داستان تولد زمین؛ حلقه‌ای که به آرامی از آسمان سقوط کرد
حلقه بزرگ یک ساختار در مقیاس بزرگ حلقه‌ای شکل است که توسط کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی در نزدیکی صورت فلکی بوتس با قطر ۱.۳ میلیارد سال نوری در فاصله ۹.۲ میلیارد سال نوری از ما شکل‌گرفته است. در سال ۲۰۲۴ توسط الکسیا لوپز، دانشجوی دکترا در دانشگاه مرکزی لنکاوی کشف شد.
حلقه فرضی زمین از نظر کیهانی دوام زیادی نداشت؛ یعنی فقط چند ده میلیون سال. اما بر اساس تحلیلی که توسط اندی تامکینز، دانشمند سیاره‌شناسی از دانشگاه موناش در استرالیا انجام شد به‌اندازه‌ای طولانی بود که تأثیر ماندگاری بر رکورد زمین‌شناسی زمین گذاشت.
بازسازی برخورد اردوویسین
تام کینز و تیمش که کار تحقیقاتی روی حلقه فرضی زمین انجام می‌دادند روی افزایش غیرمعمولی در تعداد برخوردهای شهاب‌سنگ معروف به سنبله کار می‌کردند و توانستند برخورد ردوویسین را بازسازی و مشخص کنند که حلقه‌ای که به‌آرامی در مدار زمین فرومی‌پاشد می‌تواند توضیحی قابل‌قبول برای این ناهنجاری باشد؛ چیزی که می‌تواند واقعاً سرگرم‌کننده باشد.
تام کینز به ScienceAlert گفت: من دوست دارم به این فکر کنم که زمین با حلقه‌ای در اطراف آن چه شکلی می‌شد.
این یک کار کارآگاهی قابل‌توجه است که ممکن است با تجزیه‌وتحلیل آینده، به توضیح جنبه‌های دیگر تاریخ زمین کمک کند.
احتمال‌داشتن حلقه‌ای برای زمین
به گزارش سایت Sciencealert تام کینز می‌گوید: در طی میلیون‌ها سال، مواد این حلقه به‌تدریج به زمین می‌افتد و باعث ایجاد موجی در برخورد شهاب‌سنگ‌ها می‌شود که در رکوردهای زمین‌شناسی مشاهده شده است. ما همچنین می‌بینیم که لایه‌های سنگ‌های رسوبی این دوره حاوی مقادیر خارق‌العاده‌ای از بقایای شهاب‌سنگ است.
حلقه‌ها در منظومه شمسی نسبتاً رایج هستند. این چهار سیاره غول‌پیکر دارای حلقه هستند و شواهدی وجود دارد که مریخ نیز دارای حلقه بوده است. به‌این‌ترتیب این سؤال مطرح می‌شود که آیا زمین درگذشته وحشی خود می‌توانست حلقه‌ای داشته باشد؟
افزایش برخورد شهاب‌سنگ‌ها
بعید است اگر زمانی وجود داشته باشد، آثاری از آن را در فضا پیدا کنیم. اما برای یک دوره زمانی در دوره اردوی سین نزدیک به نیم میلیارد سال پیش، برخورد شهاب‌سنگ‌ها به طور ناگهانی برای حدود ۴۰ میلیون سال افزایش یافت. یک دسته کامل از دهانه ها وجود دارد که در این مدت ظاهر شده اند؛ در فاصله بسیار نزدیک به هم.
عصر یخبندان ویرانگر
در اواخر دوره اردوی سین تقریباً ۴۴۵ میلیون سال پیش، زمین وارد عصر یخبندان ویرانگر شد. در نیم میلیارد سال گذشته حلقه‌ای در اطراف زمین می‌توانست با انداختن سایه‌ای بر سطح این وضعیت را تشدید کند. در این مرحله حدس و گمان زیادی وجود دارد که نیاز به بررسی بیشتر دارد.
نیاز به مدل‌سازی عددی
تام کینز به ScienceAlert گفت: مرحله بعدی تحقیق نیاز به مدل‌سازی عددی دارد و ما در حال حاضر این را در دست اجرا داریم. اما انتظار می‌رود دانشمندان دیگر هم در این زمینه تلاش و تحقیق بیشتری داشته باشند.
این مدل‌سازی شکسته‌شدن سیارک و تشکیل حلقه از بقایای آن و به دنبال آن تکامل حلقه در طول زمان را بازسازی می‌کند. این ساختار و شکلی را که حلقه می‌توانست باشد و این را که آیا می‌توانست سایه بزرگی ایجاد کند آشکار می‌کرد. سپس این داده‌ها باید در اختیار دانشمندان آب‌وهوا قرار گیرد تا ببینند چه اثراتی می‌تواند داشته باشد.
اما اگر تأثیری داشته باشد، پیامدهای آن نه‌تنها برای درک دنیای خودمان، بلکه برای مداخلات اقلیمی بسیار جالب است.
تنوع زیستی
موضوع دیگری که در این زمان در حال رخ‌دادن بود، رویداد بزرگ تنوع زیستی اردوویسین (تکامل سریع ارگانیسم‌های مختلف) بود که تغییر سریع آب‌وهوا چالش‌هایی را برای زندگی و نیاز به تکامل ایجاد می‌کند؛ بنابراین اگر حلقه باعث تغییر اقلیم شود (و اگر این حلقه بسیار مهم است تام کینز گفت، در این مرحله)، ممکن است منجر به تکامل سریع نیز شده باشد.
شکل‌دادن به یک سیاره داغ
یک مفهوم جالب این است که این یک راه برای شکل دادن به یک سیاره بیش از حد داغ خواهد بود؛ بنابراین برای مثال اگر یک سیارک بزرگ را به مدار جدایی به‌دور زهره هدایت کنیم، سردشدن منجر به بارش جزئی از جو می‌شود و احتمالاً خنک‌کننده بسیار قابل‌توجهی نیز خواهد بود.
بنابراین ما احتمالاً باعجله زهره را شکل زمینی نمی‌کنیم. اما آیا این جالب نیست که تصور کنیم می‌توانیم چنین کاری انجام دهیم.
