شاهکار جدید ناسا: حالا خودروها با هم صحبت می‌کنند

اگرچه خودروهای خودران هنوز از تمام ظرفیت خود بهره‌ نمی‌برند، اما هم‌اکنون در دسترس هستند و نحوه جابجایی ما را به طرز چشمگیری متحول کرده‌اند. از ترمز خودکار گرفته تا تغییر آنی خطوط عبور، به نظر می‌رسد که فناوری خودران به پیشرفت‌های قابل‌توجهی دست یافته است.

با این حال، واقعیت کمی پیچیده‌تر است. خودران بودن کامل، تنها زمانی محقق خواهد شد که تمامی خودروهای موجود در جاده قادر به برقراری ارتباط با یکدیگر و همچنین با زیرساخت‌های شهری باشند. این زیرساخت‌ها شامل مواردی مانند چراغ‌های راهنمایی، علائم جاده‌ای، اطلاعات هواشناسی و حتی دستگاه‌های مورد استفاده عابران پیاده است.

با شاهکار جدید ناسا آشنا شوید

شرکت‌های زیادی در حال کار روی سیستم‌های خودران هستند، اما بزرگ‌ترین مانع، تعدد همین شرکت‌ها است. بدون وجود استاندارد مشترک برای توسعه این فناوری‌، احتمال اینکه خودروهای تولید شده بتوانند به طور یکپارچه با یکدیگر صحبت کنند، بسیار اندک است.

از آنجایی که به نظر می‌رسد هنوز هیچ نهادی به دنبال ایجاد یک استاندارد مشترک بین این فناوری‌ها نیست، سازمان فضایی ناسا خود را موظف به انجام این کار می‌داند. این سازمان مدتی است که روی پروژه‌ای به نام Data & Reasoning Fabric (DRF) کار می‌کند که در ابتدا به عنوان ابزاری برای مدیریت پهپادهای خودکار هوایی و توانمندسازی آنها در تصمیم‌گیری طراحی شد.

پروژه DRF در واقع مجموعه‌ای از زیرساخت‌های نرم‌افزاری، ابزارها، پروتکل‌ها، قوانین و سیاست‌هایی است که به اعتقاد ناسا، توانایی ایجاد بستری برای به‌اشتراک‌گذاری امن و قابل اعتماد داده‌ها و استدلال منطقی بین اپراتورها و ماشین‌های مختلف را دارد.

روش کار این سیستم بسیار ساده است. تصور کنید خودروی تولید شده توسط یک شرکت، نیاز به دسترسی به داده‌های ترافیکی تولید شده توسط خودروهای سایر شرکت‌ها و همچنین اطلاعات مربوط به چراغ‌های راهنمایی دارد. در صورت عدم وجود یک سیستم یکپارچه برای تبادل داده بین این فناوری‌های مختلف، DRF به عنوان یک واسطه عمل می‌کند و با ایجاد یک محیط یکپارچه، داده‌ها را از سیستم‌هایی که به طور معمول قادر به تعامل با یکدیگر نیستند، جمع‌آوری می‌کند.

این فناوری در مراحل پایانی توسعه خود قرار دارد. در نسخه اولیه آن برای پهپادها، DRF در شهر فینیکس ایالت آریزونا برای تسهیل انتقال تجهیزات پزشکی از مناطق شهری به روستاها مورد استفاده قرار گرفت. نحوه عملکرد این فناوری به این صورت بود که DRF مکان‌هایی را که در آنجا نیاز به امکانات پزشکی وجود داشت شناسایی کرد و سپس یک پهپاد به صورت خودکار برای ارسال تجهیزات به مقصد مورد نظر هدایت شد.

ناسا اعلام کرده که در این پروژه، یک سامانه جامع ایجاد شده که تأمین‌کنندگان، مراکز درمانی و اپراتورهای پهپاد را به هم متصل می‌کند. این سامانه جایگزین نیروی انسانی نمی‌شود، بلکه با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته، عملکرد آن را بهبود می‌بخشد. همچنین اقداماتی برای آزمایش DRF به عنوان ابزاری در حوزه استخراج معادن در حال انجام است. در این کاربرد، این سامانه می‌تواند مته‌های خودران تولید شده توسط یک شرکت را با کامیون‌های حمل بار ساخت شرکت دیگر مرتبط کرده و در نتیجه، بازدهی عملیات را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

به منظور آزمایش دقیق این فناوری، ناسا قصد دارد آن را در محلی به نام Roverscape مورد استفاده قرار دهد. این مکان متشکل از موانع، شیب‌ها و زمین‌های ناهموار بوده و پیش از این برای آزمایش مریخ‌نوردان اعزامی به سایر کرات مورد استفاده قرار گرفته است. ناسا علاوه بر گسترش کاربردهای فناوری DRF در وسایل نقلیه جاده‌ای و حفاری معدنی روی زمین، در حال بررسی روش‌هایی است که بتواند از این فناوری در ماموریت‌های فضایی، به ویژه در ماه، استفاده کند.

اگرچه در حال حاضر، ماه فاقد ترافیک وسایل نقلیه است، اما این وضعیت پایدار نخواهد ماند. با اجرای جدی برنامه آرتمیس توسط ناسا و همچنین برنامه‌های فضایی سایر کشورها، ماه به سرعت به مکانی پرتردد تبدیل خواهد شد. با استقرار سیستم DRF در ماه، امکان هماهنگی و برنامه‌ریزی عملکرد صحیح وسایل نقلیه خودران، مته‌های حفاری و حتی عملیات ورود و خروج موشک‌ها فراهم می‌شود.

هنوز زمان دقیقی برای استفاده عملی از شاهکار جدید ناسا در زمین یا سایر سیارات مشخص نشده است، اما اگر روند تکامل به همین شکل ادامه یابد، این فناوری می‌تواند بسیار مفید واقع شود. البته DRF تنها فناوری مورد توجه ناسا برای توسعه مفاهیم مرتبط با عملیات خودران و ادغام آنها در بخش‌های عمومی و تجاری نیست. این سازمان روی پروژه‌های دیگری نیز کار می‌کند و هنوز جزئیات کامل تحقیقات خود در این زمینه را منتشر نکرده است.

منبع: خبرآنلاین