تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی هدی لامار

فرادید| هدی لامار (Hedy Lamarr)، با نام اصلی هدویگ اوا ماریا کیسلر (Hedwig Eva Maria Kiesler)، متولد ۹ نوامبر ۱۹۱۴ در وین، اتریش، و درگذشته ۱۹ ژانویه ۲۰۰۰ در کاسلبری، فلوریدا، آمریکا، بازیگر، مخترع و یکی از برجسته‌ترین چهره‌های سینمای هالیوود در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ بود. او نه‌تنها به دلیل زیبایی خیره‌کننده و نقش‌هایش در فیلم‌هایی مانند سامسون و دلیله (۱۹۴۹) مشهور است، بلکه به خاطر اختراع فناوری «طیف گسترده پرش فرکانسی» (Frequency-Hopping Spread Spectrum) که پایه‌ای برای وای‌فای، بلوتوث و GPS مدرن شد، شناخته می‌شود.

دوران کودکی و اوایل زندگی

هدی لامار در وین، در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد. پدرش، امیل کیسلر، بانکدار و مدیر بانک بود و مادرش، گرترود کیسلر، پیانیست. هدی تنها فرزند خانواده بود و در محیطی مرفه بزرگ شد. او از کودکی به هنر و فناوری علاقه داشت، در چهار سالگی درس پیانو آموخت و در پنج سالگی به کلاس‌های باله رفت. در نوجوانی، به دلیل زیبایی‌اش، توجه کارگردانان را جلب کرد. او تحصیلات رسمی را در سوییس ادامه داد، اما در ۱۶ سالگی تصمیم گرفت بازیگری را دنبال کند. هدی در ۱۷ سالگی در مدرسه تئاتر ماکس راینهارت در وین آموزش دید و اولین نقش‌هایش را در تئاترهای محلی ایفا کرد.

شروع حرفه بازیگری

هدی لامار بازیگری را در اوایل دهه ۱۹۳۰ با فیلم‌های آلمانی‌زبان آغاز کرد. اولین نقش قابل‌توجه او در فیلم پول در خیابان (Geld auf der Straße, ۱۹۳۰) بود. شهرت او در سال ۱۹۳۳ با بازی در فیلم چکسلواکی اکستازی (Ecstasy) به کارگردانی گوستاو ماخاتی به دست آمد. این فیلم به دلیل صحنه‌های برهنه و جسورانه‌اش، که برای آن زمان جنجالی بود، توجه بین‌المللی را جلب کرد و لامار را به چهره‌ای بحث‌برانگیز تبدیل کرد. این فیلم در بسیاری از کشورها سانسور شد، اما به او شهرت اولیه‌ای بخشید.در سال ۱۹۳۷، پس از مهاجرت به آمریکا، با استودیوی مترو-گلدوین-مایر (MGM) قرارداد بست و نام هنری «هدی لامار» را انتخاب کرد. اولین فیلم هالیوودی او الجزایر (Algiers, ۱۹۳۸) کنار چارلز بویر بود که موفقیت بزرگی به دست آورد و او را به‌عنوان «زیباترین زن جهان» معرفی کرد.

موفقیت‌های سینمایی

لامار در دهه ۱۹۴۰ در فیلم‌های متعددی درخشید. نقش او در رونق شهر (Boom Town, ۱۹۴۰) کنار کلارک گیبل و اسپنسر تریسی، رفیق جو (Comrade X, ۱۹۴۰) و زازی در مترو (Ziegfeld Girl, ۱۹۴۱) جایگاه او را به‌عنوان ستاره هالیوود تثبیت کرد. برجسته‌ترین نقش او در سامسون و دلیله (۱۹۴۹) به کارگردانی سیسیل بی. دمیل بود که یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های آن سال شد. او در فیلم‌های کمدی مانند دوست من ایرما (My Favorite Spy, ۱۹۵۱) و درام‌هایی مانند دیشونورد لیدی (Dishonored Lady, ۱۹۴۷) نیز بازی کرد.با این حال، لامار اغلب از نقش‌هایی که صرفاً بر اساس زیبایی‌اش به او پیشنهاد می‌شد، ناراضی بود و به دنبال نقش‌های چالش‌برانگیزتر بود. او در اواخر دهه ۱۹۵۰ به دلیل کاهش پیشنهادهای سینمایی، از هالیوود فاصله گرفت.

اختراعات و مشارکت‌های علمی

هدی لامار علاوه بر بازیگری، ذهن خلاقی در فناوری داشت. در طول جنگ جهانی دوم، او با همکاری جرج آنتایل، آهنگساز، سیستمی برای «پرش فرکانسی» اختراع کرد که از تداخل امواج رادیویی دشمن در هدایت اژدرها جلوگیری می‌کرد. این فناوری در سال ۱۹۴۲ ثبت اختراع شد (شماره پتنت: ۲,۲۹۲,۳۸۷)، اما تا دهه ۱۹۶۰ توسط ارتش آمریکا استفاده نشد. این اختراع پایه‌ای برای فناوری‌های مدرن مانند وای‌فای، بلوتوث و GPS شد. لامار تا دهه ۱۹۹۰ به دلیل این اختراع مورد تحسین قرار نگرفت، اما در سال ۱۹۹۷ جایزه پیشگام بنیاد الکترونیک فرانتیر و در سال ۲۰۱۴ به‌صورت پسامرگ به تالار مشاهیر مخترعان ملی آمریکا راه یافت.

زندگی شخصی

زندگی شخصی هدی لامار پر از فراز و نشیب بود. او شش بار ازدواج کرد:

1. فریتس ماندل (۱۹۳۳-۱۹۳۷): تاجر اسلحه اتریشی که روابط نزدیکی با رژیم نازی داشت. لامار در ۱۹۳۷ از او جدا شد و به پاریس گریخت.
2. جین مارکی (۱۹۳۹-۱۹۴۰): فیلمنامه‌نویس.
3. جان لودر (۱۹۴۳-۱۹۴۷): بازیگر، که از او دو فرزند داشت: جیمز لامار مارکی و دنیس لودر.
4. ارنست استاوفر (۱۹۵۱-۱۹۵۲): صاحب کلوب شبانه.
5. دبلیو. هوارد لی (۱۹۵۳-۱۹۶۰): تاجر نفت تگزاسی.
6. لوئیس جی. بویز (۱۹۶۳-۱۹۶۵): وکیل.

او همچنین یک فرزندخوانده به نام آنتونی لودر داشت. لامار در سال‌های پایانی زندگی‌اش منزوی شد و از انظار عمومی فاصله گرفت. او در مصاحبه‌ها از فشارهای هالیوود و زندگی پرهیاهوی شخصی‌اش صحبت کرد. لامار در فلوریدا زندگی می‌کرد و به نقاشی و مطالعه علمی علاقه داشت.

فعالیت‌های دیگر و دیدگاه‌ها

لامار در کنار بازیگری و اختراع، در زمینه تولید فیلم نیز فعالیت کرد. او شرکت تولید خود را تأسیس کرد و فیلم‌هایی مانند عشق عجیب (Strange Woman, ۱۹۴۶) را تولید کرد. او به مسائل اجتماعی مانند برابری جنسیتی و به رسمیت شناختن زنان در علم و فناوری اهمیت می‌داد. در سال ۱۹۹۷، در مصاحبه‌ای گفت: «هرگز به خاطر ذهنم شناخته نشدم، فقط به خاطر ظاهرم.» اواخر زندگی و درگذشتدر دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، لامار از بازیگری کناره‌گیری کرد و زندگی آرامی در فلوریدا داشت. او در سال‌های آخر از مشکلات بینایی (ماکولا دژنراسیون) رنج می‌برد و کمتر در انظار عمومی ظاهر شد. هدی لامار در ۱۹ ژانویه ۲۰۰۰ در سن ۸۵ سالگی بر اثر بیماری قلبی در کاسلبری، فلوریدا درگذشت. خاکستر او طبق وصیتش در جنگل‌های وین پراکنده شد.

میراث و جوایز

هدی لامار جوایز متعددی برای بازیگری و اختراعاتش دریافت کرد:

• ستاره پیاده‌روی مشاهیر هالیوود (۱۹۶۰).
• جایزه پیشگام بنیاد الکترونیک فرانتیر (۱۹۹۷).
• جایزه افتخاری اتریش برای علم و هنر (۱۹۹۸).
• ورود به تالار مشاهیر مخترعان ملی آمریکا (۲۰۱۴، پسامرگ).

ثروت او در زمان مرگ حدود ۳ میلیون دلار تخمین زده شد. لامار به‌عنوان «مادر وای‌فای» و یکی از زیباترین ستارگان هالیوود شناخته می‌شود. زندگی او در مستند بمب‌شل: داستان هدی لامار (Bombshell: The Hedy Lamarr Story, ۲۰۱۷) به تصویر کشیده شد.

جمع‌بندی

هدی لامار با ترکیبی از زیبایی، استعداد بازیگری و ذهن خلاق علمی، یکی از تأثیرگذارترین زنان قرن بیستم بود. او از ستاره سینمای هالیوود به مخترعی پیشرو تبدیل شد که فناوری‌های مدرن را شکل داد. زندگی شخصی پرچالش و موفقیت‌های حرفه‌ای‌اش، او را به چهره‌ای الهام‌بخش بدل کرده است.