تذکره‌الاولیا عطار نیشابوری؛ درس زندگی با سلطان العارفین؛ «برای خودت زندگی کن نه مردم»
بسیاری از ما در طول زندگی پیوسته نگران مردم و قضاوت‌های آن‌ها هستیم. این در حالی است که برای خوشبخت‌بودن باید بیش از دیگران نگران خودمان باشیم.
فرادید| با وجود این که اطلاعات دقیقی از زندگی عطار در دست نیست، اما آثار عطار از مهم‌ترین متون عرفانی تاریخ ادبیات است. عطار یکی از والاترین نمودهای نثر کلاسیک فارسی را در کتاب تذکره‌الاولیا به نمایش گذاشته است که خواندن آن علاوه بر حظ ادبی سرشار از لطایف معنوی نیز هست.
به گزارش فرادید، گذشت زمان نه تنها گرد کدورت بر چهره ادبیات کلاسیک فارسی نپاشیده است که ارزش ادبیات فارسی را بیشتر کرده است و چه بسیارند آموزه‌هایی که در آثار بزرگان ادبیات ایران وجود دارند و هنوز هم می‌توانند برای ما راه‌گشا باشند.
تذکره‌الاولیا: ذکر عتبه بن الغلام
در این ذکر ما از عتبه و کم‌اهمیتی قضاوت دیگران از نگاه او خواهیم خواند و خواهیم دید که او چگونه نسبت به نگاه دیگران بی‌تفاوت است و مردم نیز این را به عنوان یکی از خصایص نیکوی او یاد می‌کنند. البته باید توجه داشت که این به معنی دوری‌گزیدن و بی‌اهمیت‌بودن نسبت به هم‌نوعانمان نیست، بلکه منظور دوری از ترس از قضاوت مردم است.
عبدالواحد بن زید را گفتند: هیچ کس را دانی که وی از خلق مشغول شد به حال خویش؟
گفت: یکی را دانم که این ساعت درآید.
عتبه الغلام درآمد. گفت: در راه کرا دیدی؟
گفت: هیچ کس را.
و راه گذر وی بر بازار بود.
همچنین در مورد احترام به مال و اموال دیگران نیز از عتبه بخوانید:
نقل است که عتبه را دیدند جایی ایستاده و عرق از وی می‌ریخت. گفتند: حال چیست؟
گفت: در ابتدا جماعتی به مهمان آمدند. ایشان از این دیوار همسایه پاره ای کلوخ بازم کردم تا دست بشویند. هر وقت که آنجا رسم از آن خجالت و ندامت چندین عرق از من بچکد، اگر چه بحلی خواسته ام.
