امروز با شاعران جهان؛ یک شعر عاشقانه از نزار قبانی
شعر زیبای محبوب من یکی از اشعار عاشقانه و مشهور نزار قبانی، شاعر پر آوازه عرب است.
فرادید| محبوب من یکی از اشعار عاشقانه و مشهور نزار قبانی، شاعر سوری است. او متولد 1923 در دمشق بود و با شعرهای عاشقانه‌اش در جهان شهرت پیدا کرد. قبانی اکنون هم در دنیای عرب شهرت بسیار زیادی دارد و زن و عشق از مضامین اصلی شعرهایش هستند.
اشعار نزار قبانی به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه شده است.
او سرودن شعر را از 16 سالگی آغاز کرد و از دانشکده حقوق شهر دمشق فارغ التحصیل شد. نزار قبانی کارمند وزارت خارجه سوریه بود که در شهرهای قاهره، بیروت، لندن و مادرید خدمت کرد.
او در سال 1966 کار دیپلماتیک را رها کرد و به شاعری پرداخت؛ هرچند بعد از شکست اعراب در مسئله فلسطین به شعر سیاسی و مقاومت نیز روی آورد. همسرش بلقیس الراوی در سال 1981 در یک بمب گذاری در شهر بیروت کشته شد و همین مسئله تاثیر زیادی بر اشعار قبانی گذاشت.
شعرهای نزار قبانی دارای سادگی و روانی است و برخی منتقدان اشعار او را مانند یک نثر ادبی می‌دانند که ویژگی‌های لازم شعر را ندارد. قبانی خود نیز این نظر را قبول داشت و معتقد بود که همین سادگی شعرهایش آن را به اشعاری همگانی تبدیل کرده است.
محبوب من!
اگر در زندگی من نبودی
بانویی چون تو را خلق می‌کردم
که قامتش چون شمشیر، زیبا و کشیده
و چشمانش چون آسمان تابستان زلال باشد
صورتش را روی برگ درختان نقش می‌زدم
و صدایش را بر برگ درختان حک می‌کردم
موهایش را کشتزاری از ریحان
کمرگاهش را از شعر
و لب و دهانش را جامی عطرآگین می‌ساختم
و دستانش را چونان کبوتری که آب را نوازش می‌کند
و ترس از غرق شدن ندارد
تمام طول شب را بیدار می‌ماندم
تا لرزش گردنبد و موسیقی گوشواره‌اش را ترسیم کنم
اگر در لوح سرنوشتم نبودی
تو را به گونه‌ای چنین می‌آفریدم:
تکه‌ای از ماه را قرض می‌گرفتم
مشتی صدف دریا و روشنای سحر دریا،
مسافران و سفر را وام می‌گرفتم
ابر را برای چشمانت می‌کشیدم
و با باران می‌رقصیدم
اگر در واقعیت نبودی،
ماه‌ها و ماه‌ها به پیشانی بلند
لب‌های کشیده‌ات و انگشتانت می‌پرداختم
محبوب من!
بانویی چون تو را می‌کشیدم بلور دست!
و در میان مژگانش دو ستاره درخشتان می‌نشاندم
اما محبوب من!
چه کسی بسان توست؟
کجا خواهد بود؟... کجا؟... کجا؟....
ترجمه از طیبه بهشتی معز
