ونگوگ؛ مردی که «نقاشی و جنون» را ترکیب کرده بود
وینسنت وَن گوگ یک نقاش پستامپرسیونیست هلندی بود. او با وجود اینکه فقط ده سال فعالیت هنری داشت، به یکی از مشهورترین و اثرگذارترین چهرهها در تاریخ هنر غربی تبدیل شد. بخشی از مهمترین آثار ونگوگ زمانی کشیده شدند که او در یک بیمارستان روانی بستری بود.
فرادید| وینسنت وَن گوگ یا وینسنت ویلم فان خوخ (زادهی ۱۸۵۳ در هلند و درگذشته ۱۸۹۰ در فرانسه) یک نقاش پستامپرسیونیست هلندی بود که به یکی از مشهورترین و اثرگزارترین چهرهها در تاریخ هنر غربی تبدیل شد.
به گزارش فرادید، او در آخرین دههی عمرش، حدود ۲۱۰۰ اثر هنری خلق کرد از جمله حدود ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن که بیشترشان مربوط به دو سال آخر عمرش بودند.
خلاصهی زندگی ون گوگ
ون گوگ روز ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در زوندرت در هلند جنوبی به دنیا آمد. پدرش کشیش بود. سال ۱۸۶۹، نخستین شغل خود را آغاز کرد؛ کار در شعبهی لاههی بنگاه بینالمللی خرید و فروش آثار هنری به نام گوپیل. در طول این زمان او شروع به نوشتن نامه برای برادر کوچکترش تئو کرد. این نامهنگاری تا باقی عمر ون گوگ ادامه یافت و به درک ما از زندگی او کمک شایانی کرد.
ترک هلند
ون گوگ به لندن نقل مکان کرد و آنجا به طور موقت به عنوان معلم مشغول به کار شد. بعداً به پاریس رفت و دوباره برای گوپیل کار کرد اما در سال ۱۸۷۶ به دلیل «تلاش نکردن» در این کار، اخراج شد. او عمیقاً درگیر مسیحیت شد و مدت کوتاهی به عنوان مبلغ مسیحیت در بوریناژ، میان جامعهی کارگران معدن در جنوب بلژیک کار کرد، اما بخاطر داشتن رویکرد بیش از حد متعصبانه این کارش را هم از دست داد.
هنرمند شدن ون گوگ
ون گوگ پس از شکست در مشاغل دیگر، سال ۱۸۸۰ در سن ۲۷ سالگی تصمیم گرفت هنرمند شود. او به سراسر هلند سفر کرد و شروع به یادگیری خودآموز طراحی و نقاشی کرد. هزینهی مالی این سفرها را برادرش تئو تامین میکرد. سال ۱۸۸۶، ون گوگ به پاریس رفت و آنجا با نقاشان مشهوری مثل دِگاس، تولوز-لوترک، پیسارو و گوگن ملاقات کرد.
تغییر سبک
نقاشی «شب پرستاره» یکی از شاهکارهای ونگوگ است که او آن را در بیمارستان روانی کشید
سبک او در این دوره تغییر کرد و تحت تاثیر امپرسیونیسم، جلوهای ملایمتر و روشنتر پیدا کرد. سال ۱۸۸۸، ون گوگ به پراوِنس در جنوب فرانسه رفت، جایی که مجموعهی مشهور «گلهای آفتابگردان» را کشید. گوگن نیز به او پیوست، اما آنها به خوبی با هم کنار نیامدند. گوگن از کار ون گوگ انتقاد کرد و در پی آن جروبحثهای داغی میان آن دو ایجاد شد.
این موقعیت و وضعیت بیثبات سلامت روان او موجب شد با تیغ به گوگن حمله کند. چندی پس از این اتفاق، ون گوگ گوش خودش را برید و آن را به یک روسپیخانهی محلی در آرل برد. اخیرا یک طراحی کلی از این جراحت توسط جراحی که او را مداوا کرده بود کشف شده که بر اساس آن ما میدانیم که او کل گوشش را بریده بود.
روزهای پایانی عمر ون گوگ
اسلحهای که ونگوگ با آن به خودش شلیک کرد
مدت کوتاهی پس از این اتفاق، او چند ماهی را در یک آسایشگاه روانی نزدیک آرل در جنوب فرانسه گذراند. در طول این زمان، او میان دورههای رخوت، افسردگی و فعالیت هنری فوقالعاده متمرکز در نوسان بود. او اواخر سال ۱۸۹۰ از آسایشگاه روانی مرخص شد و سوابق گواه مداوا شدن حال اوست. اما در ۲۷ جولای ۱۸۹۰، در مزرعۀ نزدیک کلیسایی در اور سور آواز در شمال پاریس به خودش شلیک کرد. او دو روز بعد در اوبرژ راوو، کافۀ کوچکی در اور سور آواز در آغوش برادرش از دنیا رفت.
مترجم: زهرا ذوالقدر