١٠ کیلومترِ جهنمی جهنمی!
کد خبر :
۲۴۲۸۷
بازدید :
۱۶۹۰
یک‌سال از تجمع اعتراضی بازماندگان تصادفات جاده‌ای علویجه به اصفهان می‌گذرد. تجمعی که بازماندگان با در دست داشتن عکس قربانیانشان، ساعت‌ها جاده علویجه- اصفهان را مسدود کردند. جاده‌ای خطرناک که روی پیشانی جاده‌های کشور مهر و موم شده و به نام «جاده مرگ» لقب گرفته است.
«جاده‌ای ٣٢ کیلومتری که با گذشت ٤سال ٢٢ کیلومتر آن زیر بار ترافیک رفته و دوبانده شده است، اما ١٠ کیلومتر آن هنوز به دلیل مشکلات مالی و تخصیص بودجه در هاله‌ای از ابهام است.» حسینعلی حاج‌دلیگانی، نماینده شاهین‌شهر اصفهان اینها را می‌گوید. به اعتقاد اين نماينده مجلس، ساماندهي اين جاده نياز به اعتبارات ملي دارد و با اعتبارات محدود استاني نمي‌توان راه به جايي برد.
حاجی‌دليگاني اعتقاد دارد: اين جاده به اين سبب دوبانده نمي‌شود که با كمبود اعتبارات دست و پنجه نرم مي‌كند. او گفت: «با توجه به ضرورت اجرای این پروژه مقرر شده بود که اعتبارات ملی برای دوبانده شدن این جاده اختصاص داده شود، اما از آنجایی که این جاده به عنوان طرح ملی شناخته نمی‌شود باید از اعتبارات متفرقه و استانی استفاده کنیم. از طرفی اعتبار برای پایان یافتن طرح دوبانده جاده علویجه به اصفهان وجود ندارد. سال گذشته عددی از طرف اداره استان برای اجرای دوبانده شدن مسیر اختصاص داده شد که کار به کندی انجام شد. اجرا و درنهایت بهره‌برداری از این پروژه به بودجه‌ای که به آن اختصاص داده می‌شود، بستگی دارد. اجرای کامل و بهره‌برداری از اجرای ١٠ کیلومتر باقیمانده جاده علویجه منوط به تأمین اعتبار است و تمام مسئولان استان درصدد اجرای سریع‌تر این پروژه هستند.»
مشکل جاده علویجه - اصفهان از حدود ٤٠سال پیش گریبانگیر ساکنان این منطقه شده است؛ جاده‌ای که ۴۰سال پیش با کمک‌های مردمی ساخته شد. مردم پول جمع کردند و به پیمانکاری که ماشین‌های راه‌سازی داشت دادند. او هم بدون نقشه این جاده را ساخت. به هر ارتفاعی که می‌رسید متوجه می‌شد مسیر را کج آمده و به جای آن‌که دور بزند، دوباره مسیر را کج می‌رفت و اشتباهش را تکرار می‌کرد. بعد از سال‌ها، بار دیگر مردم پول جمع کردند و دوباره پیچ‌ها اصلاح شد و دولت نیز در این جاده آسفالت ریخت.
در آن زمان شهرک‌های صنعتی و کارخانه‌ها در مسیر جاده وجود نداشت، بنابراین خودروهای سنگین نیز از این جاده عبور نمی‌کردند، اما اکنون نه‌تنها شهرک صنعتی ایجاد شده بلکه خودروهای کارخانه سیمان نیز از این جاده تردد می‌کنند. جاده باریک و دوطرفه‌ای که با توجه به ساخت شهرک علویجه و دایر شدن چند دانشگاه و همجواری با شهرستان‌های کوچک دیگر، بعد از گذشت سال‌ها بار عظیم تردد خودروهای سنگین و سبک را بر دوش دارد. در این بین خودروهای سبک قربانی فضای محدود تردد در بین انبوه خودروهای سنگین می‌شوند.
مردم اصفهان سال‌هاست از جاده نجف‌آباد - علویجه اصفهان ناله می‌کنند، جاده‌ای که نام «مرگ» را با خود یدک می‌کشد. یک جاده خطرناک تمام سهم مردم غرب اصفهان شده است. جاده علویجه به سمت پلیس‌راه اصفهان به دلیل وقوع تصادفات بسیار یکی از پروژه‌های مهم و ضروری اصفهان تلقی می‌شود.
ابوالفضل ابوترابی، نماینده نجف‌آباد و تیران و کوران نیز به «شهروند» از جاده علویجه می‌گوید: جاده‌ای که از ٤سال پیش دوبانده شدن آن به سمت اصفهان کلید خورده است. این جاده، علاوه بر این‌که دوطرفه است، عرض کمی نیز دارد و بیشتر تصادفات در این محور ارتباطی به صورت رودررو رخ می‌دهد.
او می‌گوید: «مسیر رفت‌وبرگشت راه ارتباطی علویجه به‌صورت کامل جداسازی نشده است. در یک مقطع پرحادثه ۱۰ کیلومتری در این محور ارتباطی، همچنان شاهد تصادفات رخ‌به‌رخ هستیم. مسیر دوبانده‌سازی جاده علویجه نیازمند تزریق اعتبارات استانی و ملی است. این جاده یکی از محور‌های حادثه‌خیز استان به‌شمار می‌رود و دوبانده شدن آن از مهم‌ترین مطالبات مردم از مسئولان محسوب می‌شود. ٥٠درصد جاده زیر بار ترافیک رفته است و بهره‌برداری شده و تنها ١٠ کیلومتر مانده که زیرسازی‌ها صورت گرفته است، اما به‌طور کامل بهره‌برداری نشده است، درحالی‌که با گذشت ٦ ماه از سال همچنان هیچ اعتباری به ما تزریق نشده تا برای ادامه و تسریع روند ساخت جاده هزینه کنیم. از اولویت‌های ما دوبانده‌سازی این جاده است و به محض دریافت بودجه قطعا جاده علویجه - دهق را به اتمام رسانده و از آن بهره‌برداری می‌کنیم.»
سال ١٣٨٨ در سفر هیأت دولت به اصفهان مقرر شد که دوبانده شدن جاده علویجه به سمت اصفهان انجام شود، اما این موضوع محقق نشد تا ٤سال پیش که روند دوبانده شدن این جاده در دستور کار قرار گرفت.
روایت بازماندگان از حوادث تلخ این سال‌ها
سعید که ٣٠ مرداد سال گذشته در یک تصادف خاله و دو دخترخاله‌اش را در جاده علویجه و اصفهان از دست داده است، به «شهروند» از مرگ زنان، مردان و کودکانی می‌گوید که در جاده مرگ در حوادثی مشابه جان باخته‌اند. او مرگ خیلی از اقوام و دوستان و هم‌محلی‌هایش را دیده یا درباره آن شنیده است. سعید می‌گوید: «سال‌هاست که شاهد تصادف‌های مرگبار در این محور هستیم. تصادفاتی که بازماندگان تصادف را داغدار می‌کند. کم نیستند افرادی که در علویجه یکی از اقوامشان به کام مرگ رفته است.
می‌توان گفت در هر خانواده‌ای یکی بر اثر تصادف جان باخته است. شوهرخاله‌ام هنوز پس از گذشت یک‌سال رخت سیاهش را به تن دارد. هنوز داغدار دو دختر و همسرش است. دیگر نمی‌خندد. تعادل روحی ندارد. حادثه‌ای که درست در همین تاریخ اما سال گذشته رخ داد. یعنی ٣٠ مردادماه سال ٩٤. حادثه زمانی رقم خورد که همسر و دو دخترش به نام مینا و محلا برای جشن عروسی به علویجه رفته بودند، اما در راه بازگشت پس از پایان مراسم پاتختی در جاده علویجه - اصفهان تصادف کردند. تصادف بسیار وحشتناکی که روز‌ها تیتر خبری روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها بود. از خودرو زن و دو دخترش تنها یک آهن‌پاره باقی مانده بود. دو دختر نخبه‌ای که در رشته مهندسی و معماری مشغول تحصیل بودند.»
١٦ شهریورماه سال ٨٧ هم حمید در همین جاده پدرش را از دست داده است. پدری که پس از بازنشستگی از ناجا برای کارهای پایان ساختمانش به علویجه رفته بود. حمید می‌گوید: «٥ دقیقه به ٥ عصر بود که خبر مرگ پدرم را شنیدم. وقتی برای شناسایی به جاده علویجه رفتم با پیکر بی‌جان پدرم روبه‌رو شدم که با خودرو نیسان تصادف کرده بود.»
حاج‌احمد به همراه داماد و یک کارگر افغانی سوار خودرو پژو آردی بودند که این حادثه رقم خورد. در این حادثه تنها حاج‌احمد قربانی جاده مرگ نشد، کارگر افغانی هم که دچار جراحت شدیدی بود پس از یک هفته روی تخت بیمارستان جان باخت.
شیب عرض نامناسب جاده، طولانی بودن مسیر، نبود علایم هشداردهنده، خط‌کشی نامناسب و بی‌احتیاطی راننده پژو از عوامل این تصادف شناخته شد. اینها را حمید پسری که مهندسی ترافیک دارد، می‌گوید. او در ادامه به «شهروند» گفت: «خودرو پژو آردی سه سرنشین داشت.
پدرم، دامادمان و یک کارگر افغانی. خودرو پدرم از مسیر منحرف شده بود و با یک خودرو نیسان در مسیر مخالف برخورد کرده بود. پدرم بر اثر انحراف به چپ خودرو درجا جان باخت. اما دامادمان به خاطر بستن کمربند ایمنی جان سالم به‌در برد. کارگر افغانی را به بیمارستان بردند. یک هفته‌ای تحت مراقبت بود اما با وجود ١٢ کودک قد و نیم‌قد جان باخت. اگر این مسیر دوبانده بود هرگز این اتفاق رقم نمی‌خورد. خودرو پدرم نهایت با گاردریل‌ها برخورد می‌کرد و خسارت مالی تنها ضرر خانواده ما می‌شد. پدر من مقصر شناخته شد اما اینها درحالی بود که بعد از گذشت این‌همه سال هنوز هم جاده دوبانده نشده است و این طرح با سرعت کندی پیش می‌رود.»
همه این حوادث درحالی رخ داده است که ٢٠ اسفندماه سال ٩٤ هم یک عروس و داماد جوان به همراه پدر و مادرشان در همین جاده علویجه به کام مرگ رفتند. رضا، داماد ٢١ساله به همراه عروس ١٧ساله به نام راضیه که تنها ٣٧ روز از مراسم عقدشان گذشته بود به همراه پدر و مادر رضا از میهمانی برمی‌گشتند که با یک وانت پیکان در ٣٠٠ متری پل نزدیک پلیس راه تصادف کردند. دختر و پسر جوان قرار بود در تعطیلات عید مراسم عروسی‌شان را جشن بگیرند. چهار سرنشین پراید در همان لحظه تصادف جان سپردند.
اینها را قاسمی، داماد خانواده گفت. او نخستین فردی بود که در جریان این تصادف مرگبار قرار گرفت. قاسمی درباره جزییات ماجرا گفت: «در خانه ما میهمان بودند. ساعت ١٧:٣٠ بود که پدر و مادر همسرم به همراه برادر زن و همسرش از علویجه به سمت اصفهان حرکت کردند. از علویجه تا اصفهان یک‌ساعتی راه است. از آنجایی که مسیر خیلی خطرناک است مدام با گوشی همراه پدر همسرم تماس می‌گرفتیم تا این‌که در آخرین تماسم مردی ناشناس گوشی را پاسخ داد. مامور اورژانس بود. خبر از یک حادثه هولناک می‌داد. به‌سرعت خود را به محل حادثه رساندم که متوجه شدم خانواده همسرم تصادف کرده‌اند و همگی جان باخته‌اند. با یک وانت پیکان برخورد کرده بودند.
این جاده با عرض کم از پشت پلیس راه اصفهان آغاز می‌شود و تا سمت علویجه ادامه دارد. با توجه به تپه‌ماهورهای بلندی که دارد، دید راننده در طول مسیر کاملا گرفته می‌شود و با گرفتن نخستین سبقت در مسیر، تصادف رخ می‌دهد. خانواده همسر من هم قربانی دید کم جاده شدند. پدر همسرم زمانی که سبقت گرفت با یک وانت پیکان برخورد کرد. سرنشینان وانت پیکان هم زخمی شدند اما تنها یک سرنشینش دچار جراحات شدیدی شد. این مجروح حادثه که یک زن بود از ناحیه پا زخمی شد و هنوز هم سلامتی‌اش را بازنیافته است. پس از این حادثه خواستیم شکایت کنیم که گفتند جاده شکایت کشوری دارد و احتیاجی به شکایت نیست. سال‌هاست که جاده نجف‌آباد - علویجه اصفهان قربانی می‌گیرد. یک جاده خطرناک تمام سهم مردم ما است.
جاده علویجه به سمت پلیس‌راه اصفهان به دلیل وقوع تصادفات بسیار یکی از پروژه‌های مهم و ضروری اصفهان تلقی می‌شود. برادر همسرم حتی تالار عروسی را هم رزرو کرده بود که این حادثه رخ داد. حادثه وحشتناکی که همسرم و ٣ خواهرش هنوز باور ندارند که خانواده‌شان را از دست داده باشند. من شنیده‌ام که پنجشنبه ٢٨ مردادماه هم دوباره یک تصادف دیگر اتفاق افتاده و یک زن در این حادثه جان باخته است. دیگر از میهمانانمان می‌خواهیم که مسیر دیگری را برای آمدن به علویجه انتخاب کنند، البته مسیر دوم هم خطرناک‌تر از این مسیر است، مسیری با عرض باریک‌تر. شاید خودمان را گول می‌زنیم، اما هیچ راه چاره‌ای نداریم.»
هرچند تا به‌حال مردم منطقه به نشانه اعتراض با در دست داشتن عکس‌های قربانیانشان چندین‌بار جاده را مسدود کرده‌اند و هر بار با وعده مسئولان باز شده است، اما هنوز این جاده قربانی می‌گیرد و هرساله سهم اندکی از بودجه‌های دولتی و ملی برای اجرای پروژه دوبانده شدن مسیر علویجه - اصفهان نصیب این منطقه می‌شود. جاده علویجه یکی از جاده‌های خطرناک است و حوادث مرگباری در طول سال‌ها گذشته در آن رخ داده است. با توجه به این موضوع دوبانده شدن کامل این جاده بسیار ضرورت دارد.
«جاده‌ای ٣٢ کیلومتری که با گذشت ٤سال ٢٢ کیلومتر آن زیر بار ترافیک رفته و دوبانده شده است، اما ١٠ کیلومتر آن هنوز به دلیل مشکلات مالی و تخصیص بودجه در هاله‌ای از ابهام است.» حسینعلی حاج‌دلیگانی، نماینده شاهین‌شهر اصفهان اینها را می‌گوید. به اعتقاد اين نماينده مجلس، ساماندهي اين جاده نياز به اعتبارات ملي دارد و با اعتبارات محدود استاني نمي‌توان راه به جايي برد.
حاجی‌دليگاني اعتقاد دارد: اين جاده به اين سبب دوبانده نمي‌شود که با كمبود اعتبارات دست و پنجه نرم مي‌كند. او گفت: «با توجه به ضرورت اجرای این پروژه مقرر شده بود که اعتبارات ملی برای دوبانده شدن این جاده اختصاص داده شود، اما از آنجایی که این جاده به عنوان طرح ملی شناخته نمی‌شود باید از اعتبارات متفرقه و استانی استفاده کنیم. از طرفی اعتبار برای پایان یافتن طرح دوبانده جاده علویجه به اصفهان وجود ندارد. سال گذشته عددی از طرف اداره استان برای اجرای دوبانده شدن مسیر اختصاص داده شد که کار به کندی انجام شد. اجرا و درنهایت بهره‌برداری از این پروژه به بودجه‌ای که به آن اختصاص داده می‌شود، بستگی دارد. اجرای کامل و بهره‌برداری از اجرای ١٠ کیلومتر باقیمانده جاده علویجه منوط به تأمین اعتبار است و تمام مسئولان استان درصدد اجرای سریع‌تر این پروژه هستند.»
مشکل جاده علویجه - اصفهان از حدود ٤٠سال پیش گریبانگیر ساکنان این منطقه شده است؛ جاده‌ای که ۴۰سال پیش با کمک‌های مردمی ساخته شد. مردم پول جمع کردند و به پیمانکاری که ماشین‌های راه‌سازی داشت دادند. او هم بدون نقشه این جاده را ساخت. به هر ارتفاعی که می‌رسید متوجه می‌شد مسیر را کج آمده و به جای آن‌که دور بزند، دوباره مسیر را کج می‌رفت و اشتباهش را تکرار می‌کرد. بعد از سال‌ها، بار دیگر مردم پول جمع کردند و دوباره پیچ‌ها اصلاح شد و دولت نیز در این جاده آسفالت ریخت.
در آن زمان شهرک‌های صنعتی و کارخانه‌ها در مسیر جاده وجود نداشت، بنابراین خودروهای سنگین نیز از این جاده عبور نمی‌کردند، اما اکنون نه‌تنها شهرک صنعتی ایجاد شده بلکه خودروهای کارخانه سیمان نیز از این جاده تردد می‌کنند. جاده باریک و دوطرفه‌ای که با توجه به ساخت شهرک علویجه و دایر شدن چند دانشگاه و همجواری با شهرستان‌های کوچک دیگر، بعد از گذشت سال‌ها بار عظیم تردد خودروهای سنگین و سبک را بر دوش دارد. در این بین خودروهای سبک قربانی فضای محدود تردد در بین انبوه خودروهای سنگین می‌شوند.
مردم اصفهان سال‌هاست از جاده نجف‌آباد - علویجه اصفهان ناله می‌کنند، جاده‌ای که نام «مرگ» را با خود یدک می‌کشد. یک جاده خطرناک تمام سهم مردم غرب اصفهان شده است. جاده علویجه به سمت پلیس‌راه اصفهان به دلیل وقوع تصادفات بسیار یکی از پروژه‌های مهم و ضروری اصفهان تلقی می‌شود.
ابوالفضل ابوترابی، نماینده نجف‌آباد و تیران و کوران نیز به «شهروند» از جاده علویجه می‌گوید: جاده‌ای که از ٤سال پیش دوبانده شدن آن به سمت اصفهان کلید خورده است. این جاده، علاوه بر این‌که دوطرفه است، عرض کمی نیز دارد و بیشتر تصادفات در این محور ارتباطی به صورت رودررو رخ می‌دهد.
او می‌گوید: «مسیر رفت‌وبرگشت راه ارتباطی علویجه به‌صورت کامل جداسازی نشده است. در یک مقطع پرحادثه ۱۰ کیلومتری در این محور ارتباطی، همچنان شاهد تصادفات رخ‌به‌رخ هستیم. مسیر دوبانده‌سازی جاده علویجه نیازمند تزریق اعتبارات استانی و ملی است. این جاده یکی از محور‌های حادثه‌خیز استان به‌شمار می‌رود و دوبانده شدن آن از مهم‌ترین مطالبات مردم از مسئولان محسوب می‌شود. ٥٠درصد جاده زیر بار ترافیک رفته است و بهره‌برداری شده و تنها ١٠ کیلومتر مانده که زیرسازی‌ها صورت گرفته است، اما به‌طور کامل بهره‌برداری نشده است، درحالی‌که با گذشت ٦ ماه از سال همچنان هیچ اعتباری به ما تزریق نشده تا برای ادامه و تسریع روند ساخت جاده هزینه کنیم. از اولویت‌های ما دوبانده‌سازی این جاده است و به محض دریافت بودجه قطعا جاده علویجه - دهق را به اتمام رسانده و از آن بهره‌برداری می‌کنیم.»
سال ١٣٨٨ در سفر هیأت دولت به اصفهان مقرر شد که دوبانده شدن جاده علویجه به سمت اصفهان انجام شود، اما این موضوع محقق نشد تا ٤سال پیش که روند دوبانده شدن این جاده در دستور کار قرار گرفت.
روایت بازماندگان از حوادث تلخ این سال‌ها
سعید که ٣٠ مرداد سال گذشته در یک تصادف خاله و دو دخترخاله‌اش را در جاده علویجه و اصفهان از دست داده است، به «شهروند» از مرگ زنان، مردان و کودکانی می‌گوید که در جاده مرگ در حوادثی مشابه جان باخته‌اند. او مرگ خیلی از اقوام و دوستان و هم‌محلی‌هایش را دیده یا درباره آن شنیده است. سعید می‌گوید: «سال‌هاست که شاهد تصادف‌های مرگبار در این محور هستیم. تصادفاتی که بازماندگان تصادف را داغدار می‌کند. کم نیستند افرادی که در علویجه یکی از اقوامشان به کام مرگ رفته است.
می‌توان گفت در هر خانواده‌ای یکی بر اثر تصادف جان باخته است. شوهرخاله‌ام هنوز پس از گذشت یک‌سال رخت سیاهش را به تن دارد. هنوز داغدار دو دختر و همسرش است. دیگر نمی‌خندد. تعادل روحی ندارد. حادثه‌ای که درست در همین تاریخ اما سال گذشته رخ داد. یعنی ٣٠ مردادماه سال ٩٤. حادثه زمانی رقم خورد که همسر و دو دخترش به نام مینا و محلا برای جشن عروسی به علویجه رفته بودند، اما در راه بازگشت پس از پایان مراسم پاتختی در جاده علویجه - اصفهان تصادف کردند. تصادف بسیار وحشتناکی که روز‌ها تیتر خبری روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها بود. از خودرو زن و دو دخترش تنها یک آهن‌پاره باقی مانده بود. دو دختر نخبه‌ای که در رشته مهندسی و معماری مشغول تحصیل بودند.»
١٦ شهریورماه سال ٨٧ هم حمید در همین جاده پدرش را از دست داده است. پدری که پس از بازنشستگی از ناجا برای کارهای پایان ساختمانش به علویجه رفته بود. حمید می‌گوید: «٥ دقیقه به ٥ عصر بود که خبر مرگ پدرم را شنیدم. وقتی برای شناسایی به جاده علویجه رفتم با پیکر بی‌جان پدرم روبه‌رو شدم که با خودرو نیسان تصادف کرده بود.»
حاج‌احمد به همراه داماد و یک کارگر افغانی سوار خودرو پژو آردی بودند که این حادثه رقم خورد. در این حادثه تنها حاج‌احمد قربانی جاده مرگ نشد، کارگر افغانی هم که دچار جراحت شدیدی بود پس از یک هفته روی تخت بیمارستان جان باخت.
شیب عرض نامناسب جاده، طولانی بودن مسیر، نبود علایم هشداردهنده، خط‌کشی نامناسب و بی‌احتیاطی راننده پژو از عوامل این تصادف شناخته شد. اینها را حمید پسری که مهندسی ترافیک دارد، می‌گوید. او در ادامه به «شهروند» گفت: «خودرو پژو آردی سه سرنشین داشت.
پدرم، دامادمان و یک کارگر افغانی. خودرو پدرم از مسیر منحرف شده بود و با یک خودرو نیسان در مسیر مخالف برخورد کرده بود. پدرم بر اثر انحراف به چپ خودرو درجا جان باخت. اما دامادمان به خاطر بستن کمربند ایمنی جان سالم به‌در برد. کارگر افغانی را به بیمارستان بردند. یک هفته‌ای تحت مراقبت بود اما با وجود ١٢ کودک قد و نیم‌قد جان باخت. اگر این مسیر دوبانده بود هرگز این اتفاق رقم نمی‌خورد. خودرو پدرم نهایت با گاردریل‌ها برخورد می‌کرد و خسارت مالی تنها ضرر خانواده ما می‌شد. پدر من مقصر شناخته شد اما اینها درحالی بود که بعد از گذشت این‌همه سال هنوز هم جاده دوبانده نشده است و این طرح با سرعت کندی پیش می‌رود.»
همه این حوادث درحالی رخ داده است که ٢٠ اسفندماه سال ٩٤ هم یک عروس و داماد جوان به همراه پدر و مادرشان در همین جاده علویجه به کام مرگ رفتند. رضا، داماد ٢١ساله به همراه عروس ١٧ساله به نام راضیه که تنها ٣٧ روز از مراسم عقدشان گذشته بود به همراه پدر و مادر رضا از میهمانی برمی‌گشتند که با یک وانت پیکان در ٣٠٠ متری پل نزدیک پلیس راه تصادف کردند. دختر و پسر جوان قرار بود در تعطیلات عید مراسم عروسی‌شان را جشن بگیرند. چهار سرنشین پراید در همان لحظه تصادف جان سپردند.
اینها را قاسمی، داماد خانواده گفت. او نخستین فردی بود که در جریان این تصادف مرگبار قرار گرفت. قاسمی درباره جزییات ماجرا گفت: «در خانه ما میهمان بودند. ساعت ١٧:٣٠ بود که پدر و مادر همسرم به همراه برادر زن و همسرش از علویجه به سمت اصفهان حرکت کردند. از علویجه تا اصفهان یک‌ساعتی راه است. از آنجایی که مسیر خیلی خطرناک است مدام با گوشی همراه پدر همسرم تماس می‌گرفتیم تا این‌که در آخرین تماسم مردی ناشناس گوشی را پاسخ داد. مامور اورژانس بود. خبر از یک حادثه هولناک می‌داد. به‌سرعت خود را به محل حادثه رساندم که متوجه شدم خانواده همسرم تصادف کرده‌اند و همگی جان باخته‌اند. با یک وانت پیکان برخورد کرده بودند.
این جاده با عرض کم از پشت پلیس راه اصفهان آغاز می‌شود و تا سمت علویجه ادامه دارد. با توجه به تپه‌ماهورهای بلندی که دارد، دید راننده در طول مسیر کاملا گرفته می‌شود و با گرفتن نخستین سبقت در مسیر، تصادف رخ می‌دهد. خانواده همسر من هم قربانی دید کم جاده شدند. پدر همسرم زمانی که سبقت گرفت با یک وانت پیکان برخورد کرد. سرنشینان وانت پیکان هم زخمی شدند اما تنها یک سرنشینش دچار جراحات شدیدی شد. این مجروح حادثه که یک زن بود از ناحیه پا زخمی شد و هنوز هم سلامتی‌اش را بازنیافته است. پس از این حادثه خواستیم شکایت کنیم که گفتند جاده شکایت کشوری دارد و احتیاجی به شکایت نیست. سال‌هاست که جاده نجف‌آباد - علویجه اصفهان قربانی می‌گیرد. یک جاده خطرناک تمام سهم مردم ما است.
جاده علویجه به سمت پلیس‌راه اصفهان به دلیل وقوع تصادفات بسیار یکی از پروژه‌های مهم و ضروری اصفهان تلقی می‌شود. برادر همسرم حتی تالار عروسی را هم رزرو کرده بود که این حادثه رخ داد. حادثه وحشتناکی که همسرم و ٣ خواهرش هنوز باور ندارند که خانواده‌شان را از دست داده باشند. من شنیده‌ام که پنجشنبه ٢٨ مردادماه هم دوباره یک تصادف دیگر اتفاق افتاده و یک زن در این حادثه جان باخته است. دیگر از میهمانانمان می‌خواهیم که مسیر دیگری را برای آمدن به علویجه انتخاب کنند، البته مسیر دوم هم خطرناک‌تر از این مسیر است، مسیری با عرض باریک‌تر. شاید خودمان را گول می‌زنیم، اما هیچ راه چاره‌ای نداریم.»
هرچند تا به‌حال مردم منطقه به نشانه اعتراض با در دست داشتن عکس‌های قربانیانشان چندین‌بار جاده را مسدود کرده‌اند و هر بار با وعده مسئولان باز شده است، اما هنوز این جاده قربانی می‌گیرد و هرساله سهم اندکی از بودجه‌های دولتی و ملی برای اجرای پروژه دوبانده شدن مسیر علویجه - اصفهان نصیب این منطقه می‌شود. جاده علویجه یکی از جاده‌های خطرناک است و حوادث مرگباری در طول سال‌ها گذشته در آن رخ داده است. با توجه به این موضوع دوبانده شدن کامل این جاده بسیار ضرورت دارد.
۰
