یک قدم به مریخ نزدیک‌تر شدیم
ماسک امیدوار است که در صورت رسیدن به مریخ، استفاده از متان به عنوان سوخت، به معنای ترکیب آب زیرزمینی و کربن دی‌اکسید اتمسفری باشد و در این صورت این فضاپیما می‌تواند با ایجاد واکنش ساباتیه به صورت خودکفا، از سوخت لازم برای بازگشت به زمین برخوردار شود.
کد خبر :
۹۴۳۴۳
بازدید :
۲۹۸۹
فضاپیمای استارشیپ در پایگاه فضایی ایلان ماسک در بوکا چیکا در تگزاس قرار دارد
ایلان ماسک، بنیانگذار غول فناوری اسپیس‌اکس، تصویری از جدیدترین نمونه استارشیپ یعنی (SN16) را به اشتراک گذاشته است که برای انجام بزرگ‌ترین آزمایش این پروژه آماده می‌شود: نخستین پرواز مداری یک فضاپیمای آماده رفتن به مریخ که در ماه ژوئیه انجام خواهد شد.
این فضاپیمای پنجاه متری که از فولاد ضدزنگ ساخته شده اینک در آشیانه مقر پایگاه فضایی آقای ماسک در بوکا چیکا در کامرون کانتی تگزاس قرار دارد؛ با دماغه‌ای مخروطی مانند فیلم‌های علمی-تخیلی و باله‌هایی که به سوی آسمان شب خم شده‌اند.
ساخت و توسعه استارشیپ، ایلان ماسک، میلیاردر مالک شرکت تسلا را به تحقق رویای خود مبنی بر فرستادن فضانورد به سطح ناهموار مریخ در این دهه نزدیک‌تر می‌کند. رویایی با این چشم‌انداز که در نهایت، سیاره سرخ را مسکونی کرده و حتی تا سال ۲۰۵۰، شهرهایی در دهانه‌ها و حفره‌های مریخ بنا کند؛ پروژه‌ای که او در حال حاضر برای انجام آن یک قرارداد چهار میلیارد دلاری با ناسا بسته است.
اسپیس‌اکس در رویای بلندپروازانه خود در نظر دارد که ماموریت سرنشین‌دار خود را در اوایل سال ۲۰۲۴ به فضا پرتاب کند و در حال حاضر این عرصه را به شکلی از آن خود کرده که هیچ نهاد فضایی دولتی یا شرکت خصوصی رقیبی بر سر راه این شرکت نیست.
چنین طرحی به معنای آن است که شرکت ماسک تا صد استارشیپ در سال بسازد، که هرکدام از آنها قادر خواهد بود صد سرنشین را در خود جای دهد.
اسپیس‌اکس در رویای بلندپروازانه خود در نظر دارد که ماموریت سرنشین‌دار خود را در اوایل سال ۲۰۲۴ به فضا پرتاب کند و در حال حاضر این عرصه را به شکلی از آن خود کرده که هیچ نهاد فضایی دولتی یا شرکت خصوصی رقیبی بر سر راه این شرکت نیست.
چنین طرحی به معنای آن است که شرکت ماسک تا صد استارشیپ در سال بسازد، که هرکدام از آنها قادر خواهد بود صد سرنشین را در خود جای دهد.
بنا به متنی که با لحن مفتخرانه در راهنمای کاربران موشک فضاپیمای اسپیس‌اکس نوشته شده این موشک دارای «کابین‌های خصوصی، قسمت‌های مشترک بزرگ، انبار مرکزی، پناهگاه طوفان‌های خورشیدی و یک گالری بازدید» است. این شرکت، آزمایش نمونه‌های اولیه استارشیپ را در ژانویه ۲۰۲۰ آغاز کرد اما تا این‌جای کار، همه‌چیز را با سرعتی شگفت‌آور پیش برده است.
اسپیس‌اکس پس از دو پرواز موفقیت‌آمیز ۱۵۰ متری در مقر فضایی خود، مجموعه‌ای از آزمایش‌های پرواز در ارتفاع بالا را با دوره تناوب تقریبی یک آزمایش در ماه آغاز کرد. اگرچه که چهار آزمایش نخست به انفجار ختم شد، هر کدام از این آزمایش‌ها، نقطه عطفی در پیشرفت استارشیپ به شمار می‌رفت.
اسپیس‌اکس پس از دو پرواز موفقیت‌آمیز ۱۵۰ متری در مقر فضایی خود، مجموعه‌ای از آزمایش‌های پرواز در ارتفاع بالا را با دوره تناوب تقریبی یک آزمایش در ماه آغاز کرد. اگرچه که چهار آزمایش نخست به انفجار ختم شد، هر کدام از این آزمایش‌ها، نقطه عطفی در پیشرفت استارشیپ به شمار می‌رفت.
در کنار استارشیپ، این شرکت همچنین در حال ساخت تقویت‌کننده فوق سنگین ۷۰ متری است که کاملا قابلیت استفاده مجدد دارد و قادر است پروازهای پی‌درپی موشک‌های فضاپیما را از زمین انجام دهد. حاصل ترکیب این دو، یک موشک دو مرحله‌ای ۱۲۰ متری خواهد بود که قدرتمندترین پرتابگر موشک جهان تا این زمان محسوب می‌شود.
این فضاپیما شامل شش موتور رپتور است که سوخت آن با مخازن پیشرانه متان مایع و اکسیژن مایع تامین می‌شود و در مدت زمان فرآیند احتراق که در چند مرحله اتفاق می‌افتد، متالوکس تولید می‌کند. به گفته بی‌بی‌سی، این طراحی موتور برای کاهش اتلاف صورت گرفته است.
ماسک امیدوار است که در صورت رسیدن به مریخ، استفاده از متان به عنوان سوخت، به معنای ترکیب آب زیرزمینی و کربن دی‌اکسید اتمسفری باشد و در این صورت این فضاپیما می‌تواند با ایجاد واکنش ساباتیه به صورت خودکفا، از سوخت لازم برای بازگشت به زمین برخوردار شود.
(واکنش ساباتیه به واکنش هیدروژن و کربن دی‌اکسید در دمای تقریبی۳۰۰ درجه سانتی‌گراد به منظور تولید متان و آب گفته می‌شود)
این موشک فوق سنگین در این فاصله با سه هزار و ۴۰۰ تن متالوکس سرمازا پر می‌شود و به بیست و هشت موتور رپتور دیگر مجهز می‌شود.
این فضاپیما شامل شش موتور رپتور است که سوخت آن با مخازن پیشرانه متان مایع و اکسیژن مایع تامین می‌شود و در مدت زمان فرآیند احتراق که در چند مرحله اتفاق می‌افتد، متالوکس تولید می‌کند. به گفته بی‌بی‌سی، این طراحی موتور برای کاهش اتلاف صورت گرفته است.
ماسک امیدوار است که در صورت رسیدن به مریخ، استفاده از متان به عنوان سوخت، به معنای ترکیب آب زیرزمینی و کربن دی‌اکسید اتمسفری باشد و در این صورت این فضاپیما می‌تواند با ایجاد واکنش ساباتیه به صورت خودکفا، از سوخت لازم برای بازگشت به زمین برخوردار شود.
(واکنش ساباتیه به واکنش هیدروژن و کربن دی‌اکسید در دمای تقریبی۳۰۰ درجه سانتی‌گراد به منظور تولید متان و آب گفته می‌شود)
این موشک فوق سنگین در این فاصله با سه هزار و ۴۰۰ تن متالوکس سرمازا پر می‌شود و به بیست و هشت موتور رپتور دیگر مجهز می‌شود.
این موشک، ۷۲ مگانیوتون حداکثر نیروی پیش‌رانشی را تامین کرده و این نیرو را [به استارشیپ] انتقال خواهد داد. از این رو از پرتابگر عظیم «سترن ۵» (که در ماموریت‌های ماه آپولو در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی استفاده شد) نیز قدرتمندتر خواهد بود.
ماسک در سخنان خود در جلسه ناسا در ماه آوریل اظهار داشت که اینک تقریبا پنجاه سال از آخرین فرود بر ماه گذشته است و خاطرنشان کرد: «ما باید یک پایگاه دائمی مستقر در ماه داشته باشیم و سپس شهری در مریخ بنا کنیم و به یک تمدن فرافضایی تبدیل شویم. ما نمی‌خواهیم که یک گونه تک‌سیاره‌ای باشیم. می‌خواهیم یک گونه چندسیاره‌ای باشیم.»
این توسعه‌دهنده عرصه فناوری پیش از این انگیزه خود برای این کار را بر پایه تهدید‌های زیستی که سیاره ما را تهدید می‌کند تشریح کرده بود و در همایش سال ۲۰۱۶ مکزیک گفته بود که آینده نوع بشر در این است که یا روی زمین بماند و برای «یک‌سری رخداد انقراض» انتظار بکشد - رخدادهایی مانند اینکه در برابر تاثیرات بحران اقلیمی تسلیم شود یا سیارکی به زمین برخورد کند - یا اینکه یک کلونی جدید در جایی دیگر برپا کند تا احتمال بقای نوع بشر را افزایش دهد.
آقای ماسک از سال ۲۰۰۱ به این سو درباره گسترش حیات روی مریخ جدی بوده است، دست‌کم از زمانی که تلاش کرد که یک موشک بالستیک قاره پیما به قیمت ۲۰ میلیون دلار خریداری کند تا یک گلخانه روباتیک را به منظور رشد گیاهان در خاک به این سیاره پرتاب کند.
ماسک در سخنان خود در جلسه ناسا در ماه آوریل اظهار داشت که اینک تقریبا پنجاه سال از آخرین فرود بر ماه گذشته است و خاطرنشان کرد: «ما باید یک پایگاه دائمی مستقر در ماه داشته باشیم و سپس شهری در مریخ بنا کنیم و به یک تمدن فرافضایی تبدیل شویم. ما نمی‌خواهیم که یک گونه تک‌سیاره‌ای باشیم. می‌خواهیم یک گونه چندسیاره‌ای باشیم.»
این توسعه‌دهنده عرصه فناوری پیش از این انگیزه خود برای این کار را بر پایه تهدید‌های زیستی که سیاره ما را تهدید می‌کند تشریح کرده بود و در همایش سال ۲۰۱۶ مکزیک گفته بود که آینده نوع بشر در این است که یا روی زمین بماند و برای «یک‌سری رخداد انقراض» انتظار بکشد - رخدادهایی مانند اینکه در برابر تاثیرات بحران اقلیمی تسلیم شود یا سیارکی به زمین برخورد کند - یا اینکه یک کلونی جدید در جایی دیگر برپا کند تا احتمال بقای نوع بشر را افزایش دهد.
آقای ماسک از سال ۲۰۰۱ به این سو درباره گسترش حیات روی مریخ جدی بوده است، دست‌کم از زمانی که تلاش کرد که یک موشک بالستیک قاره پیما به قیمت ۲۰ میلیون دلار خریداری کند تا یک گلخانه روباتیک را به منظور رشد گیاهان در خاک به این سیاره پرتاب کند.
منبع: ایندیپندنت
۰
