نقاشی 200 ساله چطور به کشف یک قبر 4 هزارساله کمک کرد؟
بیلی مگ‌فلین وقتی داشت فیلمی را که از سواحل ایرلند گرفته بود مرور می‌کرد، متوجه شباهت یک تخته‌سنگ با بخشی از یک نقاشی حدودا دویست ساله شد. این شباهتی بود که منجر به کشف دوبارۀ یک اثر باستانی شد.
فرادید| بقایای یک مقبره‌ی مربوط به عصر برنز که زمانی تصور میشد تخریب و در تاریخ گم شده، در شهرستان کِری در سواحل اقیانوسی ایرلند کشف شده است.
به گزارش فرادید، این مقبره که در محل به نام Altóir na Gréine (محراب خورشید) شناخته می‌شود، تقریباً ۴۰۰۰ سال روی تپه‌ای خارج از دهکده بالیفِریتِر در شبه‌جزیره دینگِل قرار داشت اما اواسط قرن ۱۹ ناپدید شد.
طرحی از این مقبره عصر برنز اثر جورجیانا چاتِرتون
جورجیانا چاترتون، اشراف‌زاده و جهانگرد انگلیسی، سال ۱۸۳۸ از این مکان بازدید کرد و طرحی از این بنای تاریخی ترسیم کرد، اما ۱۴ سال بعد، عتیقه‌شناسی به نام ریچارد هیچکاک گزارش داد این بقایا (احتمالاً برای اهداف ساختمانی) شکسته و از محل برداشته شده‌اند. ولی به نظر می‌رسد کسانی که به این مقبره یورش بردند، خوشبختانه کارشان را تمام و کمال انجام نداده بودند.
بیلی مَگ فلین، یک پژوهشگر فرهنگ عامه که بخشی از یک پروژه نقشه‌برداری باستان‌شناسی است، اخیراً به این مکان رفته و از آن فیلمبرداری کرده است. او هنگام تبدیل ویدیو به اسکن سه‌بعدی، متوجه شد یک سنگ در زیر درختان شبیه سنگی است که در طرح بانو چاترتون در دوران ویکتوریا دیده می‌شود.
او موضوع را به سرویس یادبود ملی در دوبلین خبر داد و کایمین اوُبرایِن، باستان‌شناس اعزام‌شده تأیید کرد این سنگ متعلق به مقبره‌ای به اصطلاح سه‌گوش مربوط به اوایل عصر برنز بین ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ قبل از میلاد است. مَگ فلون گفته است یک سنگ قبر و چندین سنگ عمودی بزرگ وجود دارند که حدود یک‌چهارم قبر اصلی را تشکیل می‌دهند. مردم تصور می‌کردند تمام مقبره نابود شده است.
شباهت این تخته سنگ با نقاشی بانو چاترتون، منجر به کشف دوبارۀ مقبرۀ باستانی شد
این آرامگاه اکنون به پایگاه داده‌های آثار ملی اضافه می‌شود. ایرلند صدها مقبره سه‌گوش مانند دارد که مردمان عصر برنز از آن‌ها برای تدفین استفاده می‌کردند.
مَگ فلین می‌گوید: «بیشتر آن‌ها به سمت غرب یا جنوب غرب رو به غروب خورشید هستند و شاید این نشان‌دهنده درک کیهانی گسترده آن‌ها از جهان باشد». هنوز روشن نیست چه کسی و به چه دلیلی مقبره را تخریب کرده است. مگ فلون می‌گوید: «در قرن نوزدهم، تخریب چنین مکان‌هایی به نوعی ممنوع تلقی میشد چون گفته میشد بدشانسی یا فاجعه به بار می‌آورد.»
به گفته اوُبرایِن: «اهمیت کشف مجدد این مقبره این است که آن را به سوابق باستان‌شناسی بازمی‌گردانیم تا جامعه باستان‌شناسی بتواند آن را مطالعه کند.»
برای نخستین بار پس از گذشت بیش از ۱۸۰ سال، باستان‌شناسان می‌دانند مقبره کجا واقع شده و این موضوع، درک ما را از توزیع قبرهای سه‌گوش افزایش می‌دهد.
تونی برگین، رئیس انجمن باستان‌شناسی و تاریخ کِری درباره این کشف هیجان‌انگیز می‌گوید: «یک نظریه وجود دارد مبنی بر اینکه این نوع خاص از مقبره به افرادی ارتباط دارد که در کار استخراج مس بودند. همچنین با مقبره‌های مشابه در بریتانی فرانسه هم قابل‌مقایسه هستند.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
