(تصاویر) کشف بقایای 2 هزار ساله 8 نوع ادویه در آسیای جنوب شرقی
این کشف که امروز در Science Advances گزارش شد، نخستین نمونه شناختهشدهی تولید ادویه در سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی است. همچنین نشاندهندهی این ست که هزاران سال پیش، بازدیدکنندگان از هند و اندونزی احتمالاً سنتهای آشپزی خودشان را به این منطقه آوردهاند.
فرادید| باستانشناسان بقایای هشت ادویه را روی یک تختهی ماسه سنگی از یک سایت باستانشناسی در ویتنام یافتهاند که نشاندهندهی استفادهی مواد اولیه و تکنیکهایی از جنوب آسیا است. از این ظروف آشپزی که در دهکدهای باستانی در جنوب ویتنام کشف شدند و تقریباً به اندازه و شکل سندان هستند، احتمالاً برای آسیاب کردن ادویه و سایر مواد آشنا در کاری امروزی استفاده میشده است.
به گزارش فرادید، غذاهایی که از نظر طعم و عطر سرشار از ترکیب ادویههایی مانند زردچوبه، میخک و زنجبیل هستند و معمولاً در غرب به عنوان کاری شناخته میشوند، قرنهاست در غذاهای سراسر جنوب و جنوب شرقی آسیا، از هند تا اندونزی، استفاده میشوند.
این کشف که امروز در Science Advances گزارش شد، نخستین نمونه شناختهشدهی تولید ادویه در سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی است. همچنین نشاندهندهی اینست که هزاران سال پیش، بازدیدکنندگان از هند و اندونزی احتمالاً سنتهای آشپزی خودشان را به این منطقه آوردهاند.
شائو چوون هانگ؛ از دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا و همکارانش حین کاوش در سایت باستانشناسی Oc Eo در جنوب ویتنام، چندین ابزار تیزکن ماسه سنگی را کنار بقایای ادویهها کشف کردند.
یک تخته آسیاب ماسه سنگی در Oc Eo در ویتنام یافت شده که روی آن آثار ادویه شناسایی شده است
تجزیه و تحلیل ۷۱۷ دانهی نشاسته به دست آمده از این ابزار، وجود هشت ادویه مختلف را فاش کرد: زردچوبه، زنجبیل، خولنجان شیرین، زنجبیل شنی، زنجبیل چینی، میخک، جوز هندی و دارچین. بسیاری از دانهها دارای نشانههایی از تغییر شکل بودند که نشان از این بود که هنگام آسیاب شدن آسیب دیدهاند و شبیه دانههای نشاسته موجود در پودر کاری مدرن هستند.
از آنجایی که Óc Eo نخستین بار در دهه ۱۹۴۰ کاوش شد، تعداد زیادی از آثار باستانی به دست آمده نشان میدهد شهر زمانی در تقاطع یک شبکه تجاری گسترده قرار داشته که تا دریای مدیترانه گسترش داشته است.
در همان دوره زمانی که جاده ابریشم مدتها برای مورخان شناخته شده بود، یک مسیر تجاری دریایی، دریای مدیترانه را به چین وصل میکرد. این مسیر دریایی به سمت جنوب امتداد داشت و آسیای جنوب شرقی، ایران و فرهنگهای امروزی هند را به هم متصل میکرد. با این حال، اکثر شواهد مبتنی بر سوابق مکتوب است و فقدان شواهد فیزیکی، تأیید این گزارشها را برای محققان دشوار کرده است.
شائو چوون هانگ، باستانشناس دانشگاه ملی استرالیا و یکی از نویسندگان این مطالعه، میگوید: «قبل از این مطالعه، ما فقط سرنخهای محدودی از اسناد باستانی در هند، چین و روم در مورد تجارت اولیه ادویه داشتیم. با این حال، این نخستین تحقیقی است که تأیید میکند این ادویهها در واقع کالاهای مبادلهشدهای بودهاند که نزدیک به ۲۰۰۰ سال پیش در شبکههای تجارت دریایی جهانی وجود داشتهاند.»
اگرچه قطعات قبلی کشفشده در جاهای دیگر قدیمیتر از ادویههای جدیداً کشفشده هستند، یافتههای Óc Eo نخستین شواهدی هستند که نشان میدهند این ادویهها همگی در آسیای جنوب شرقی در این دوره زمانی استفاده شدهاند. بقایای ادویه نشان میدهد که هاونهای سنگی، دستههای هاون و تختههای آسیاب کشفشده در آنجا به احتمال زیاد برای تهیه غذا استفاده میشدند.
مترجم: زهرا ذوالقدر