این حقایق جالب درباره گوزن‌های شمالی شما را شگفت زده می‌کند!

فرادید | گوزن‌های شمالی در سراسر جهان همراه خیالی بابانوئل‌ها هستند، اما در مناطق قطبی و کوهستانی، می‌توانیم به طور واقعی آن‌ها را ببینیم. این گونه گوزن را که نام بومی و محلی اش «کاریبو» است، می‌توان در تاندرای قطب شمال و همچنین جنگل‌های شمال اروپا، کانادا و آلاسکا دید.

به گزارش فرادید؛ آن‌ها با پا‌های بلند، شاخ و سم هلالی شکل شان متمایز می‌شوند و دو گونه هستند: گوزن شمالی تاندرا که هزاران مایل به صورت فصلی در گروه‌هایی تا نیم میلیون گوزن مهاجرت می‌کنند و گوزن شمالی جنگلی که در تمام طول سال در جنگل‌ها دیده می‌شوند.

کاری به داستان‌های عامیانه و فیلم‌هایی که در تعطیلات زمستانی پخش می‌شوند نداریم. گوزن‌ها شاید نتوانند در دنیای واقعی پرواز کنند، اما با شنا کردن مشکلی ندارند؛ نور فرا بنفش را می‌بینند و ویژگی‌هایی دارند که اگر از آن‌ها با خبر شوید شما را شگفت زده می‌کنند. در این گزارش شما را با حقایقی باورنکردنی در مورد گوزن‌های شمالی آشنا می‌کنیم تا پایان این مطلب همراه ما باشید:

گوزن شمالی و کاریبو ممکن است یک گونه مشابه نباشند

اگرچه نام‌ها همواره به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، نظرات در مورد اینکه آیا گوزن شمالی و کاریبو یکی هستند یا خیر متفاوت است. یک نقشه ژنتیکی منتشر شده در Nature Climate Change در مورد گونه «Rangifer tarandus» نام علمی هر دو الگوی مهاجرت این پستانداران را در ۲۱۰۰۰ سال گذشته نشان می‌دهد. در این نقشه تأکید شده است که گوزن شمالی و کاریبو حیوانات متفاوتی هستند - اولی ساکن شمال اروپا و آسیا و دومی در آمریکای شمالی یافت می‌شود. دون مور، زیست شناس حیات وحش در موسسه زیست شناسی حفاظتی اسمیتسونیان، گوزن شمالی را همان "نژاد کاریبو، اما اهلی شده" توصیف کرده است.

شکل سم آن‌ها با تغییر فصول تغییر می‌کند

از آنجایی که گوزن‌های شمالی به اجبار باید در محیط‌های خشن و سرد زندگی کنند، هنگام تغییر فصول، دچار تغییرات فیزیکی زیادی می‌شوند. بنیاد جهانی حیوانات می‌گوید در طول زمستان، سم آن‌ها منقبض و سفت می‌شود و لبه سم در معرض دید قرار می‌گیرد تا به راحتی روی برف و یخ راه بروند. در تابستان، این سم‌ها حالت اسفنجی پیدا می‌کنند و برای رفت و آمد در تاندرای شمال نرم ایده‌آل هستند.

ماده‌ها نیز شاخ دارند

در میان بیش از ۴۵ گونه گوزن، منحصرا گوزن‌های شمالی درهر دو جنس یعنی ماده و نر، شاخ دارند. نر‌ها عمدتاً از شاخ خود برای نبرد با ماده‌ها استفاده می‌کنند در حالی که ماده‌ها عمدتاً از آن‌ها برای دفاع از خود هنگام یافتن و خوردن غذا استفاده می‌کنند. طبق گفته اتحاد حیات وحش باغ وحش سن دیگو، طول شاخ نر‌ها به حدود ۵۰ اینچ می‌رسد در حالی که شاخ ماده‌ها فقط تا ۲۰ اینچ می‌رسد. شاخ نر‌ها در اواخر پاییز یا اوایل زمستان، در یک رویداد عجیب می‌افتد، اما به این دلیل که ماده‌ها اغلب در ماه زمستان باردار هستند و برای دفاع از غذای خود به شاخ‌ها نیاز دارند آن‌ها را تا فصل بهار حفظ می‌کنند.

آن‌ها نمی‌توانند پرواز کنند، اما می‌توانند شنا کنند

گوزن‌های شمالی شناگران عالی‌ای هستند. آن‌ها را اغلب می‌توان در حال عبور از رودخانه وسیع یوکان - سومین رودخانه طولانی در آمریکای شمالی، با عرض نیم مایل - در اواسط فصل مهاجرت دید. سرعت شنای آن‌ها تا ۶ مایل در ساعت است که اتفاقاً حداکثر سرعت مایکل فلپس (رکورد دار شنای جهان) نیز هست. با توجه به توضیحات و مشاهده‌های پارک ملی، گوساله‌هایی که فقط چند ماه از عمرشان می‌گذرد، می‌توانند بین جزایری که یک مایل و نیم فاصله دارند، شنا می‌کنند.

مهاجرت‌های طولانی دارند

همه گوزن‌های شمالی مهاجرت نمی‌کنند، اما آن‌هایی که مهاجرت می‌کنند می‌توانند دورتر از هر پستاندار زمینی دیگری سفر کنند. بر اساس مطالعه‌ای در مورد طولانی‌ترین مهاجرت‌های زمینی در جهان که در Scientific Reports منتشر شد، گوزن شمالی و گرگ خاکستری تنها گونه‌هایی بودند که مسافتی بیش از ۶۲۱ مایل (۱۰۰۰ کیلومتر) در روز برای مهاجرت طی کردند.

آن‌ها می‌توانند چیز‌هایی را ببینند که انسان‌ها نمی‌توانند

محققان دانشگاه کالج لندن کشف کردند که گوزن‌های شمالی تنها پستاندارانی هستند که می‌توانند نور فرابنفش را ببینند. در حالی که انسان به خاطر نوع دیدی که دارد فقط طول موج‌هایی تا حدود ۴۰۰ نانومتر (هر یک میلیاردم متر) را می‌بیند، گوزن‌ها می‌توانند طول موج تا ۳۲۰ نانومتر را ببینند که این میزان شامل طیفی است که انسان فقط با نور سیاه می‌تواند مشاهده کند. این ویژگی خاص به آن‌ها کمک می‌کند تا غذا و شکارچیان را در نورسفید و شدید قطب شمال به وضوح تشخیص دهند.

گوساله‌ها در حال دویدن به دنیا می‌آیند( البته این کنایه‌ای از سرعت راه رفتن آن‌ها بعد از به دنیا آمدن است)

"پا‌های بامبیِ" لرزان در مورد گوزن شمالی صدق نمی‌کند. در عرض ۹۰ دقیقه پس از تولد، گوساله‌ها می‌توانند به سرعت یک دونده المپیک بدوند. در عرض چند ساعت، آن‌ها می‌توانند با گله همگام شوند. این غیر طبیعی نیست که گوساله‌ها در طول مهاجرت با سرعت ۵۰ مایل در ساعت در ۳۰ روز بدوند. سرعت گوساله‌ها کمی کندتر از گوزن شاخ چنگالی (سرعت حداکثر ۵۵ مایل در ساعت)، دومین حیوان زمینی سریع در جهان است.

گوساله‌ها بدون لک هستند

گوساله‌های گوزن شمالی با لک به دنیا نمی‌آیند. طبق گفته دانشگاه ایالتی هندرسون، لکه‌های روی بدن یک گوزن جوان از گونه دیگر به خاطر سازگاری برای بقا هستند. از آنجایی که گوزن‌های دیگر در جوانی نمی‌توانند به سرعت بزرگسالان بدوند، لکه‌های آن‌ها به مادرشان کمک می‌کند تا اگر گوساله‌ها دور شدند، آن‌ها را پیدا کنند. از آنجایی که گوساله‌های گوزن شمالی می‌توانند در عرض چند ساعت به سرعت همتایان بالغ خود بدوند، آن‌ها این سازگاری را برای بقا نیاز ندارند چرا که از گله در هر شرایطی عقب نمی‌مانند چه زمان حمله شکارچیان و چه به هنگام مهاجرت.

شیر فراوانی دارند

شیر گوزن شمالی یکی از غنی‌ترین و مغذی‌ترین شیر‌هایی است که توسط هر پستاندار زمینی تولید می‌شود. این شیر حاوی ۲۲ درصد چربی کره و ۱۰ درصد پروتئین است. برای مقایسه، شیر کامل گاو فقط ۳ تا ۴ درصد چربی و شیر انسان حاوی ۳ تا ۵ درصد چربی است. در کشور‌های شمال اروپا از شیر گوزن شمالی پرورشی نوعی پنیر شیرین درست می‌کنند.

آن‌ها روی گلسنگ زندگی می‌کنند( از آن‌ها تغذيه می‌کنند)

با توجه به محیط خشن زندگی گوزن‌های شمالی، گزینه‌های غذایی زیادی برای آن‌ها که گیاهخوارهم هستند وجود ندارد. بنابراین، این موجودات در Cladonia rangiferina با نام مستعار گلسنگ خزه گوزن شمالی - زندگی می‌کنند که به طور عجیبی در محیط‌های گرم مانند فلوریدا نیز رشد می‌کند وسرشار از ویتامین‌ها و پروتئین است. گُلسَنگ یک موجود تشکیل‌شده از جُلبَک و قارچ است. گلسنگ‌ها معمولاً بر روی تخته‌سنگ‌ها و همچنین دیوار‌ها و تنه درختان بصورت ورقه‌های زرد یا خاکستری مایل به سفید یا مایل به سبز می‌زیند. جلبک‌ها برای تولید غذا از نور آفتاب استفاده می‌کنند و بعضی از این غذا‌ها توسط قارچ‌ها استفاده می‌شود.

گوزن‌های شمالی نر را «باک-Buck» نمی‌گویند

در کنار دیگر خانواده گوزن‌ها، گوزن‌های شمالی را باک نمی‌گویند. در عوض، به آن‌ها «بال- bull» می‌گویند. در مورد این ویژگی باید توضیحاتی داده شود تا تفاوت باک و بال را متوجه شوید:

Buck & Bull داستانی درباره یک دوستی است. همه چیز در یک طوفان وبا رعد و برق‌های شدید شروع شد که یک آهوی حنایی به داخل طویله رفت و با یک گوساله برخورد کرد. آن‌ها به سرعت با هم دوست شدند، اما با بزرگتر شدن تفاوت‌های فیزیکی آن‌ها آشکارترشد. در مطالعات علمی هر گونه از گوزن و آهو را Buck می‌نامند و هر گونه از گاوو گوسفند و... را Bull می‌گویند.

پس گوزن شمالی را در گونه گاو‌ها تقسیم بندی می‌کنند. البته این یک مورد منحصر به فرد در قلمرو حیوانات نیست - دلفین‌ها هم در گروه گاو‌ها قرار دارند البته برای واحد شمارش و نامگذاری.