اشغال بوشهر از سوی نیروهای انگلیسی

۲۳ژانویه سال ۱۸۵۷ نیروهای اعزامی انگلستان به ریاست «اوت رام» پس از شش هفته نبرد خیابانی، بندر بوشهر و حومه آن را تصرف کردند. در پی این حمله و تصرفات، دولت تهران مجبور به صرف‌نظر کردن از شهر هرات و غرب افغانستان شد.

نیروهای اعزامی انگلستان نهم دسامبر ۱۸۵۶ پس از یک گلوله‌باران شدید گام بر خاک وطن ما در ساحل بوشهر گذاشته بودند و از همان لحظه، نبرد خیابانی آغاز شده بود. دولت لندن اول نوامبر ۱۸۵۶ به ایران اعلان جنگ داده بود زیرا اخطارهای دیپلماتیک آن دولت به ایران که از هرات و غرب افغانستان خارج شود مورد بی‌اعتنایی تهران قرارگرفته بود. در نبرد خیابانی ۴۵ روزه، عمدتا مردم معمولی از شهر و حومه بوشهر دفاع می‌کردند.

وقتی دوست‌محمد خان، حاکم وقت قندهار و کابل در سال ۱۸۵۵ هرات را اشغال کرد، ناصرالدین‌شاه قاجار دستور لشکرکشی به آن شهر را صادر کرد. هرات شهری محل منازعه میان ایران، امپراتوری روسیه و بریتانیا بود. با تصرف هرات به دست ایران، دولت وقت بریتانیا به ایران اعلان جنگ داد.

چون حکومت ایران نسبت به واکنش بریتانیا بی‌اعتنا بود، بریتانیا در سال ۱۸۵۶ به بوشهر حمله‌ور شد و آن را به تلافی و جهت فشار به ایران برای خروج از هرات، اشغال کرد. این اشغال با معاهده پاریس در سال ۱۸۵۷ پایان یافت. ایران متعهد به خروج از هرات و به رسمیت شناختن افغانستان شد و نظامیان بریتانیایی بوشهر را ترک کردند.