تصاویر؛ معماری خاص یک خانۀ هندی با حال و هوای «سفال»

«استودیو سانگات» با دقت و توجه به طراحی این سکونتگاه پرداخته و پناهگاهی خلق کرده که آرامش و صمیمیت با طبیعت پیرامون را اولویت قرار داده است.
فرادید| نزدیک شهر گاندیناگار هند، «خانهی تعطیلات تپههای آلوآ» بهنرمی در دل زمین جای گرفته و ریتم خودش را با نقشه زمین منطقه هماهنگ کرده است. «استودیو سانگات» با دقت و توجه به طراحی این سکونتگاه پرداخته و پناهگاهی خلق کرده که آرامش و صمیمیت با طبیعت پیرامون را در اولویت قرار داده است.
به گزارش فرادید، این خانه که در یکی از خمیدگیهای حاشیه رودخانه سابارماتی قرار گرفته، به ساکنان خود فرصت رهایی از شتاب زندگی شهری میدهد و مکانی برای هنرمندان، نویسندگان و فیلمسازانی است که به دنبال خلوت برای آفرینش هنری هستند.
در قلب این خانه آجری و سفالی، یک حیاط مرکزی است که هم فضاهای داخلی را از هم جدا میکند و هم آنها را به هم پیوند میدهد. این باغچهی درونی افق را به درون کشیده و طبیعت را نه بهعنوان منظرهای دور، بلکه به عنوان یک همراه همیشگی بازتعریف میکند.
طراحی فضایی بهگونهای است که به تراسی پلکانی در فضای باز منتهی میشود و بستری برای شبهای آرام زیر آسمان یا اجراهای غیررسمی فراهم میکند. طراحی استودیو سانگات، خانه را طوری جهتدهی کرده که با آغوش باز از طبیعت استقبال کند و مرز میان پناهگاه و چشمانداز را از میان بردارد.
معماران استودیو سانگات در طراحی این خانهی تعطیلات، مصالحی را انتخاب کردهاند که با محیط طبیعی پیرامونش سازگار باشد. آنها از آجرهای فشرده ساختهشده از پسماند کورههای آجرپزی استفاده کردهاند تا بافت ملموسی به ساختمان ببخشند و پروژه را بهگونهای در دل زمین بنشانند. این رویکرد تأملبرانگیز، حس نگهبانی و مراقبت از طبیعت را به فضا القا میکند؛ طوریکه دیوارها گویی با لایههای زمین سخن میگویند. نتیجه کار خانهای شده که داستان مصالحش با چرخههای تجدیدپذیر طبیعت هماهنگ است.
در امتداد محور طولی خانه، ایوانهایی عریض قرار دارند که بین فضای بسته و باز واسطهگری میکنند. این ایوانهای سایهدار، لبههای خانه را نرمتر کرده و به فضاهای زیستی اجازه تنفس و تعامل آرام با خورشید، باد و باران را میدهند.
وقتی درها باز باشند، خانه شبیه یک خیمه بزرگ ساکت و باز عمل میکند که نور و هوا آزادانه در آن جریان دارند. صبح به نرمی وارد فضا میشود و نور عصرگاهی از دل حیاط عبور میکند و ریتمی از روشنایی متغیر در طول روز پدید میآورد.
پیوستگی مصالح، تجربهی حسی خانهی تعطیلات تپههای آلوآ را تعریف میکند. سفال تقریباً در تمام سطوح خانه حضور دارد؛ از دیوارهای بتنی رنگدار گرفته تا کفهای آجری سرخرنگ و سنگفرشهای گرمشده با آفتاب. این زبان مشترک بافت و رنگ، به معماری حالتی آرام و هماهنگ داده و گرمایی ملموس و ماندگار ایجاد کرده است.
در تپههای آلوآ، معماران خانهای طراحی کردهاند که با حرکت روز هماهنگ است، در مرزهایش سخاوتمند است و با زبان زمین آشناست.
مترجم: زهرا ذوالقدر