۴ مهارتِ انسانی که هوش مصنوعی هرگز جایش را نمی‌گیرد
تردیدی نیست که هوش مصنوعی آینده را به پیش نخواهد برد. برای آنکه هوش مصنوعی بتواند کار کند، انسان‌ها باید خلاق، بابصیرت و آگاه‌از‌متن باشند. دلیلش خیلی سرراست است: انسان‌ها مدام ارزش‌هایی را تولید می‌کنند که ماشین‌ها قادر به شبیه‌سازی آن‌ها نیستند.
فرادید | سال‌هاست که می‌شنویم هوش مصنوعی به‌سرعت جای نیروی کار انسانی را خواهد گرفت. هوش مصنوعی تاکنون نقش‌های متعددی را تغییر داده است. ما از دستگاه‌های عابربانک، سیستم‌های خودپرداز و بازرسی‌های خودکار فرودگاهی استفاده می‌کنیم و چت‌بات‌ها مسئولِ بخشِ پشتیبانی از مشتریان هستند.
به گزارش فرادید، هدف ترساندنِ انسان‌ها نیست بلکه هدف برجسته کردنِ این حقیقت است که هوش مصنوعی به تدریج در حالِ تغییر‌دادنِ زندگی و فعالیت‌های اجرایی به‌گونه‌ایست که کم‌کم جای نیروی انسانی کار را بگیرد.
درعین‌حال، پیشرفت‌های تکنولوژیکی در حالِ تولید و خلق چشم‌انداز‌های جدید شغلی هستند. پیش‌بینی‌شده که هوش مصنوعی نیاز به متخصصان، به‌خصوص در عرصه مهندسی نرم‌افزار و رباتیک، را افزایش دهد. درنتیجه، هوش مصنوعی می‌تواند میلیون‌ها شغلِ جدید را نابود کند و هم‌زمان میلیون‌ها شغلِ جدید ایجاد کند.
یکی از چندین نگرانی‌ای که هوش مصنوعی ایجاد کرده امکانِ حذفِ بخشِ وسیعی از نیروی کار انسانی از طریقِ حذف کردنِ نیاز به نیروی کار انسانی است. اما هوش مصنوعی هم‌زمان می‌تواند انسان‌ها را از انجامِ وظایفِ تکراری و خسته‌کننده رها کند و به آن‌ها اجازه بدهد روی پروژه‌های پیچیده‌تر و پاداش‌مندتر تمرکز کند یا خیلی ساده وقتِ بیش‌تری در روز داشته باشند.
این آمار ممکن است نگرانی و اضطراب انسان‌ها درباره آینده را افزایش دهد. اما، تاریخ نشان می‌دهد که ممکن است چنین نباشد. تردیدی نیست که بسیاری از صنایع تا حدی تغییر می‌کنند که دیگر نیازی به نیروی کار انسانی نداشته باشند و این باعث می‌شود که شغل بازتعریف و فرایند‌های شغلی اصلاح شوند. برای مثال، تشخیص بسیاری از بیماری‌ها می‌تواند به شکلِ مؤثری ماشینی شود و به پزشکان امکان بدهد روی مسائل بزرگ‌تری که نیاز به توجه و دقت بیشتر دارد، تمرکز کنند.
اما یک مورد وجود دارد و آن اینکه برای جایگزین کردنِ کاملِ نیروی کار انسان، وجود نیروی کار انسانی در اکنون و آینده ضروری است.
ظرفیتِ هوش مصنوعی فراتراز‌تصور است، اما محدودیت‌هایی نیز وجود دارد. درحالی که واضح است هوش مصنوعی در سطوح مختلف بر دنیای حرفه‌ای مسلط خواهد شد؛ اما نمی‌توان انکار کرد که هرچه‌قدر هم هوش مصنوعی پیشرفت کند، هرگز نمی‌تواند آگاهیِ انسان که جایگاه او را در رأس هرمِ زنجیره غذایی تقویت می‌کند، شبیه‌سازی کند.
ما تاکنون درباره شغل‌هایی صحبت کرده‌ایم که با پیشرفت تکنولوژی از دستِ انسان ربوده می‌شوند، اما ابعادِ انسانیِ کار نمی‌تواند جایگزین شود. بگذارید روی چیزی تمرکز کنیم که هوش مصنوعی نمی‌تواند از عهده انجام دادنِ آن بربیاید. شغل‌هایی وجود دارد که انجام آن‌ها فقط از عهده انسان‌ها برمی‌آید.
شغل‌هایی وجود دارد که نیاز به خلق‌کردن، مفهوم‌پردازی، برنامه‌ریزی‌های استراتژیکی پیچیده و سروکار داشتن با فضا‌های ناشناخته و تعاملاتِ عاطفی و انسانی دارد که تااکنون بسیار فراتر از تخصصِ هوش مصنوعی بوده است. بگذارید درباره مهارت‌های ویژه‌ای صحبت کنیم که تا زمانیکه نوعِ بشر باقی است، نمی‌توان آن‌ها را با هوشِ مصنوعی جایگزین کرد.
۱. همدلی در انحصار انسان‌هاست
برخی ممکن است مخالفت کنند و بگویند که حیوان‌ها هم همدلی نشان می‌دهند، اما حیوان‌ها متصدی شغل‌ها نیستند. انسان‌ها، برخلافِ برنامه‌های نرم‌افزاری که برای حصول یک نتیجه مشخص طراحی شده‌اند، قادر به احساسِ عواطف هستند. ممکن است متناقض به نظر برسد، اما علاقه بین انسان و سازمان بنیانِ روابطِ حرفه‌ای را تشکیل می‌دهد.
انسان‌ها به ارتباطاتِ انسانی و فردی‌ای نیاز دارند که از سیطره و قلمرو حرفه‌ای فراتر می‌رود تا اعتماد و پیوندِ انسانی را توسعه دهد، چیزی که تکنولوژی ربات‌ها به‌طور کامل از آن بی‌بهره است.
۲. هوش عاطفی یا هیجانی
اگرچه هوش مصنوعی دقیق است، اما شهودی یا نسبت به تفاوت‌های فرهنگی حساس نیست، زیرا این خصیصه‌ای انسانی محسوب می‌شود. مهم نیست که هوش مصنوعی تاچه‌اندازه برای انجام وظایفش برنامه‌ریزی شده باشد، از توانایی انسانی برای مطابقت دادنِ خودش با الگوریتم‌های خرد انسانی برخوردار نیست. برای مثال، معنا دادن به یک موقعیت یا چهره یک انسان دیگر. هوش مصنوعی فاقد هوشِ عاطفی‌ای است که انسان‌ها را قادر می‌کند تعاملی را که نیاز به ارتباطِ عاطفی دارد، درک کنند و از عهده آن بربیایند.
در رساندنِ خدماتِ مراقبتی به مشتری، تعامل انسانی برای درک و فهمِ یک موقعیت، به ماشین‌های خودکاری که نمی‌توانند فراتر از برنامه‌ای که برای‌شان نوشته شده است کار یا کمک کنند، ترجیح داده می‌شوند.
۳. خلاقیت
مزیتِ انسان بودن: هوش مصنوعی می‌تواند تولید و کارایی را با کاهشِ خطا‌ها و تکرار و جایگزین کردنِ شغل‌های یدی با راه‌حل‌های خودکارِ هوش مصنوعی، بهبود ببخشد، اما نمی‌تواند روان‌ِ انسان‌ها را درک کند. علاوه‌بر‌آن، همان‌طور که جهان بیشتر به هوش مصنوعی مجهز می‌شود، انسان‌ها نیز توانایی‌شان برای انجام وظایف خلاقانه افزایش پیدا می‌کند.
۴. حلِ مسئله فراتر از رمز
انسان‌ها می‌توانند با تحلیل موقعیت؛ مثلِ تفکر انتقادی در سناریو‌های پیچیده و اتخاذ تاکتیک‌های خلاقانه، با عدم‌قطعیت‌ها کنار بیایند. برخلافِ انسان‌ها که می‌توانند در زمینه‌های متنوع و باوجودِ موانع عمل کنند؛ ابزار‌هایی که با هوش مصنوعی کار می‌کنند نمی‌توانند فراتر از وظیفه‌ای که به آن‌ها محول شده است، عمل کنند. البته درحالِ حاضر چنین است شاید در آینده تغییراتی صورت بگیرد.
کوچک‌ترین تردیدی نیست که هوش مصنوعی آینده را به پیش نخواهد برد. برای آنکه هوش مصنوعی بتواند کار کند، انسان‌ها باید خلاق، بابصیرت و آگاه‌از‌متن باشند. دلیلش خیلی سرراست است: انسان‌ها مدام ارزش‌هایی را تولید می‌کنند که ماشین‌ها قادر به شبیه‌سازی آن‌ها نیستند.
منبع: Economic Times
ترجمه: عاطفه رضوان‌نیا-سایت فرادید
