عبور یک فضاپیمای دوقلو از کنار زمین بعد از 17 سال

فضاپیمای استریو-بی در سال ۲۰۱۴ و پس از یک بازنشانی عمدی از دسترس خارج شد. اما استریو-آ همچنان سفر خود را ادامه می‌دهد و تصاویری از خورشید تهیه می‌کند که از زمین امکان دیدن آن‌ها را نداریم.

سرعت گردش استریو-آ به دور خورشید اندکی از سرعت گردش ما بیشتر است. در نتیجه ۱۷ سال طول کشید تا این فضاپیما دوباره به زمین برسد.

استریو-آ حالا دوباره فرصت دارد کاری را انجام دهد که زمانی با برادر دوقلوی خود انجام می‌داد. این فضاپیما در همکاری با ماهواره‌های رصدخانه خورشیدی و هورسپهری (SOHO) و رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید (SDO) تصاویری برجسته از خورشید تهیه خواهد کرد.

دید استریوسکوپی مشابه تصویری است که ما با دو چشم خود می‌بینیم. فاصله چشم‌ها به ما کمک می‌کند تا فواصل و برجستگی‌های اشیاء را درک کنیم. با تغییر فاصله بین استریو-آ و ماهواره‌های SOHO و SDO، دانشمندان می‌توانند به تهیه و تنظیم تصاویر سه‌بعدی از خورشید بپردازند.

اخترشناسان برای استفاده از این فرصت از پیش به شناسایی نواحی فعال و نواحی مغناطیسی پیچیده پرداخته‌اند.

یکی از اهداف آن‌ها تصویربرداری از تاج‌های خورشیدی است. برخی از اخترشناسان عقیده دارند که این حلقه‌های تاج در واقعیت با آن‌چه در تصاویر دو-بعدی می‌بینیم تفاوت دارند. یا به عبارت دیگر، شاید آن‌ها خطاهایی نوری باشند. مشاهده همزمان آن‌ها به‌طور سه-بعدی و از چند نما می‌تواند به روشن شدن حقیقت کمک کند.

یکی دیگر از این فرصت‌ها، مطالعه خروج‌های جرم از تاج خورشیدی است. این انفجارها میدان‌های مغناطیسی‌ای را آزاد می‌کنند که در طول مسیر خود تا زمین دچار دگرگونی می‌شوند. نحوه این دگرگونی می‌تواند تعیین کند که این میدان‌ها چه تأثیری بر زمین می‌گذارند.

دانشمندان تا الان برای پیش‌بینی رفتار این میدان‌ها به مدلسازی‌های کامپیوتری تکیه می‌کردند. اما حالا این فرصت وجود دارد که آن‌ها داده‌هایی واقعی جمع‌آوری کنند. این داده‌ها می‌توانند دانش ما را از میدان‌های مغناطیسی که خورشید به زمین شلیک می‌کند تغییر دهند.

استریو-آ و ماهواره‌های رصدی حالا به خورشیدی کاملاً متفاوت نگاه خواهند کرد. این تفاوت می‌تواند بینش‌هایی نو در درک ما از این ستاره به ارمغان آورد.