اولین تصویر از ژاله صامتی در فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» منتشر شد.
آرمان درویش سابقه حضور در آثار سینمایی و نمایشی همچون موافقت اصولی، پسرکشی، سودابه، یلدا، بازی‌های مردانه، مقیمان ناکجا، لایه‌های دروغ، کمدی انسانی، پشت دیوار سکوت، لابی، خورشید نیمه شب، چهارشنبه و مجموعه نمایش خانگی ملکه گدایان را داشته است.
اما بررسی صفحه‌های آرمان درویش و ژاله صامتی نشان می‌دهد که هیچ یک از آن‌ها چنین وصلتی را تایید و یا تکذیب نکرده اند؛ بنابراین نمی‌توان ادعای این رسانه‌ها و سایت‌های داخلی را رد یا تایید کرد.
این‌جا اومدی یعنی تو اول باید شروع کنی کلاس بیان بری، لهجه‌ات فراموش بشه، بتونی حرف بزنی، باید کتاب بخونی، باید ادبیات بدونی، باید شعر بدونی. این شکلی نیست.
محسن در این فیلم علاوه بر نقش جدی، نقش اول را نیز ایفا کرد. او در فیلم‌های طنزی که بازی کرده بود، کار‌های خوبی داشت. او در خیلی از صحنه‌ها به من کمک کرد و خروجی آن نقشی شد که بر روی پرده آمد.
مهم‌ترین مشکل فیلمنامه پسرکشی در این است که نویسنده فیلمنامه با هدف روایت متفاوت، از داستان‌پردازی به شیوه متعارف و باورپذیر پرهیز می‌کند. به این ترتیب میان شکل و محتوای اثر تناسب معقولی در کار نیست و داستانگویی نیز مبهم و گنگ است.
«پسرکشی» به معنای درست کلمه یک اثر ضدزن است زن‌ها در این فیلم تحت تاثیر سلطه‌جویی یک مرد قرار گرفته‌اند و یک مرد کانون خانواده را بر هم زده است، آن مادر هم که علاقه به مرد بودن دارد هم به شدت کاریکاتوری است،
در این فیلم پیچیدگی‌های روابط خانواده‌ای که به خاطر یک باور غلط دچار بحران هستند، طی چند دهه به نمایش در می‌آید. منتقدان بر این باورند که کارگردان می‌توانست کمی با دقت بیشتر و عمیق‌تر کردن ماجرا‌های رخ داده در فیلم سوال مبهمی را در ذهن مخاطب نگاه دارد.
نظر من این است که باید کمدی را جدی بسازیم، حتی کمدی را هم باید جدی بازی کرد. در یک سریال یا فیلم کمدی هر چه صحنه‌ها جدی‌تر، دکوپاژ جدی‌تر، موسیقی جدی‌تر، صداگذاری جدی‌تر باشد کار خنده‌دار‌تر می‌شود!
«درخونگاه»، به رغم تأثیرپذیری‌اش از «قیصر» یا «راننده تاکسی»، کپی آن یا هیچ فیلم دیگری نیست، بلکه فیلمی با شناسنامه و هویت مستقل خود است.
