کشف سیاه‌چاله‌ای ۲۰ میلیون برابر بزرگ‌تر از خورشید در فضا
پژوهشگران می‌گویند برای اولین بار موفق به رصد ابرسیاه‌چاله‌ای شده‌اند که در حال خروج از کهکشان میزبان خود است.
اخترشناسان موفق به شناسایی ابرسیاه‌چاله‌ای شده‌اند که با اندازه‌ای تقریباً 20 میلیون برابر بزرگ‌تر از خورشید در فاصله 7.5 میلیارد سال نوری از زمین قرار گرفته است و اولین مدرک رصدی از خروج یک سیاه‌چاله از کهکشان میزبان خود محسوب می‌شود.
گروهی از محققان در شرایطی که با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل مشغول رصد یک کهکشان کوتوله به‌نام RCP 28 بودند، یک سیاه‌چاله «فراری» را از طریق نواری نورانی کشف کردند. آن‌ها می‌گویند این سیاه‌چاله ظاهراً از کهکشانی که در گذشته میزبان آن بوده، خارج شده است و حالا با دنباله‌ای نورانی که درواقع محل تولید ستارگان است، به‌سمت فضای بی‌کران حرکت می‌کند.
رصدهای بیشتر به اخترشناسان نشان داد که اندازه این نوار نورانی بیش از 200 هزار سال نوری، یعنی تقریباً دو برابر پهنای کهکشان راه شیری است. این نوار احتمالاً از گازهای فشرده‌ای ساخته شده که محلی برای شکل‌گیری ستارگان است. در یک سر این نوار نورانی، سیاه‌چاله‌ای قرار دارد که با سرعت 5.6 میلیون کیلومتر بر ساعت (یا 4500 برابر سرعت صوت) درحال حرکت است.
سیاه‌چاله‌ای که از کهکشان خود «فراری» داده شده است
محققان می‌گویند سر دیگر این نوار به مرکز کهکشانی وصل می‌شود که این سیاه‌چاله قبلاً در آن قرار داشته است. «پیتر ون داکوم»، استاد فیزیک و نجوم دانشگاه ییل که پژوهشگر ارشد این مطالعه بوده است، می‌گوید: «با کمک تلسکوپ Keck در هاوایی دریافتیم که این نوار و کهکشان به یکدیگر وصل هستند. تحلیل‌های دقیق‌تر نشان داد که یک سیاه‌چاله بسیار عظیم پیش روی ماست که از کهکشان خود خارج شده و ردی از گاز را برجای گذاشته که محل شکل‌گیری ستارگان جدید است.»
شماتیکی پنج‌مرحله‌ای که وجود دو سیاه‌چاله را نشان می‌دهد و ورود سیاه‌چاله سوم این تعادل را برهم می‌زند و موجب بیرون‌افتادن یکی از سیاه‌چاله‌ها می‌شود. بخش ششم رد نورانی مطالعه حاضر را نشان می‌دهد.
تقریباً همه کهکشان‌های بزرگ در مرکز خود ابرسیاه‌چاله دارند. ولی خروج این پدیده‌های کیهانی از درون کهکشان‌ها، اتفاق عجیبی است. ون داکوم می‌گوید: «محتمل‌ترین سناریویی که تمام مشاهدات ما را توجیه می‌کند، وقوع یک رویداد شلیک کمانی تحت تأثیر یک تعامل سه‌گانه است. زمانی که سه جرم عظیم به‌لحاظ گرانشی با هم تعامل برقرار می‌کنند، این تعامل پیکربندی پایدار جدیدی به‌وجود نمی‌آورد. درعوض یک سامانه دوتایی ایجاد و جرم سوم به بیرون پرتاب می‌شود.»
نتایج این پژوهش فعلاً به‌صورت پیش‌چاپ در وب‌سایت arXiv منتشر شده، اما برای انتشار در Astrophysical Journal Letters هم پذیرفته شده است.
منبع: دیجیاتو
