از دوستان و نزدیکان مورداعتمادتان، مشکل را با آنها در میان بگذارید. یا اگر در زمینه کاری نظری دارید که می‌تواند تأثیرات مثبتی روی روند کار داشته باشد، حتما نظر خود را در جمع مدیران و همکاران بیان کنید.
در برقراری ارتباط چشمی افراط نکنید
ارتباط چشمی افراطی در برخی فرهنگ‌ها، به‌ویژه فرهنگ‌های آسیایی، به معنای بی‌احترامی است. پس بهتر است در برخورد با افرادی با فرهنگ‌های متفاوت، از اصول و آداب معاشرت آنها، ازجمله درمورد برقراری ارتباط چشمی، آگاه شوید.
هنگام گوش‌دادن به نظرات دیگران تعصب را کنار بگذارید
هر انسانی نظر و عقیده منحصر به خودش را دارد. تعریفی که هر فرد از درست و غلط دارد ممکن است با دیگری متفاوت باشد. وقتی به حرفهای فرد دیگری گوش می‌کنید، ممکن است چیزهایی بشنوید که چندان هم موردقبول شما نیستند. اما بهتر است قضاوت کردن کردن درباره دیگران را تاخیر بیندازید. اگر مچ خودتان را هنگام قضاوت طرف مقابل گرفتید، دست از قضاوت بردارید و روی صحبت‌های او متمرکز شوید. تحلیل شنیده‌های‌تان را به بعد
