مگر جنگ است؟

ماجرای قطعی برق و کمبود آن این روز‌ها به یکی از مشکلات و مسائل روزمره تبدیل شده است. اختلال در کار‌های اداری، بانکی و وضعیت گرمای هوا و قطعی اینترنت هم این فهرست را طولانی می‌کند.

اعتراضاتی که نانواها، شیرینی‌فروش‌ها و حتی کشاورزان داشته اند خود دلیلی بر وجود مشکل در این راستاست. همه کسانی که از دوران نوجوانی عبور کرده اند، پیام‌هایی را در تلویزیون با شخصیت «عموبرقی» و شعار «هرگز نشه فراموش لامپ اضافی خاموش» به یاد دارند.

کسانی که روزگار جنگ را به یاد دارند هم میزان بالای صرفه‌جویی آن روز‌ها را مدام در خاطراتشان مرور می‌کنند. اما خب کدام عقل سلیمی است که این روز‌ها را با شرایط جنگی دهه ۶۰ مقایسه کند و انتظار داشته باشد مردم همان رفتار را داشته باشند؟ و سؤال این است که از آن زمان توسعه‌ای صورت نگرفته است؟ و در نهایت این سؤال مطرح است که آقای اردکانیان، وزیر نیرو، نتوانسته است در این یک سال یا حداقل چندماه گذشته واحد‌های زیر نظر وزارتخانه را برای شرایط گرمای تابستان آماده کند؟

شاید تنها راه باز هم صرفه‌جویی در مصرف باشد. شاید راه‌حل همین بازی‌ای باشد که ترانه علیدوستی پیشنهاد داده است: «هرکی این توییت رو دید به مدت ۶۰ ثانیه همه لوازم برقی اتاقی که توشه رو خاموش کنه. بعدشم ریتوییت. من شروع کردم؛ ۹:۴۹ صبح:)».