یک بستۀ پستی مرموز با دو «تبر» 4 هزار ساله!
جزئیات مربوط به مکان یافتن این سرتبرها در صورتی که از طریق ایمیل یا شماره تلفن موزه ملی ایرلند به اشتراک گذاشته شود، میتواند اطلاعاتی حیاتی در اختیار باستان شناسان قرار دهد.
فرادید| ماه گذشته موزه ملی ایرلند از یک فرستنده ناشناس دو تبر عصر برنز اولیه را از طریق پست دریافت کرد. این سر تبرها مسطح هستند و قدمت آنها به حدود ۲۱۵۰-۲۰۰۰ قبل از میلاد میرسد و مصنوعات بسیار مهمی از دوران ماقبل تاریخ ایرلند هستند. موزه از عموم مردم خواسته چنانچه اطلاعی درباره مکان و شرایط محل کشف این سرتبرها دارند، با موزه در میان بگذارند.
به گزارش فرادید، اهداکننده سرتبرها را با دقت در یونولیت بستهبندیشده با برشهای سفارشی داخل یک جعبه بیسکوویت برند Flahavan فرستاده است. نامهای نیز داخل جعبه گذاشته شده، اما جزئیات نامه کم است و فقط نوشته شده سرتبرها با استفاده از فلزیاب در منطقه وِستمیث کشف شدهاند.
با این حال، برای درک کامل و دانستن قدر این مصنوعات، بسیار مهم است مکان دقیق کشف آنها را بدانیم. چنین دادههایی به باستانشناسان کمک میکند الگوهای سکونتگاههای باستانی و شیوههای فرهنگی را کنار هم بگذارند. برای نمونه، گنجینهها یا مجموعههایی از اشیاء را بیشتر آگاهانه و به دلایل خاصی در مکانهای خاصی قرار میدادند.
«با توجه به این موضوع، از شخصی که این تبرها را فرستاده درخواست میکنیم اطلاعات بیشتری به ما بدهد. هر گونه اطلاعات در مورد مکان کشف آنها محرمانه خواهد ماند. موزه ملی ایرلند در حال انجام یک تحقیق بینالمللی در مورد فلزکاری عصر برنز است و هدف، ردیابی منشاء فلزات بکاررفته در چنین مصنوعاتی است. جزئیات مربوط به مکان یافتن این سرتبرها میتواند اطلاعات حیاتی این تحقیقات را فراهم کند.»
طبق قوانین ایرلند، یافتههای باستانشناسی باید به مقامات گزارش شوند و روشن است در این مورد، این کار انجام نشده، چون فرستنده در مورد مکان کشف اطلاعاتی نداده است.
«بجاست قوانین مربوط به استفاده از فلزیاب برای جستجوی اشیاء باستانشناسی را به همه یادآوری کنیم. یافتههای باستانشناسی بدون مالک مشخص، دارایی دولت محسوب میشوند و به عنوان بخشی از میراث جمعی همه در موزههای ملی و تعیینشده نگهداری میشوند.»
با این حال، موزه قانون نیست و هیچ علاقهای به تعقیب یابنده ندارند. موزه فقط اطلاعاتی را میخواهد که میتوان این اطلاعات را از طریق ایمیل یا شماره تلفن در اختیار موزه گذاشت.
مترجم: زهرا ذوالقدر