تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی دانیل داریو

دانیل داریو در بوردو، در جنوب فرانسه، در خانوادهای هنردوست به دنیا آمد. پدرش پزشک ارتش بود و مادرش خوانندهی اپرا. او یک برادر کوچکتر به نام اولیویه داشت که بعدها نوازنده شد. پدرش در سال ۱۹۲۴، زمانی که دانیل تنها ۷ سال داشت، درگذشت و مادرش او را در یادگیری موسیقی و هنر تشویق کرد.
فرادید| دانیل داریو (Danielle Darrieux)، زادهی ۱ مه ۱۹۱۷ در بوردو، فرانسه و درگذشتهی ۱۷ اکتبر ۲۰۱۷ در پاریس، بازیگر و خوانندهی فرانسوی بود که بهعنوان یکی از برجستهترین و پرکارترین ستارگان سینمای فرانسه شناخته میشود. او با بیش از ۸۰ سال فعالیت حرفهای، در بیش از ۱۰۰ فیلم سینمایی و تئاتر ظاهر شد و به دلیل زیبایی، ظرافت و استعداد بازیگریاش به نمادی از «زن فرانسوی» تبدیل شد. داریو تا سن ۸۵ سالگی به فعالیت هنری ادامه داد و نقشهای متنوعی در سینمای صامت، ناطق و تئاتر ایفا کرد.
زندگی اولیه و خانواده
دانیل داریو در بوردو، در جنوب فرانسه، در خانوادهای هنردوست به دنیا آمد. پدرش پزشک ارتش بود و مادرش خوانندهی اپرا. او یک برادر کوچکتر به نام اولیویه داشت که بعدها نوازنده شد. پدرش در سال ۱۹۲۴، زمانی که دانیل تنها ۷ سال داشت، درگذشت و مادرش او را در یادگیری موسیقی و هنر تشویق کرد. دانیل در کودکی ویولنسل نواخت و در کنسرواتوار پاریس تحصیل کرد، اما علاقهی اصلیاش به بازیگری بود که از سنین پایین به آن روی آورد.
شروع فعالیت هنری
داریو فعالیت حرفهای خود را در سن ۱۴ سالگی با بازی در فیلم «رقص» (Le Bal، ۱۹۳۱) آغاز کرد، که آخرین سالهای سینمای صامت بود. زیبایی، صدای دلنشین و حضور گیرای او بهسرعت توجه تهیهکنندگان را جلب کرد. او در دههی ۱۹۳۰ در فیلمهای متعددی ظاهر شد و با نقشاش در «مایرلینگ» (Mayerling، ۱۹۳۶) به شهرت بینالمللی رسید. این فیلم دراماتیک دربارهی عشق ممنوعهی آرشیدوک اتریش، او را به ستارهای جهانی تبدیل کرد. داریو همچنین در هالیوود فعالیت کرد و در فیلمهایی مانند «خشم زندگی» (The Rage of Paris، ۱۹۳۸) بازی کرد.
فیلمهای شاخص
داریو در بیش از ۱۰۰ فیلم سینمایی و چندین اثر تئاتری و تلویزیونی ظاهر شد. برخی از آثار برجستهی او عبارتند از:
«رقص» (Le Bal، ۱۹۳۱)
«مایرلینگ» (Mayerling، ۱۹۳۶، آناتول لیتواک)
«خشم زندگی» (The Rage of Paris، ۱۹۳۸، هنری کاستر)
«مادام دو...» (Madame de…، ۱۹۵۳، ماکس اوفولس)
«گوشوارههای مادام دو...» (The Earrings of Madame de…، ۱۹۵۳)
«۸ زن» (۸ Femmes، ۲۰۰۲، فرانسوا اوزون)
«پرسپولیس» (Persepolis، ۲۰۰۷، صداپیشگی)
او در فیلم «۸ زن»، در سن ۸۵ سالگی، نقش مادربزرگ را بازی کرد که یکی از آخرین اجراهای برجستهی او بود. داریو همچنین در تئاتر فرانسه، بهویژه در دهههای ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰، بهعنوان بازیگری زبردست شناخته میشد.
جوایز و افتخارات
داریو جوایز متعددی دریافت کرد و بهعنوان یکی از اسطورههای سینمای فرانسه مورد تجلیل قرار گرفت:
- جایزه سزار: برندهی سزار افتخاری در سال ۱۹۸۵ برای مجموعهی آثارش.
- لژیون دونور: دریافت نشان لژیون دونور برای خدماتش به فرهنگ فرانسه.
- جشنوارههای بینالمللی: تحسینشده در جشنوارههای مختلف برای نقشهایش در فیلمهایی مانند «مایرلینگ» و «مادام دو...».
- او همچنین به دلیل فعالیت طولانیمدت و تأثیرش بر سینمای فرانسه، بهعنوان یکی از الگوهای «زن فرانسوی» با اندام ظریف، چهرهی زیبا و نگاه گیرا شناخته میشود.
زندگی شخصی
- ازدواجها و روابط: دانیل داریو سه بار ازدواج کرد. اولین ازدواجش با هنری دکوان، کارگردان و فیلمنامهنویس، از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۱ بود. او سپس در سال ۱۹۴۲ با پورفریو روبیروسا، دیپلمات دومینیکنی که به دلیل روابط عاشقانهی متعددش معروف بود، ازدواج کرد؛ این ازدواج در سال ۱۹۴۷ به طلاق انجامید. سومین ازدواج او با ژرژ میتسینیکس، فیلمنامهنویس، از سال ۱۹۴۸ تا زمان مرگ او در ۱۹۹۱ ادامه داشت. داریو از ازدواج سوم خود یک پسر به نام متیو داشت.
- فعالیتهای دیگر: داریو به موسیقی علاقهمند بود و در چندین فیلم آواز خواند. او همچنین به نقاشی و نویسندگی علاقه داشت و در اوقات فراغت به این فعالیتها میپرداخت.
- چالشها: در طول جنگ جهانی دوم، داریو به دلیل بازی در فیلمهایی که توسط کمپانیهای تحت کنترل رژیم ویشی (دولت دستنشاندهی نازیها) تولید شده بود، مورد انتقاد قرار گرفت. او بعدها این تصمیم را نتیجهی شرایط دشوار زمان جنگ دانست و از آن ابراز پشیمانی کرد.
فعالیتهای کنونی و میراث
دانیل داریو در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۷ در سن ۱۰۰ سالگی در پاریس درگذشت. او تا اواخر عمرش فعال بود و آخرین نقشهایش در فیلمهایی مانند «۸ زن» و صداپیشگی در «پرسپولیس» نشاندهندهی تطبیقپذیری او بود. داریو بهعنوان یکی از پرکارترین و ماندگارترین ستارگان سینمای فرانسه شناخته میشود. نقشهای او در فیلمهای کلاسیک و حضورش در تئاتر، او را به نمادی از فرهنگ سینمایی فرانسه تبدیل کرد. او با ظرافت و حرفهایگریاش الهامبخش نسلهای بعدی بازیگران، بهویژه زنان، بود