(عکس) سرنوشت نوجوان خواننده نماهنگ رمضانی باز هم مرغ سحر چه شد
«باز هم مرغ سحر» یک اثر موسیقایی خاطره ساز ویژه ماه رمضان بود که سال ۱۳۷۱ پس از تولید در صدا و سیمای مرکز فارس در برنامههای کودک و نوجوان شبکه یک سیما پخش شد. اثری با شعر از شاعران ارزنده و پیشکسوت آیینی، آهنگسازی حمید بهبود آهنگساز قطعه سرود ماندگار «بهمن خونین جاویدان».
خواننده کودک آهنگ باز هم مرغ سحر: این آهنگ یک اثر موسیقایی خاطره ساز ویژه ماه رمضان بود که سال ۱۳۷۱ پس از تولید در صدا و سیمای مرکز فارس در برنامههای کودک و نوجوان شبکه یک سیما پخش شد.
خواننده کودک آهنگ باز هم مرغ سحر
«باز هم مرغ سحر» یک اثر موسیقایی خاطره ساز ویژه ماه رمضان بود که سال ۱۳۷۱ پس از تولید در صدا و سیمای مرکز فارس در برنامههای کودک و نوجوان شبکه یک سیما پخش شد. اثری با شعر از شاعران ارزنده و پیشکسوت آیینی، آهنگسازی حمید بهبود آهنگساز قطعه سرود ماندگار «بهمن خونین جاویدان».
خواننده باز هم مرغ سحر حسین زاهد که با شکل و شمایل موسیقی متفاوتتر از آنچه در آن سالها به گوشمان رسیده بود، تبدیل به یکی از معتبرترین و پرطرفدارترین نغمات مرتبط با لحظات ماه رمضان شد.
باز هم مرغ سحر بر سر منبر گل،
دم به دم می خواند شعر جان پرور گل
باز از مسجد شهر صوت قرآن آید،
با نسیم سحری عطر ایمان آید
کودکان خوش سخن شب فراری شده باز،
دیده را باز کنید شده هنگام نماز
باز خورشید قشنگ آمد از راه دراز،
باز در دشت و دمن چشم نرگس شده باز
باز از مسجد شهر صوت قرآن آید،
با نسیم سحری عطر ایمان آید
خیز از بستر خواب کودک زیبارو،
وقت بیداری شد خیز و تکبیر بگو
آهنگساز باز هم مرغ سحر: حمید بهبود، شعر: احد ده بزرگ، خواننده: حسین زاهد، ضبط شده در تلویزیون شیراز ۱۳۷۱
احد ده بزرگی شاعر باز هم مرغ سحر
احد ده بزرگی شاعر این سرود طی مصاحبه ای گفته است که حسین زاهد در حال حاضر پزشک است.
احد ده بزرگی که طی سالهای پربرکت عمرش علاوه بر شعر در حوزههای مختلفی چون آموزش و پرورش نیز فعالیت داشت، چندی پیش بود که در یکی از گفتگوهای رسانهایاش درباره ماجرای سرودن شعر «بازهم مرغ سحر» به نکات جالب توجهی اشاره کرد و گفت: «این اثر یک شعری است که وقتی سروده شد، دو سال به عنوان سرود سال پذیرفته شد.
شروعش این بود که در ساختمان امور تربیتی کار میکردم و یک قسمتش عشایری بود، داشتم رد میشدم دیدم توی نمازخانه یک دختر با لباس محلی قشنگی دارد نماز میخواند. انگار مثل یک پروانه سر شاخه گلی نشسته است. این باعث شد یکیاش سرود شود و یکیاش شعر آزاد.
خواننده این سرود الان دکتر است و آن روزی که این را خواند نوجوان بود.»
منبع: چشمک